[Sabineczka]

Piekna i niesamowita historia

[Daga91]

Mam podobną historie jak twój narzeczony mnie też zostawili rodzice i wychowała babcia z prababcią. Bardzo romantyczna wasza historia już nie mogę się doczekać na relacje zaręczynową

Daga babcie to Skarb prawda? to chyba ciezkie przezycie, podziwiam i swojego PMa i Ciebi

Caly czas mowicie, ze historia naszej milosci jest romantyczna... my twierdzilismy do tej pory, ze jest smieszna

Mam dzis dola nawet sok marchewkowy nie pomogl

czemu doła   

ja tam mam dziś katar 

[Sabineczka]

Ja też mam dziś jakiegoś doła, w sumie to już wczoraj miałam i nawet do pracy nie poszłam.. Ale dzis juz muszę iśc..

Źle sie ostatnio czuję, wydaje mi się że to z tęsknoty za moim PM

Mam dola takiego zyciowego za duzo mam rzeczy na glowie, kazdy ode mnie czegos chce, a ja na nic nie mam czasu - presja, presja, presja.

Milego dnia dziewczyny, ja juz jestem w drodze do pracy 

za duzo mam rzeczy na glowie, kazdy ode mnie czegos chce, a ja na nic nie mam czasu - presja, presja, presja.

jakbym czytała ostatnio o sobie 

dasz rade, wszystko minie a Ty będziesz z siebie dumna 

[Daga91]

Dokładnie babcia to skarb. Czasami bywają gorsze dni, a listopadowa pogoda nie pomaga. Wszystko się ułoży 

Dobrze ze jestescie jeszcze sie poklocilismy o glupote

eee to tylko znak, że się kochacie

my wczoraj tez, ale trwało to może 5 minut a potem zastanawialiśmy się o poszło  u Was pewnie było tak samo 

Piękna, romantyczna historia eh wpraszam się i czekam na więcej!

Postaram sie zaraz cos skrobnac tylko cos zjem

Ok jestem  ostatnio Was trochę zaniedbywałam, ale same wiecie jak to jest. Kobiety zawsze mają masę rzeczy do zrobienia... i przemyślenia.

my wczoraj tez, ale trwało to może 5 minut a potem zastanawialiśmy się o poszło  u Was pewnie było tak samo 

Oj u nas nie było tak lekko... Właściwie to jeszcze się nie pogodziliśmy i jestem na prawdę wkurzona. I tym miłym akcentem przejdziemy do opisu zaręczyn  a tak na serio, strasznie mi miło, że tak się dopominacie  rozgadana jestem z natury, więc i pisać lubię. Bardzo bym chciała, żeby ten wątek był taki uporządkowany i żeby miał wszystkie istotne elementy - tak, żebym po ślubie mogła go wydrukować i mieć taką minikronikię naszych przygotowań  więc zapraszam serdecznie, każdego przygarnę do swojego odliczanka 

Na czym to skończyłam? Aaa zaczęliśmy być parą nieoficjalnie od 13.03.2011r. Jak to w związku, bywały lepsze i gorsze dni, ale ogromnie się kochaliśmy i wiedzieliśmy, że to z sobą chcemy spędzić resztę życia. PM pochodzi z rozbitej rodziny, o czym pisałam już gdzieś wcześniej. Nie do końca wiedziałam jakie ma poglądy w sprawie zawierania małżeństwa, jego mama jest 2-krotnie rozwiedziona (przebywa w USA), PM nie ma z nią najlepszego kontaktu, tata odszedł gdy miał niespełna 2 latka. Nie naciskałam, choć wiedział jak ważna jest dla mnie biała suknia z welonem. Dominik jest bardzo rodzinny - wiedziałam, że chce mieć stałą partnerkę i dziecko/dzieci. Zapewnienie szczęśliwego życia własnej rodzinie, to jego główny życiowy cel. Zaręczyn się nie spodziewałam. Powoli przebąkiwał coś o tym, że trzeba się ustatkować, ale zawsze mówił, że to ma być dla mnie niespodzianka i że najpierw trzeba mieć super pracę, mieszkanie itp. itd. Troszkę się uspokoiłam   nie było żadnej presji, wiedziałam że PM mnie kocha i to się liczyło. Wiedziałam, że na wszystko przyjdzie pora. Jak każda dziewczyna oczywiście dużo myślałam nad tym - kiedy to będzie, tzn. w którym roku   na pewno nie spodziewałam się, że w 2013, znaliśmy się przecież dopiero 2 lata. Była zima, Wielki Post. Właśnie rezerwowaliśmy hotel na Majówkę w Kościelisku. Zaprzątało to nasz wolny czas. Planowaliśmy wyjazd z paczką znajomych, ale powoli wszyscy się dziwnie wykruszali. W końcu zostaliśmy we trójkę - ja, Dominik i nasz przyjaciel Włos. Stanęło na tym, że i tak pojedziemy. I tak sobie mijały dni. Dominik gra w piłkę nożną, tuż przed Świętami Wielkanocnymi skręcił sobie staw skokowy (tak, znowu!). Pomyślałam, "no super, tylko tego nam brakowało". Poszedł na L4.

Był WIELKI CZWARTEK, rano wstałam, zrobiłam PM-owi kotlety, co by nie umarł z głodu i poszłam do pracy. Napisał mi smsa, że czuje się ciut lepiej i że jedzie do Kościoła do spowiedzi, bo w południe mało ludzi będzie, to nodze nie zaszkodzi itp. Pomyślałam, że to nie najlepszy pomysł no ale cóż. Za jakieś 2,5 godziny dostaję telefon:

PM: YYY wiesz co... Tak mnie jakoś noga rozbolała, że chyba musisz po mnie przyjechać. Nie dam rady sam wrócić.
Goś: No pięknie. Ok, spróbuję się zwolnić i zaraz jadę.

Jak powiedziała tak zrobiła. Zwolniłam się z pracy i wsiadłam do tramwaju. Dzwonię do PM-a:

Goś: Ok, już jadę, w którym kościele jesteś? Czekaj tam i się nie ruszaj.
PM: Wiesz co, w sumie to stwierdziłem, że najlepiej to mi pomoże apteka i podjechałem z kościoła do Galerii Kazimierz i tam czekam na ławce na Ciebie. A głodny byłem, to w sumie do KFC poszedłem jeszcze.
Goś: (Ty głupku... tak nogę narażać - w myślach - już wiedziałam, że coś kombinuje, ale myślałam, że chodzi o te kurczaki z KFC   )

Jechałam tramwajem, więc trochę to trwało. Dostaję smsa:

PM: Zapraszam Cię na spacer. Wysiądź na Koronie. Czekam przy kładce.

Wiedziałam, że coś się święci, ale myślałam, że wziął kupił jedzonko na wynos i zabiera mnie na piknik na kładkę (miejsce naszej pierwszej randki, most dla pieszych nad Wisłą, gdzie zakochani zawieszają własne kłódki), bo słoneczna pogoda była. Wysiadłam, doszłam, widzę go. Drepcze jakoś dziwnie w miejscu, jedną rękę trzyma kurczowo w kieszeni, jakoś nerwowo się podśmiechuje. Ale... GDZIE JEST KURCZAK Z KFC?   wtedy natchnęła mnie taka myśl i zniknęła z prędkością błyskawicy. Pomyśłam, eee to nie możliwe. Ale tak! Zrobił to   uklęknął na kładce, w samo południe, przed mnóstwem osób, turystów i rowerzystów i zapytał: "Czy zostaniesz moją żoną".

Goś: Że co? Serio? Na prawdę? Już?   (całuję go, śmieję się i płaczę na przemian; ale on jakoś patrzy na mnie tak wyczekująco hmmm... ? aaaaaaaaaaaa!

TAK TAK oczywiście że tak  

Przechodnie bili nam brawo, musiałam pomóc podnieść się mojemu już NARZECZONEMU   Z racji tego, że PM ledwo doszedł do samochodu, pojechaliśmy prosto do domu. Tam czekał na mnie szampan, czekoladki i wieeelki bukiet czerwonych róż. Byłam totalnie zaskoczona. Nie spodziewałam się wcale. Najgorsze, że byłam prosto po pracy, wyrwana od dzieciaczków w dresie (chociaż tyle że NAJECZKA   ), sportowej kurtce i wełnianej czapie  

Oczywiście wklejam Wam zdjęcie pierścionka  





Lepszego sama bym nie wybrała. Bardzo mi się podoba i w ogóle nie zmatowiał. Jak się okazało, zaręczyny miały się odbyć na naszej Majówce w Zakopanym, ale Włos nie okazał się zbyt taktowny w temacie i PM postanowił sprawę przyspieszyć   powiedział, że gdyby kupił pierścionek, nie mógłby go trzymać w domu ani minuty, bo by nie wytrzymał i dałby mi go np. podczas zmywania naczyń tak więc, pierścionek został wybrany, kupiony i wręczony w ciągu ok. 5 godzin   2 miesiące przed planowanym terminem. Moje zaskoczenie było tym większe, że 3 msc wcześniej zaręczyła się moja siostra. Może narazie wystarczy.

THE END

[AlicjaEwa]

uwielbiam takie historie... każda jest romantyczna i słodka... 

...

poza naszą



pierścionek śliczny, też dostałam z apartu

poza naszą

Dlaczego Wasze miałaby nie być romantyczna? Muszę w końcu odkopać się z zaległego czytania Waszych wątków - weekendzik nadchodzi to postaram się poprawić 

[AlicjaEwa]

chyba nie opisywałam  u siebie zaręczyn...

A tak sie dopominalyscie o opis zareczyn

Nas czeka dzis pracowity dzien. PM do pracy na 3godz.musi jechac, ja mam sprzatanie, no i jakis obiad musze stworzyc potem jedziemy na zakupy, a wieczorem robimy mala domowke - andrzejki polaczone z parapetowa

[Daga91]

Piękne zaręczyny, bardzo romantyczne Uśmiałam się z tego kurczaka z KFC

poza naszą

i naszą


Historia cudna. Zazdroszczę strasznie

Oj tam nie ma czego zazdroscic wazne, ze mamy swoich ukochanych PM ow, mezusiow my juz po obiedzie i bierzemy sie za przygotowania, padam z nog po sprzataniu i zakupach, ale mam nadzieje, ze bedzie super

Piękna historia piękna piękna piękna

Mam nadzieje że andrzejki udały się 

oj boli głowa 

[Vivka]

piękna historia zaręczyn bardzo romatycznie

a mnie też rano po Andrzejkach trochę bolała głowa... więc witaj w klubie 

oj boli głowa 

Czyli andrzejki udane 

puk puk co tu tak cicho  ból głowy przeszedł, ale rano wstać się nie chciało a jak u Was Andrzejki???

[Sabineczka]

Andrzejki samotnie w łóżeczku pod kołderką

Mój przyszły teść ma na imię Andrzej wiec wszystkie ostatnie andrzejki wyglądały tak samo - z całą rodziną u rodziców Marcina 

[Daga91]

U nas nic szczególnego siedzieliśmy w domu i oglądaliśmy filmy