ja swoją cesarkę też wspominam bardzo dobrze, wcale się nie bałam, ale to zapewne zasługa tego, że trafiłam na swojego lekarza prowadzącego, on przeprowadzał cały zabieg. zresztą anestezjolog był też bardzo fajny, cały czas ze mną rozmawiał i mówił co będzie się za chwilę działo. ogólnie cały zespół lekarzy i położnych wspominam bardzo dobrze, nie można też zapomnieć o paniach salowych i od posiłków!
ogólnie na sali porodowej czułam się trochę jak w serialu "ostry dyżur"
takie zamieszanie, wielka sala, no i ja na stole a nade mną ta wielka lampa
adrenalina oczywiście buzowała, ale to chyba normalne w takiej sytuacji. momentu zakładania cewnika nie pamiętam, chyba go po prostu nie czułam. ściąganie owszem, ale to jest do przeżycia. z samej cc najgorzej wspominam "rozchylanie" moich wnętrzności, takie szarpanie. ale to na szczęście też nie boli. za to po wszysktim jak zaczęło odchodzić znieczulenie miałam POTWORNY ból głowy i ciśnienie 190/110
dostałam morfinę, jakiś czopek, kroplówki i zaraz przeszło, ale pielęgniarka nieźle się wystraszyła, aż pobiegła po anestezjologa. moim zdaniem najgorszy jest połóg, jeszcze w szpitalu. niestety szpitalne warunki są nieciekawe i np. siusianie do słoika no niestety... moim zdaniem masakra
ale mimo tego wszystkiego i mimo, że mój maluch był na osobnej sali, że przeszłam małe załamanie, kiepska laktacja itd. to i tak nie miałam poczucia, że nigdy więcej nie chcę rodzić, wręcz przeciwnie, czułam niedosyt, że ciąża skończyła się za wcześnie i przez cc i nie mogę się doczekać następnej
adamiewa, serdeczne gratulacje
liliann, jako, że jesteś na tym forum taką mądrą głową, mam do Ciebie takie pytanie (znowu
, jak to jest z nacinaniem krocza, bo opinie słyszałam różne. jedne położne mówią, że lepiej jest naciąć, niż żeby miało pęknąć i dla mnei wydawało się to sensowne, ale spotkałam się też z opinią, że lepiej nie nacinać, bo może to być gorsze w skutkach niż ewentualne pęknięcie, a to, że nacinanie jest jest potrzebne to niby jakiś przestarzały stereotyp... można się pogubić
