Olucha trafiłaś w sedno- nie chcę opowiadać o tym nikomu z rodziny, bo póki co nie wiem co zrobię i nie chcę nikogo nastawiać przeciwko K.
Tej apteki nie ma w Szczecinie chyba, ale może też nie mieć strony internetowej... Jedyna apteka o tej nazwie jest w Sochaczewie, a tak wynika z mojego przeczesywania netu, ale oczywiście może chodzić też o inną, bo przyznam że nie byłam zbyt systematyczna w poszukiwaniach...
Postanowiłam napisać do producenta i się spytać czy są mi w stanie powiedzieć na podstawie serii i nr opakowania, gdzie dany towar trafił i czy mogą mi podać namiary na tą aptekę... zobaczymy co to da. Nie wiem, może dodać, że dostałam uczulenia po tych specyfikach, mimo że wcześniej używałam tego samego i wszystko było ok?
Castia, ja wiem że wszystkie chcecie mi pomóc i bardzo to doceniam.
Wiem, że macie rację, ale ja nawet nie wiem, od czego zacząć opowieść... To taka długa historia, korzenie ma w wydarzeniach sprzed paru lat. I od tamtej pory co jakiś czas wraca ten sam typ sytuacji, tylko ubrana w inne wydarzenia. Nikt całości nie zna poza mną i K, jedna osoba chyba zna niewielką część, ale ma teraz malutkie dziecko i nie chcę jej zawracać głowy... Takie opowiadanie pokaże tylko, że jestem najbardziej naiwną i najgłupszą chyba osobą pod słońcem... Tyle że jestem po uszy zakochana i nie potrafiłabym żyć bez K. Dlatego znoszę to wszystko, chociaż wiem, że za parę tygodni czy miesięcy będzie powtórka z rozrywki. Teraz przez jakiś czas będzie wszystko super, a potem nadejdzie ten moment, gdy wszystko się zawali a ja znowu będę się podnosić i odbudowywać mozolnie to, co utraciłam. Za parę dni pewnie będzie już ze mną w porządku, znowu będę wesoła i radosna jak zwykle. Potrzebuję tylko czasu.

[Olucha]

Ola skoro to się będzie powtarzało to tym bardziej chyba powinnaś powiedziec komuś o tym  Jak nie wiesz od czego zacząc  to może poprostu od tego co ci główka podpowiada  Nie ma sensu zostawiac tego skoro mówisz ze to sie powtarza  może faktycznie nie taki diabeł straszny i da rade to wszystko jakos wytłumaczyc  uwierz w to  ze mozna to jakos rozwiazac, nie trzeba sie godzic z tym co jest 

[malavi]

Popieram oluche!
A może zPM-em powinnaś porozmawiać, skoro jego to dotyczy, poza tym kobieca wyobraźnia bywa tysiąckroć okropnijesza niz rzeczywistość, wiem z własnego doświadczenia
Co do naiwnośći to nie możesz tak o sobie myśleć. Miłośc rządzi się swoimi prawami i wybaczenie jest najtrudniejszym, ale też najbardziej szlachetnym gestem. Jeżeli już ktoś powinien sie źle czuć to ten który wybaczenia doznał i umiał tego odcenić.
Moja mama zawsze mówi, że co nas nie zabije to nas wzmocni
pomyśl, że jesteś o każde doświadczenie silniejsza
 

Olucha, oczywiście, że da radę wszystko wytłumaczyć. Kwestia wiary w te wytłumaczenia... Mi ciężko już wierzyć, choć powinnam bez mrugnięcia okiem powiedzieć "wierzę i ufam".
Z godzeniem się bywa różnie... Ale wybaczam, bo co mam zrobić. Gdybym była sama to może bym wszystko skończyła, ale teraz nie mogę maluszka pozbawić taty...
Chociaż w zgodzie ze słowami Malavi to jestem już chyba niczym Pudzian

[paooolka]

jeju Fasolku, wobraznia podopowiada mi naprawde rozne rzeczy. Trzymaj sie mocno!
czy Twoj PM wie jak to wszystko przechodzisz?

[Castia]

Ja też mam wrażenie często że jestem naiwna... a mimo to ciągle sobie powtarzam, że zaufanie w związku to podstawa.
Najlepsze były historie, które P. nawet wytłumaczyć za bardzo nie umiał, albo się mieszał... nigdy nie wiedziałam czy mu się coś miesza, czy po prostu zmyśla... Mam jedno remedium na takie sytuacje: ja nic na to nie poradzę co się dzieje, nie będę przecież szpiegować itd, jak coś się dzieje to wyjdzie i tak, kłamstwo ma krótkie nogi, ale do cholery przecież facet ma sumienie na pewno... jego sumienie i jego problem... w pewnym sensie oczywiście.

[madzia_n]

Ja też uważam że w niektóre sprawy nie można wciągać rodziny, bo... Nawet jesli problemy zostaną rozwiązane między małżeństwem/parą/narzeczeństwem, i będzie już wszystko ok... Rodzice nie zapomną, i zostanie im uraz do końca.
Fasolku jak my się możemy o Ciebie nie martwić?

Popieram dziewczyny. Przede wszystkim, wygadanie się komuś dużo da, bo trzymanie w sobie problemów które się powtarzają, prowadzi to  katastrofy. Kochana, p[iszesz że za parę dni będzie już z Tobą ok. Ale pomyśl sobie, że nie rozwiązane problemy(niby zapomniane) chowają się w Tobie gdzieś głęboko w serduszku, az przyjdzie kiedyś pewien moment w którym to wszystko z Ciebie wybuchnie. Znam wiele przykładów na potwierdzenie tej teorii... Może za rok, a może za 10 - ale to wszystko z Ciebie kiedyś będzie chciało "wyjść". Dlatego takie wazne jest by rozmawiać z kimś o swoich problemach.

Fasolku, jeśli to ma się powtarzać... Hm. Przede wszystkim musicie z PM znaleźć rozwiązanie jakieś by się właśnie nie powtarzało. Pomyśl, że za kilka lat Twój synek/córka będą patrzeli na Twoje łzy i nie będą nic rozumieli. Takie nierozwiązane sytuacje odbijają się potem na dzieciach.

Wybaczanie jest, jak napisała malabi, szlachetne i bardzo trudne. Ja uważam że nie można też wybaczać bez końca. Trzeba postawić sprawę jasno, dać drugiej osoby do wyboru: "Albo rozwiążemy ten problem, albo nie będziemy razem". Myślę że Twój Ukocchany jest w Tobie zakochany bez pamięci, i jeśli usłyszałby takie słowa, z pewnością wziąłby je sobie do serca. Przecież także jemu zalezy na Waszym szczęściu(inaczej nie chciałby ślubu, dziecka, nie opiekowałby się tak Wami...).
Porozmawiaj z nim poważnie Kochana Nie możesz się tak męczyć.
Mój A. powiedział kiedyś, że lepiej być samemu, niż cierpieć będąc w związku czy się męczyć. I że jeśli będę się męczyła, to lepiej bym odeszła. Popieram te jego słowa. Wiadomo, że nie chodzi tu o problemy dnia codziennego, chodzi właśnie o takie nierozwiązywalne problemy, które wpływają na psychikę osoby kochającej, co ma potem znaczne skutki w przyszłym życiu.
Oj kończę bo tasiemiec mi wyszedł Ale to dlatego że się o Ciebie martwię i chciałabym Ci jakoś pomóc

[martusia83]

Popieram madzie"_kubice najważniejsza jest rozmowa, nierozwiązane problemy ciągną się za nami latami, trują powoli jak trujący bluszcz aż w końcu nadchodzi moment, że już się ma tego dość, człowiek zaczyna się dusić a wtedy już bradzo trudno znaleźć dobre rozwiązanie.
Najlepiej jest rozwiązywać problemy od razu. Wiem, że teraz Ci jest trudno, tym bardziej, że podejmujesz decyzje, które dotyczą zarówno Ciebie jak i Twojej małej fasolki, wiem, że nam wszystkim jest łatwo stać obok i doradzać ale też swoje przeszłam i dlatego tak mi smutno razem z Tobą
Życzę Ci dużo siły i spokoju w rozwiązaniu Twojego problemu i oby wszystko się ułożyło tak jak tego chcesz 

[wiśniowa]

jak czytam Madzię to zawsze się dziwię... taka młoda dziewczyna a takie mądre rzeczy piszę trzymaj się Fasolku i pamiętaj że jesteśmy tutaj i zawsze możesz się wygadać czy poradzić 

[Diankusia]

Jak będziesz potrzebowała rozmowy z kimś obcym (może tak będzie Ci łatwiej) to wiesz że możesz na nas liczyć. I jakkolwiek mogłabym CI pomóc to daj znac A tymczasem buziaczki

[agairish]

Jejku... nie było mnie tu zaledwie 2 dni a tu takie straszne rzeczy się dzieją...
Fasolku bądź dzielna i pamiętaj, że na forumki zawsze możesz liczyć 

Fasolko trzymaj sie dzielnie,bedzie wszystko dobrze,buziaczki 

[Olucha]

Oluś nie jest prawdą że powinnaś ufać i powinnaś wierzyć, bo na zaufanie i wiarę trzeba sobie zapracować  Jeśli Twój K ci tego nie daje, to może czas coś z tym zrobić, przecież nie można całe życie spędzać w niepewności    kolejną rzeczą jest to że nie będąc z K wcale nie pozbawiasz dziecka ojca, jestem zdania że ludzie nie powinni być ze sobą z innych powodów niż miłość, choć czasem i nawet miłość nie wystarcza  spróbuj się oczyścić z tego co ci leży, na pewno będzie lżej, przecież jesteś w ciąży dzidzia wyczuwa Twoje emocje, nawet jak się starsz nie denerwować to przecież nie jest to błaha sprawa i pewnie podświadomie to robisz  wierzę że będzie dobrze

[madzia_n]

Ja też uważam, że dla dobra dziecka nie zawsze oznacza "być z kimś za wszelką cenę". Dziecko będąc świadkiem problemów itd między rodzicami bardziej ucierpi niż mając rodziców hmm, jakby to nazwać "osobno".

Ja jednak trzymam mocno kciuki że będzie dobrze !

[paooolka]

popieram dziewczyny, przemysl wszystko na spokojnie!
jestemn z Toba myslami

[Iga_]

hej Fasolku!
jak tam humorek... może mnie źle zrozumiesz, bo nie znam sytuacji w jakiej się znalazłaś, ale nie oceniaj wszystkiego na gorąco... tak jak piszą dziewczyny spokój i rozmowa to najlepsze rozwiązanie. Piszesz, że ta sytuacja się powtarza, no ale okoliczności są inne. Za chwilę  będziecie rodzicami, małżeństwem, musicie się dogadać, coś postanowić, trzymać się tych obietnic i przede wszystkim się kochać, bo jeśli teraz Wam się to nie uda, to później będzie już coraz trudniej.
Bardzo mocno trzymam za Was kciuki!!! 

Przykro mi ze tak sie u Was pokomplikowalo trzymam kciuki

[justyna85]

Nie martwcie się tak o nas

oj Fasolku nie da sie nie martic, wiedzac że coś jest nie tak i z tego co piszesz to nie jest jakaś blachostka , zwłaszcza że problem sie powtarza

ale pamietaj , że na nas zawsze możesz liczyć i na tyle ile bedziemy mogly i umiały to Ci pomozemy trzymaj sie i pamietaj że masz nas

[paooolka]

mam nadzieje ze juz cos sie wyjasnilo!

[madzia_n]

ja tez mam taka nadzieje

Hej!
Wczoraj nie miałam kiedy wejść na forum- przepraszam. Teraz też zaraz znikam, bo chyba jedynym plusem całej tej mojej nieciekawej sytuacji jest to, że aby nie myśleć i się nie zamartwiać "wlazłam" w książki i się dużo uczę...
A wczorajszy dzień był bardzo aktywny. Mimo kłopotów miedzy nami, pojechaliśmy z K kupić dla niego ślubne buty- są zwykłe czarne i proste, matowe. Potem byliśmy po zakupy razem, ja w sumie chodziłam jak błędna między regałami tylko- K sprawdzał listę i wkładał potrzebne rzeczy do koszyka. Byliśmy też u jubilera wybrać sposób matowienia obrączek (beznadziejne i koszmarne uczucie wybierać coś, co nie wiadomo czy kiedykolwiek założę ), ponieważ mi było wszystko jedno to K wybierał i gadał a dziś ma pojechać już po gotowe, zapłacić i przywieźć do domu. Pewnie jeszcze tydzień temu, ba, w sobotę szalałabym ze szczęścia- a teraz to po mnie spływa. No i byliśmy też w restauracji popytać o parę rzeczy. Alkohol można przywieźć dzień wcześniej żeby się schłodził,  możemy siedzieć w sali środkowej, można zrobić wiele rzeczy, których nie byłam pewna. Generalnie dużo się wyjaśniło- szkoda że w mojej głowie ciągle mętlik.

Z K bardzo dużo rozmawialiśmy i wczoraj i przed wczoraj i w sobotę. Najgorsze jest to, że gdy myślę o odwołaniu wszystkich przygotowań i wyprowadzce z powrotem do rodziców to serce kroi mi się na kawałeczki. K też nie ułatwia, bo bardzo się stara, żeby mi było dobrze i komfortowo. Wczoraj byliśmy razem na szkole rodzenia i też wychodził z siebie, żeby mi pomagać- ćwiczył ze mną, słuchał uważnie i nawet się udzielał- w przeciwieństwie do mnie, bo ja jakaś markotna siedziałam i chyba za dużo do mnie nie docierało...
K mówi że ma czyste sumienie, że nic nie zrobił i nie wie jak taka sytuacja mogła zaistnieć. W sumie to on nawet na początku nie widział problemu, do głowy mu nie przyszło że ja mogę zinterpretować wszystkie okoliczności w taki sposób jak to zrobiłam. Wie, że ma przechlapane generalnie i wie ile stresu mnie kosztuje próba zachowywania się jak gdyby nigdy nic się nie stało. Hmmm, w sumie to płakał razem ze mną...  A ja jeszcze się zastanawiam, czy to nie udawane z jego strony- strasznie podła chyba jestem skoro podejrzewam takie rzeczy... Ale fakt faktem pozostaje- jestem fizycznie i psychicznie niezdolna do odejścia, całkowicie uzależniona od jego osoby. Trochę to w sumie dołujące jest

Madziu- ja nie trzymam tego wszystkiego w sobie- gadam do, mimo wszystko, ciągle mi najbliższej osoby- do K. Nie wiem, czy dobrze robię, ale mam to w nosie już, bo nie mogę sobie pozwolić na gromadzenie emocji w sobie, szczególnie tych złych.

Olucha- 100% racji masz- zaufania nie dostaje się za darmo. Najpierw się na nie ciężko pracuje a potem też niełatwo je utrzymać...

Castia- mam podobnie...Nie wiem czy mówi prawdę czy zmyśla. Yhhhh, kompletna katastrofa.

Iga, miłość to czasem nie wszystko. Można za sobą szaleć a mimo wszystko siebie krzywdzić...

Kochane, wszystkim Wam jeszcze raz z całego serca dziękuję za rady i słowa pocieszenia. To niezwykłe mieć świadomość, że mimo że jesteśmy sobie tak naprawdę obce, możemy na siebie liczyć
No nic, wracam do mgra. Buziolki dla Was.

[paooolka]

oj martwilam sie strasznie, dobrze ze sie odezwalas!

Hej!
Najgorsze jest to, że gdy myślę o odwołaniu wszystkich przygotowań i wyprowadzce z powrotem do rodziców to serce kroi mi się na kawałeczki...
 ...Ale fakt faktem pozostaje- jestem fizycznie i psychicznie niezdolna do odejścia, całkowicie uzależniona od jego osoby. Trochę to w sumie dołujące jest

Olu wychodze z załozenia ze na wszystko jest czas, w tym sensie ze nic na sile. skoro jeszcze nie czujesz ze to ta chwila to poprostu nic nie poradzisz. w koncu wiele Was lączy, roztsanie nie przychodzi ot tak sobie.
Mimo ze moja sytuacja nie wiele miala wspolnego z Twoja ja tez rozwazałam rozstanie z M, plakalam nocami, z jednej strony chcialam z drugiej nie wyobrazalam sobie zycia bez niego. stwierdzilam ze czas pokaze co z nami bedzie. Czasami nie mozna podejmowac decyzji na sile bo mozemy sie strasznie skrzywdzic.
Potrzebujesz czasu na przemyslenie wszystkiego, masz go duzo! nie spiesz sie z tym

Hmmm, w sumie to płakał razem ze mną...  A ja jeszcze się zastanawiam, czy to nie udawane z jego strony- strasznie podła chyba jestem skoro podejrzewam takie rzeczy...

nie jestes podla, ja zawsze mam takie samo podejscie.
dla mnie nieufnosc jest pewnym sposobem ochrony samej siebie, poprostu samo z siebie to wynika i czasami sie nic na to nie poradzi

och Kochana, mam nadzieje ze wszystko sie szybko wyjasni!

[malavi]

Bądź dzielna co tu dużo pisać, trzymamy pewnie wszystkie kciuki za was tak, że jużbola od ściskania 

[diunia]

Mam nadzieję Fasolku, że wszystko sobie poukładasz i wszystko jakoś się wyklaruje! Nie chcę się tu wymądrzać, bo nie wiem dokładnie co się stało, ale mam nadzieję, że wszystko jest do odbudowania! 

[mikoala]

Fasolku      mam nadzieje ze lepiej sie czujesz i humor sie poprawil!

Witam na chwilkę

Jakoś mi generalnie lepiej- psychicznie. Bo fizycznie to od ok 3 w nocy tak mnie boli żołądek że spać nie mogłam... Takie mam skurcze, jakbym się nabawiła koszmarnej niestrawności, a nie jadłam nic potencjalnie niebezpiecznego... Piję tylko herbatkę miętową, bo nawet po soku mnie skręca I doszłam do wniosku, że to wynik długiego stresu. No i pojechałam do apteki, spytałam czy się da uzyskać informacje, których potrzebuję- nie da się, bo w Polsce nie ma takiego systemu. Musiałabym wrócić dokładnie do tej apteki, gdzie to coś zostało kupione, wtedy mogliby mi powiedzieć kiedy to sprzedali. A że nie wiem która to apteka, to nie dojdę co i jak. Tak więc czas dać sobie spokój z domniemaniami, ukrócić zapędy wyobraźni i zacząć cieszyć się znowu życiem Żołądek na pewno będzie wdzięczny z takiego postanowienia i mam nadzieję, że szybko przestanie dokuczać

W momencie gdy tak postanowiłam, wrócił K z 2 wielkimi bukietami kwiatów. Jednym dla mnie z okazji dnia mamy a drugim na dowód swego oddania i powiedział, że uczyni wszystko, aby takie nieporozumienia więcej się nie wydarzyły. Powiedział, że próbował się dowiedzieć, kiedy i gdzie to coś było kupione, ale w aptece poinformowali go że się nie da, bo nie ma takiego systemu. Ale że będzie dalej próbować i że zrobi wszystko by tą sytuację wyjaśnić, bo on sumienie ma czyste. No cóż, rozbroił mnie kompletnie
Zostaję z K, ślub będzie i dobrze mi z tą decyzją. Jeśli popełniam błąd to kiedyś się na pewno o tym dowiem. Wtedy będę o coś bogatsza i może bardziej skłonna do radykalnych cięć.  

Jak cudownie widzieć świat znów w różowych barwach!! Ciekawe jakie te nasze obrączki są
Buziaki ślę gigantyczne dla Was- to na pewno zasługa Waszych kciuków

[paooolka]

Zostaję z K, ślub będzie i dobrze mi z tą decyzją. Jeśli popełniam błąd to kiedyś się na pewno o tym dowiem. Wtedy będę o coś bogatsza i może bardziej skłonna do radykalnych cięć.  

na ten czas to najlepsza decyzja czas pokaze co ma byc i tyle
ciesze sie ze juz Ci troszke lepiej

[madzia_n]

Kochana! Jak dobrze że dałaś znać co u Ciebie
Wiesz, mi się wydaje że chyba by Twoj PM nie kłamał, skoro płacze i w ogóle...
Wiesz, byłam kiedyś w sytuacji, w której to ja byłam tą "złą". Miałam zdjęcie z kolegą - ok. Ale potem dostawałam dziwne smsy od niego, sama nie wiedząc dlaczego. A. wszystko widział i czytał, potem gdy on wyjechał, jego rodzina powiedziała mu że mnie widziała obściskującą się z tym kolesiem...  Oczywiście nic takiego nie miało miejsca, ale A. się przejął. Też mu płakałam że to zmyślone itd. OCzywiście A. od razu uwierzył mi, ale chodzi mi o sam fakt, że może Twoj PM naprawdę mówi prawdę? Nie wiem dokładnie jakie są te wszystkie okolicnzości i w ogóle co to za sprawa, ale może on naprawdę mówi prawdę?
Wydaje mi się, że gdyby miał coś na sumieniu, to by kręcił, nie wiem co robił by jakoś z tego wybrnąć. A skoro on płacze(faceci jednak rzadko płaczą ), i mówi Ci takie rzeczy, stara się... Mi się wydaje że nie kłamie.

Ja na Twoim miejscu tez bym nie odeszła... Ufność i wiara w drugą osobę buduje się długo, ale gdy zostaje zachwiana - odbudować ją jest jeszcze ciężej. Ale nie jest to niemożliwe, wszystko zależy od obu stron. Oj modlę się o to by Twoj PM znalazł ten "dowód" na swoją niewinność - wtedy byłabyś już napewno całkiem spokojna.
Zwróć uwagę, że (piszę to, bo nie znam okoliczności itd problemu) czasem trzecie osoby, zazdrosne, robią wszystko, byle tylko doprowadzić do rozstania. Nie będę tu już pisała o sobie, ale ogólnie: gdy zaczynaliśmy być razem, większość otoczenia była przeciwko, i nie chciałabyś wiedzieć co oni robili, by nas rozbić. Może i między Wami gdzies tkwi taka osoba która chce Was zniszczyć? Heh to wszystko napisałam po przeczytaniu Twojej pierwszej wiadomości... Więc wybacz że tak obszernie znów 

Mam nadzieję że żołądek przestanie boleć
Uważam że podjęłaś dobrą decyzję A i trzymam dalej kciuki, by wszystko wyjaśniło się całkowicie

I najważniejsze - Wszystkiego najlepszego z okazji Dnia Mamy!

[mikoala]

Mam nadzieje, ze to najlepsza decyzja i nigdy nie bedziesz jej załowała a gdy urodzi sie dzidziuś to nic już absolutnie nie przeszkodzi Wam w szcześciu!

NA marginesie, pisanie że wszystko piekne, wszystko dobrze ble ble ble, bzdury.
PRzecież jeśli facet w czyms zawinił zawsze bedzie chciał sie z tego wyczyscic, już byłam w podobnej sytuacjii i z miłości byłam w stanie uwierzyc we wszystko, w kazdą bzdurę! Przeprosiny były zawsze a za jakis czas wszystko wracalo do normy!
Na szczescie ten zwiazek nie istnieje już!!!

[margolka]

Fasolku dobrze że już Ci lepiej na serduchu 
Najgorzej to zacząć sobie coś wkręcać - ja też mam wybujałą fantazję, a w dodatku nie ufam, tak jak powinnam, choć nie mam i nie miałąm nigdy powodu...
Mam nadzieję, że to wszystko co zaprzątało Ci myśli zrodziło  się tylko i wyłącznie w Twojej główce