A TO ODNOSNIE ODMIANY NAZWISK ZEBY NEI BYLO PROBLEMU
ODMIANA NAZWISK. UWAGI OGÓLNE
Ogólne zalecenie dotyczące odmiany nazwisk polskich i obcych jest następujące: jeśli tylko jest możliwe przyporządkowanie nazwiska jakiemuś wzorcowi odmiany, należy je odmieniać.
Wybór odpowiedniego wzorca odmiany zależy głównie od: 1) płci właściciela, 2) jego narodowości, 3) zakończenia nazwiska (może chodzić albo o zakończenie fonetycznej formy nazwiska, albo o zakończenie tematu).
ODMIANA I PISOWNIA NAZWISK ŻEŃSKICH
[241] Odmieniają się tylko nazwiska kobiet zakończone na -a:
a) Nazwiska o zakończeniu -owa, -ewa odmieniają się tak jak przymiotniki, np.
Bogolubowa, DCMs. Bogolubowej, BN. Bogolubową;
Paduczewa, DCMs. Paduczewej, BN. Paduczewą.
b) Natomiast pozostałe nazwiska żeńskie zakończone na -a odmieniają się tak jak rzeczowniki pospolite o podobnym zakończeniu:
Masina, D. Masiny, CMs. Masinie, B. Masinę, N. z Masiną (jak kalina);
Fonda, D. Fondy, CMs. Fondzie, B. Fondę, N. z Fondą (jak rada);
Berganza [Berganca], DCMs. Berganzy, B. Berganzę, N. z Berganzą (jak taca).
ODMIANA I PISOWNIA NAZWISK MĘSKICH
Ze względu na znaczny stopień trudności tego problemu językowego zasób osobowych nazw własnych w słowniku został rozbudowany. W artykułach hasłowych podane też zostały trudniejsze formy fleksyjne tworzone od nazw własnych. Pewnym ułatwieniem dla piszących może być możliwość nieodmieniania niektórych nazwisk, dopuszczalna, gdy nazwisko zostanie poprzedzone imieniem lub rzeczownikiem pospolitym (np. minister, prezydent). Możliwość taka dotyczy głównie nazwisk zakończonych na -e, -o oraz akcentowanych na ostatniej sylabie. Jeśli tego rodzaju możliwość w odniesieniu do określonego