tylko pamiętaj że antybiotyk osłabia odporność i zaleca się po kuracji trochę posiedzieć w domu, żeby osłabione dziecko nie przyniosło kolejnego świństwa.
Ja się wyprowadziłam jak młody miał rok i miesiąc, najpierw włączałam nianie na noc, z czasem przywykłam

tylko pamiętaj że antybiotyk osłabia odporność i zaleca się po kuracji trochę posiedzieć w domu, żeby osłabione dziecko nie przyniosło kolejnego świństwa.
Ja się wyprowadziłam jak młody miał rok i miesiąc, najpierw włączałam nianie na noc, z czasem przywykłam

Widzę, że "mój" temat poruszyłyście ...

Powiedzcie jak ja się mam z pokoju Liwii wyprowadzić?   jakoś mi szkoda zostawić Ją samą w  ... Ona taka malutka jeszcze ...

Jak tak dalej pójdzie to do Jej 18-stki będę z Nią spała ...

A źle Ci z tym? My aktualnie śpimy we trzy mąż w nocy w pracy więc przykro mu nie jest. A dziewczyny w pełni szczęścia  

A czemu wy w ogóle zaprzątacie tym sobie głowę? Jak Wam się dobrze śpi i żyje z tym że jesteście w jednym pokoju/łóżku z dzieckiem to po co się stresować i coś zmieniać jeśli nie jesteście jeszcze pewne że tego chcecie?

Ja przy Nikoli słuchałam - co wypada, a co nie, Co powinnam, a czego nie. Niby robiłam po swojemu ale jakoś zawsze mi ktoś z czymś w głowie namącił, teraz jestem mądrzejsza i nikt mi do wychowywania i bliskości "w butach nie włazi"  

No wlasnie Martuś bardzo dobrze mi z tym, ale obawiam się o moje relacje z mężem  kwoka sie ze mnie zrobiła a wiem, ze to niezbyt dobrze 

[mon_ka98]

kurczę...to mój Młody praktycznie od urodzenia śpi sam w swoim pokoju aż się poczułam jak wyrodna matka...

sama musisz wiedzieć kiedy jesteś gotowa, ja z dnia na dzień poszłam do paracy, musiałam wstawać o 6 rano i budziło mnie każde kwęknięcie młodego, jak spalam obok to dopiero placz mnie budzil i wstawalismy z męzem solidarnie

kazdy ma inne odczucia w tej kwestii żadna nie jest wyrodna. Mój też miał spać od urodzenia sam, ale znalazłam tyle wymówek, no nie umiałam go samego zostawić, ale przyszedł i na to czas

No wlasnie Martuś bardzo dobrze mi z tym, ale obawiam się o moje relacje z mężem  kwoka sie ze mnie zrobiła a wiem, ze to niezbyt dobrze 

Niech mąż śpi z wami, albo nadrabiajcie "zaległości" w dzień Lub jak uśpisz małą. Sposobów na pogodzenie jest wiele. Znam rodzinę, w której tata spał z jednym dzieckiem w jednym pokoju, mama z drugim dzieckiem w drugim pokoju i "jakoś im się udało" począć trzecie a z dziećmi spali do 7 roku życia pociech

I szczerze? Ja nie widzę w tym nic złego o ile wszyscy w rodzinie są za i czują się z tym dobrze

[elemelka]

Ja to kombinuje, żeby ją przenieść do nas do łóżka, z jednej strony Mąż, z drugiej córka, w nogach 3 koty

Marta. Tu w ogole nie chodzi o "te sprawy" bo z tym nie ma kłopotu tylko o sam fakt pozostawienia Liwii w pokoju. Bo to jest na zasadzie " i chciałabym i boję się" ...

Ale chyba macie rację. Dopóki nie czuję, że to już czas, to nie będę robić nic wbrew sobie.

[selena]

Niestety ja też nie jestem jeszcze gotowa na przenosiny Adriana... Ciągle śpi u nas w pokoju, ale od początku w swoim łóżeczku.

Postanowione! Śpię z Liwią póki sama mnie nie pogoni

Przed chwilą się przebudziła i taki mi uśmiech sprzedała  , że w życiu Jej tu samej nie zostawię. Never

Ilona póki mąż ci papierami przed nosem nie macha ...

Ja tam lubię nawet obecny stan rzeczy u nas, bo nie muszę mieć wyrzutów czy dumac jak ty. męża brak w domu, więc mam wymowke by bezkarnie spać z dzuwwczynami i tak pewnie niedługo mnie wygonia bo będą miały siebie i swoje sekrety

[marcella]

No widzicie ja mam odwrotnie.. Nie wyobrażam sobie nie spać wtulona w mężusia.. Jak w nocy czasem Zuza przejdzie co już teraz na szczęście rzadko się zdarza albo małego o 5-6 rano przyniosę to mi źle że nie mogę być koło Marcina i spać nie potrafię..

[ciriness]

kurczę...to mój Młody praktycznie od urodzenia śpi sam w swoim pokoju aż się poczułam jak wyrodna matka...

Nie musisz, moje dziecię też śpi samo i tak mu najlepiej zdecydowanie. Wiele rodziców wybiera taką drogę od początku

A czemu wy w ogóle zaprzątacie tym sobie głowę? Jak Wam się dobrze śpi i żyje z tym że jesteście w jednym pokoju/łóżku z dzieckiem to po co się stresować i coś zmieniać jeśli nie jesteście jeszcze pewne że tego chcecie?

Ja przy Nikoli słuchałam - co wypada, a co nie, Co powinnam, a czego nie. Niby robiłam po swojemu ale jakoś zawsze mi ktoś z czymś w głowie namącił, teraz jestem mądrzejsza i nikt mi do wychowywania i bliskości "w butach nie włazi"  

Zgadzam się z Martą!

Marta. Tu w ogole nie chodzi o "te sprawy" bo z tym nie ma kłopotu tylko o sam fakt pozostawienia Liwii w pokoju. Bo to jest na zasadzie " i chciałabym i boję się" ...

Ale chyba macie rację. Dopóki nie czuję, że to już czas, to nie będę robić nic wbrew sobie.

Ilonka musisz sobie postawić pytanie czy boisz się o to, że mała zostanie sama i chcesz wrócić do męża czy po prostu wolisz spać z córcią I postanowić jak poczujesz. Tylko pomyśl sobie też w drugą strone. Co musi czuć Twój mąż... Na ile on tą bliskość miedzy Wami faktycznie rozumie, a na ile go boli, że poszedł w odstawkę  Czytałam ostatnio o tym artykuł napisany przez męża i okazuje się, że oni naprawdę czują się fatalnie w takich sytuacjach...

No widzicie ja mam odwrotnie.. Nie wyobrażam sobie nie spać wtulona w mężusia.. Jak w nocy czasem Zuza przejdzie co już teraz na szczęście rzadko się zdarza albo małego o 5-6 rano przyniosę to mi źle że nie mogę być koło Marcina i spać nie potrafię..

Ja tak samo! W ogole mi to przez głowę nie przechodzi jak można spać bez męża

Mojego meża bardzo bolało jak młoda przychodziła spać do mnie, a on był "wygnany" do niej do pokoju, cierpiał potwornie i to było widać gołym okiem, ale dopiero jak była już taka większa, typu 3,5 roku....
teraz mały śpi u nas w pokoju, ale w swoim łóżeczku i mąż kategorycznie zabrania nauki spania w naszym łóżku pół nocy śpi z siostrą w pokoju, jak się przebudza, przenosimy go do łóżeczka u nas (tak, tak, mamy dwa łóżeczka).

[anusiaaa]

No widzicie ja mam odwrotnie.. Nie wyobrażam sobie nie spać wtulona w mężusia.. Jak w nocy czasem Zuza przejdzie co już teraz na szczęście rzadko się zdarza albo małego o 5-6 rano przyniosę to mi źle że nie mogę być koło Marcina i spać nie potrafię..

U mnie dokładnie to samo.
Dzień jest dla dziecka, noc dla męża 

Jasne, że czasami bierzemy Młodą do łózka ale nie jest to częste.
No i jak juz kiedyś pisałam. Jesteśmy dogadane, że w każdy piątek zasypia w naszym łózku (potem ją mąż przenosi).
O! Dziś piatek 

[miśka28]

A czemu wy w ogóle zaprzątacie tym sobie głowę? Jak Wam się dobrze śpi i żyje z tym że jesteście w jednym pokoju/łóżku z dzieckiem to po co się stresować i coś zmieniać jeśli nie jesteście jeszcze pewne że tego chcecie?

Ja przy Nikoli słuchałam - co wypada, a co nie, Co powinnam, a czego nie. Niby robiłam po swojemu ale jakoś zawsze mi ktoś z czymś w głowie namącił, teraz jestem mądrzejsza i nikt mi do wychowywania i bliskości "w butach nie włazi"  

Marta święte słowa nie ma jakiegoś idealnego modelu, wiele zależy i od samego dziecka i od męża - bo z nim też trzeba się dogadać na tej płaszczyźnie u nas dzieci spały co prawda głównie w swoich łóżeczkach, ale w naszej sypialni do ok 14 miesiąca - póki karmiłam w nocy piersią, bo tak było przede wszystkim wygodniej...i potem bez problemu przenosiły się do swojego pokoju, bo chyba i one i my bylismy na to w pełni gotowe.....teraz z kolei jestem dumna, że po przeczytaniu bajki gasimy światło i ładnie przesypiają noce  w swoich łózkach, a my mamy sypialnię tylko dla siebie, choć  czasem przychodzą nad ranem na przytulasa do nas albo jak ostatnio syn z przejeciem się obudzil o północy przed wyjazdem na obóz to tez pozwoliłam dospać u nas - trzeba znależć ten tzw. złot yśrodek w danej rodzinie...

[dmonik44]

Moje dziecko od dnia urodzenia do dziś śpi ze mną. Mąż przeniósł się na łóżko do drugiego pokoju, ale widzę, że już zaczyna mu to przeszkadzać Dopiero teraz Bo coraz częściej śpi z nami i już zapowiedział, że kupujemy Natalii łóżko (jak tylko remont skończymy) i będziemy ją przyzwyczajać do spania samej ale nie jest na tyle drastyczny dla mnie i będzie spała z nami w sypialni, ale na swoim łóżku!!!
Zobaczymy w kwietniu brrr...ja też trochę bym chciała, trochę mam lęk separacyjny

U mnie tak wlasnie jest, że chciałabym wrócić do sypialni, ale boję się Liwię zostawić samą w pokoju 

Niania w ruch i zaraz jest się spokojniejszym.

Ninanię mamy od początku, ale ja się boję, że nie usłyszę mimo, że jest bardzo głośna 

[ciriness]

Ilonka to może spróbuj jedną noc i zobacz czy dasz radę? Z nocy na noc będzie coraz łatwiej i przyzwyczaisz się

Ilonka a czego się boisz?

[anusiaaa]

Ilonka a czego się boisz?

Właśnie? Nie ucieknie to na bank

[dmonik44]

Pewnie tak jak ja: zachłyśnięcia, wymiotów itp.  ja mam do tej pory traume.

To już kwestia psychiki i przezwycieżenia samego siebie. Może warto kłaść ja w innym pokoju na godzinkę, potem na dwie i wydłużać ten czas, sama się przekonasz, że nie jest tak strasznie, a nawet są z tego korzyści.

[marcella]

Loona uwierz mi, że usłyszysz.. Przy Zuzi też miałam lekki strach ale włączona niania mnie uspokajała.. A teraz Adasio sam w pokoju bez niani, drzwi zamknięte.. Luzik totalny..
Ale to jak to u Was wygląda? Jak dzieci idą spać koło 20 to już z nimi zostajecie na całą noc? Ja idę spać zazwyczaj koło 12 w nocy.

[anusiaaa]

Marcela - Twoje dzieciaki razem czy osobno w pokoju?

My przy małym. Normalnie funkcjonowalismy, szedł spać a my siedzieliśmy do nocy i tv normalnie etc. Teraz go przenosimy.
Nie ma co porównywać jak ktoś ma jedno dziecko, a ktoś inny więcej.  Przy drugim to już looz i spokój. ..jakoś tak Inaczej.

[marcella]

Aniu razem są w pokoju.