No dobrze dobrze
Próbowaliśmy przez parę ostatnich dni poradzić sobie z tym nawałem zdjęć
- posortować, wyrzucić nieudane, porozsyłać trochę rodzince itd...
...no ale teraz już mniej więcej to co ma być pokazane zostało wybrane,
więc kontynuuję z relacją
Moja wiązanka...
Rodzice się szykują... (a z nimi cała rodzinka!)
Ach ta troska w oczach...
Najpierw moja Mama... pobłogosławiła nas pięknymi słowami Księdza
Twardowskiego...
Teraz moja "nowa" Mama...
Tata...
I "nowy" Tata...
I tak już się towarzystwo zachęciło że pobłogosławili nas i nasi Chrzestni Rodzice (w tym Ksiądz udzielający nam ślubu), i Babcia, i Dziadek....
A my choć trochę zestresowani... wiedzieliśmy że mamy siebie...
Na teraz i na zawsze...
"No to co, ruszamy??"
No to ruszamy!
Wychodzimy... a ja wielkie oczy... ile ludzi! Jaka muzyka! I nagle wielki uśmiech na twarzy - zaczęło się... teraz już wszystko dzieje się tak szybko, kolorowo, tłocznie, próbuję o czymś myśleć, w głowie mi się kręci, uśmiecham się tu i tam nie zapamiętując kogo widzę... (dopiero teraz zdjęcia pomagają)...
Samochód już przyozdobiony... nawet nie wiem kiedy i przez kogo...
"Uda się??"
Udało się!!!
Orkiestra przygrywa na odjazd...
"To my już gotowi - w drogę!"
No i ruszamy...
...ale tylko z odpowiednim orszakiem
Do zobaczenia w następnym poście
