[evelaz]

dzień dobry z rana

witaj Yukari-chan w moim odliczanku

hihi... no, fajna sprawa z tym gg

[Iga_]

  fajna historia, jednak to prawda, że w maju można się szczęśliwie zakochać 

[Olucha]

Dołączę sobie jeśli mogę?

[evelaz]

Olucha- pewnie ,że możesz
Iga_ - no... maj to taki piękny miesiąc, wszystko kwitnie, wiosna w koło...
fajnie jest tak powspominać początki znajomości,tyle wspomnień ożywa...

[*Mimi*]

evelaz widzę że gg jest bardzo pożyteczne 

[werka23]

historia waszego poznania bardzo ciekawa, to koleżanka teraz dumna  ona tez poznała swoją połówkę  a te zdjęcie nadaje takiego fajnego klimaciku  miejsce przepiękne i ta zieleń...ostatnio maj mnie prześladuje...miałam byc czerwcówka a tym czasem bede majówka i to dzień przed waszym poznaniem będziemy ślubować a twoje zdjęcia podniosło mnie na duchu, naprawdę 
  dla ciebie

[evelaz]

Zostawiłam Ci Werka wiadomość u Ciebie w wąteczku Na pewno będzie cudownie, te kwitnące kwiaty i zieleń... główka do góry  

[Doris85]

Buziaczki srodowe zostawiam

Historia poznania super!!!!
Buziaki przesyłam 

[evelaz]

Cieszę się bardzo Gabiś,że dołączyłaś do mojego wątku
przesyłam buziaki dla Ciebie i Doris

Tak własnie patzrę.. dołączyłam już wczoraj ale widze że nie ma mojego wpisu.... No wiec wyszło ze się nie przywitałam.. No to się witam 

[nnniuniek]

o widzę że historyjka ruszyła   
super  czekam na więcej 

[evelaz]

muszę coś zrobić na uczelnię i jeśli się wyrobię, to jeszcze dziś opiszę nasze zaręczyny teraz tylko wspomnę, że były nieoficjalne i potem oficjalne

wyrabiaj się , wyrabiaj 

[Doris85]

czekam na tą historyjke  jestem bardzo ciekawa tych zaręczyn

[myszkasc]

Czekamy na więcej!!!!
Dziękuje za mile popołudnie!!! :*:*:*:*

[evelaz]

juz zaraz opiszę ja również dziękuję Aluś   jedziemy w piątek do Kato ??

[domisia82]

evelaz ja miałam jakies problemy techniczne z forum dlatego dopiero teraz piszę, wczoraj cały dzień nie moglam tu wiec zajrzeć a dziś nazbierało sie tego tyle...

napisz jeszcze czy ta koleżanka została żoną/dziewczyną kolegi Twojego J. bo chyba o tym nie wspomnialaś, no chyba, ze cos przeoczylam 

[myszkasc]

W który piątek

[evelaz]

hehe, nie ,ona nie została jego żoną... Spotkali się może ze dwa razy, ale jednak nie było z tego nic więcej. Ona jak się później okazało, spotkała swoją Miłość na studiach i w tę oto sobotę byliśmy na ich ślubie

Nie pisałam Wam, że chciałam studiować we Wrocławiu. Wszystko było praktycznie uzgodnione, bo moja koleżanka tam studiowała i miałabym zapewnione lokum. Jednak życie bywa przewrotne i tak wyszło ,że zostałam tutaj, na miejscu, gdzie był J. On bardzo się ucieszył, że nie dostałam się na studia do Wrocka,bo to wiązałoby się ze związkiem na odległość...  Teraz widzę,że tak to miało być !

Zaraz Kochane będzie historia naszych zaręczyn...

[werka23]

oj bardzo często jest problem z zalogowaniem na forum...ciekawe dlaczego  
evelaz doskonale cie rozumiem bo ja borykałam sie z podobnym problemem  ba..nawet dostałam sie na dzienne do Wrocka i w ostatniej chwili złożyłam na zaoczne by uniknąć związku na odległość...ale mi bliskie co napisałaś 
czekamy na historię...oj jak ja patrze na wasze zaawansowanie to stwierdzam, ze muszę podgonić z historią u siebie 
zostawiam buziaczki  

[evelaz]

już będzie ,tylko załaduję parę fotek...

zapomniałam Ci Ala odpisać, że myślałam o tym piątku...

[evelaz]

Nasze zaręczyny !  „Nasza wyprawa życia…”

Zacznę od tego, że były to nasze drugie wspólne wakacje i pojechaliśmy całą rodzinką w góry. Pewnego lipcowego dnia J. poprosił, byśmy poszli w Tatry tylko we dwoje. Od razu spodobał mi się ten pomysł i ustaliśmy, że popołudniu spotkamy się z moją rodzinką w schronisku- w Murowańcu. Oni mieli pójść tradycyjną drogą, a my taką troszkę naokoło
Już od samego ranka zapowiadała się piękna, słoneczna pogoda, a na wycieczkę wybraliśmy miejsce, którego jeszcze nie znaliśmy. Było takie, jak sobie wyobrażałam, piękne, spokojne, wokół cudowne widoki. Od czasu do czasu spotykaliśmy na swojej drodze turystów, ale dzięki temu, że szlak, który wybraliśmy nie jest zbyt często uczęszczany, mogliśmy na spokojnie poobcować razem z naturą. Po pewnym czasie doszliśmy do Czerwonego Stawu. Ah… było to magiczne miejsce. Zresztą same zobaczcie, jak cudna jest Dolina Pańszczycy.

Tu jeszcze my nad Czerwonym Stawem

Gdy doszliśmy , to J. zaproponował, byśmy spróbowali przejść na drugą stronę, tam gdzie nie było ludzi, by móc sobie spokojnie posiedzieć i odpocząć. Tak jak to u kobiet bywa, zapaliło się u mnie wtedy żółte światełko, myśli zaczęły krążyć wokół- pomyślałam, on pewnie chce się tutaj oświadczyć.  Nie dając po sobie znać, że przejrzałam myśli mojego Słońca, poszliśmy na drugą stronę jeziora- bynajmniej spróbowaliśmy to zrobić. Nie był to jednak dobry pomysł, kamienie ,które ze szlaku wydawały się gładkie, dobrze ułożone, w rzeczywistości jednak okazały się zupełnie inne. Bałam się, że wpadniemy do tego stawu, albo ,że coś sobie zrobimy. J. jednak uratował sytuację i od razu zawróciliśmy z powrotem na szlak. Jak byliśmy bezpieczni, to mówiąc krótko- zdenerwowałam się i J. się oberwało. W tym momencie nie myślałam już o zaręczynach ,a J. widząc mnie w takim stanie, wolał nie ryzykować i się nie oświadczać… hihi

Po chwili już się uspokoiłam, posiedzieliśmy i ruszyliśmy w stronę schroniska, bo jeszcze trochę drogi było przed nami, a w Murowańcu byliśmy przecież umówieni. Cały czas delektowaliśmy się cudownymi widokami, aż doszliśmy na szczyt jednej góry. Widok, jaki się stamtąd rozciągał, był przepiękny! Otoczenie mojej ukochanej Hali Gąsienicowej, szczyty Tatr, widok na Zakopane… Obok szlaku, wśród kosodrzewiny stał wielki kamień, z którego można było na spokojnie wszystko obejrzeć. Ah… jaka ja byłam tym wszystkim zachwycona. J. powiedział, usiądź, podam Ci wodę, odpoczniemy.
W życiu się nie spodziewałam, że za chwilę zmieni się całe moje życie, że nie będziemy już zwykłą para, tylko narzeczeństwem, a później mężem i żoną !!!  
Jak tak sobie siedziałam na tym kamieniu, to J. wyciągnął czerwone pudełeczko, uklęknął i poprosił mnie o rękę. Byłam w takim szoku, jak zobaczyłam to pudełeczko, że do dziś nie pamiętam ,jak mnie zapytał. Byłam taka szczęśliwa, oczywiście od razu się zgodziłam i po prostu popłakałam ze szczęścia ! 

Było to 26 lipca 2006 roku!  

A było to w tym miejscu

Pełni szczęścia udaliśmy się do schroniska, gdzie J. oświadczył moim rodzicom, że się oświadczył….

[myszkasc]

Ewelinkoprzepiękna ta Twoja opowieść!!!
Co za romantyzm!!!

 

[evelaz]

hihi Aluś, ale ja Ewelka jestem
dobranoc, uciekam lulu....  i tak już będę miała problem ze wstaniem na uczelnię... 

[werka23]

ale ślicznie to opisałaś  ...szkoda że już koniec tak sie wczułam w  twoją opowieść ...oczywiście koniec tej historii, bo pewnie jeszcze wiele masz ukrytych w rękawie i tylko czekają by je opisać 
hihi naprawdę piękne miejsce J. wybrał...a góry sa przepiękne 

[myszkasc]

A gdzie Ty Ewela jakąś Justynę widzisz
Idź spać dziecko

[evelaz]

dzień dobry choć już dobre po południe,to teraz wróciłam z uczelni
hihi Ala... Ty tam dobrze wiesz, gdzie ja widziałam Justynę ;P

[werka23]

  buziolki śle 

echhh wzruszyłam się i to bardzo   
chociaz już drgi raz słysze tą historie, ale tutaj dzieki fotkom było jeszcze piękniej 

Czy Wy tu omnie ten tego ??

Buziaki zostawiam