[Delaila]

Tym oto cytatem z Króla Juliana oficjalnie otwieram odliczanie do godziny W, która nastąpi 1 września, roku pamiętnego 2012 o 16:00. Miejscem wydarzeń będzie kościół pw. św. Stanisława BM w Sosnowcu a uczestnikami obecna tu Karolina /czyli ja/ i nieobecny konkubent  Łukasz

[Myszk@]

pierwsza

[nataliapolice]

W KOŃCU:)

DRUGA JA:p

[chmielik87]

to ja będę TRZECIA;)

[Natysa]

Ja pod podium, ale równie uważnie będę czytać Twój wątek

[Delaila]

dziewczyny, dzięki za tak liczne przybycie

[nataliapolice]

Opowiadaj co już macie itd:) 
chętnie poczytam, przy leżeniu 24h/24h

dołączam!

[Delaila]

Mamy jeszcze przede wszystkim dużo czasu Z rzeczy pozalatwianych to tak:

# pierwsza wizyta u księdza za nami
# wpłacona zaliczka w restauracji - Bombaj Tandoori
# obrączki
# zaproszenia
# naklejki, na wodkę, tiule, koraliki i pudelko na koperty - okazyjnie mi się trafiło  
# fotograf

Z poważniejszych spraw to chyba tyle, choć nie mogę przegapic najważniejszej - SUKNI! Nie wiem, czy Wy tez tak miałyscie, ale zobaczyłam i wiedzialam, że to TA. Odechciało mi się chodzic po salonach, chcę sukni Justin Alexander 8483. Matka mówi że jestem niespełna rozumu, ale co tam

smoczyca - 

ja też tak miałam ale niestety potem, jak mierzyłam suknię, to się okazało, że to absolutnie nie to ale druga, jaką przymierzyłam, była tą najpiękniejszą całkiem inna niż sobie wymarzyłam, a jednak najpiękniejsza

pozdrawiam

[Delaila]

Karina, fakt, może to zweryfikuje moje marzenie Zwłaszcza, że trudno ubrać moje 160 cm a w sukni nie chce wygladać jakbym szla do komunii

[mkarolinka]

To i ja będę zaglądać

Ja przymierzyłam dużo kiecek, ale jak nałożyłam swoją, wiedziałam, że ta i żadna inna nie wchodziła w grę

[Delaila]

Karola, Twoja kiecka to marzenie Gorset przepiękny, dół taki jak u tej mojej wymarzonej A tak w ogóle, wkleję jej zdjęcie, bo pewnie niewiele osób ja kojarzy

[mkarolinka]

Piękna suknia

[Myszk@]

ale śliczna sukienka 

Śliczna

[Delaila]

Cieszę się, że się podoba W sumie, wzorem innych wątków o tej samej tematyce nie pytana przez nikogo wysmaruję wieczorkiem co i jak si stalo, że zamąż wychodzę

[Natysa]

Opowiadaj, opowiadaj
Jak się poznaliście, zaręczyny

My tu czekamy

[Delaila]

A wiec było to tak:  

Z moim Łukaszem poznawaliśmy się dwa razy. Na trzecim roku studiów, a byl to przełom września i października poszłam na kurs prawa jazdy, zapisalam się razem z bratem. Bylam wtedy w długoletnim związku. Łukasz chodził ze mną do tej samej grupy. Mieliśmy wspólnie zajęcia z teorii, mijalismy się też na jazdach, choć mnie bardzo często odprowadzał ówczesny chlopak ( a tak właściwie narzeczony   ). Kurs się skończył, nasze drogi sie rozeszły, choć szczerze pryznam, że w tamtym okresie nie wiedzialam nawet jak ma na imię Oczywiście przedstawił mi się, kilka razy zamieniliśmy kilka zdań i to tyle. O dziwo, rok wcześniej Łukasz przeprowadził się do mieszkania odziedziczonego po swoich rodzicach, 100 m od mojego bloku jednak ja nie kojarzyłam go ani z widzenia ani nie wiedziałam też, że wraz z rodzicami mieszkał na moim osiedlu do 10 roku życia.  W czasie kursu wyprowadzilam się z tej ulicy do rodziców. W kwietniu następnego roku ostatecznie rozpadł się mój 5-letni związek. Byłam sama, ale nie samotna - umawiałam się ze znajomymi, ogólnie nie narzekałam na nudę. Tak minęła wiosna i wakacje. W tym samym okresie moja przyjaciółka z piaskownicy kupiła psa. Mieszka ona na tym samym osiedlu co moi dziadkowie i Łukasz. Wiadomo, że jak pies to i spacery w mniej więcej regularnych porach. Na jednym z tych spacerów spotkała Lukasza. Jej malutki labrador świetnie dogadywal się z naszą pitbullką, więc zaczęli wychodzić razem regularnie. Dodam, że były to tylko i wyłącznie spacery z psami, bez romansów i drugiego dna, które sobie Goska wymysliła. Dwa dni przed moimi urodzinami, 9 października oblewalismy je wraz ze znajomymi w pubie. Gośka uparła sie wtedy, że przedstawi mnie Łukaszowi. Nie byłam jakos szczególnie zainteresowana, ale dałam się namowić - zwłaszcza, że kilka drinkowwcześniej wychyliłam
Poszliśmy w trójke na spacer. Łukasz od razu wyskoczyl z tekstem, że my się juz znamy z kursu, na co moja odpowiedź; ' yyy... serio? '
Po tym spacerze zdobył do mnie numer telefonu i zaprosił na randkę. Była to juz jesień, strasznie się rozchorowałam i leżałam w łóżku 3 tygodnie. Bardzo było nam nie podrodze wtedy. Kiedy już byłam zdrowsza zapytałam przyjaciółkę, czy nie ma nic przeciwko. Niby nie miała nic przeciwko, ale była w ciężkim szoku.
Poszlismy wtedy do pubu, fajnie nam się rozmawiało przy piwie, w wygodnych skorzanych fotelach. Po tym spotkaniu bylo milion smsów, potem kolejne spotkanie i kolejne... Po 3 tyg. zostaliśmy parą Kiedy powiedziałam o tym Gosce, śmiertelnie sie obrazila. Stwierdziła, że... odbiłam jej 'kandydata na chłopaka'   Pomijając fakt, że nigdy nie spotkali sie na innym gruncie niz spacer z psem, o pocałunku czy innych tego typu sprawach też mowy nie było ale jak to Goska stwierdziła, 'czekala, kiedy ON się w niej zakocha'

CDN - jak zrobie herbatę, bo aż mi w ustach zaschło od tych opowieści

[Natysa]

No no robi się ciekawie
A swoją drogą koleżanka jakaś dziwna
Masz z nią "odbraziła" się koleżanka?

[Delaila]

Natysa, mam z nia kontakt ale sporadyczny Najpierw obraziła się za 'odbitego chłopaka', po naszych zaręczynach wygarnęła mi, że 'to niesprawiedliwe, że mnie sie układa a jej nie' a potem obraziła się, bo... nie będzie świadkiem na naszym slubie  

[Natysa]

O kurde jak ja nie lubie takich ludzi 
Też kiedyś miałam podobną sytuację i byłam w sytuacji tej Twojej koleżanki
Ja się kochałam w tym chłopaku ale to było tylko jednostronne, i powiem Ci więcej rok temu brali ślub byłam ich świadkową i naprawdę cieszyłam się ich szczęściem
Nie wyobrażam sobie teraz by oni byli z kimś innym


Dawaj, dawaj teraz zaręczyny

[Delaila]

A potem było tak:

Jako, że wyprowadziłam się od dziadków, czyli z osiedla na którym mieszkał Łukasz, miałam dość spory kawałek do niego. Moi rodzice mieszkali wtedy na absolutnym za.dupiu, gdzie jeździ jeden tramwaj do 21 i jeden autobus, do 18 Łukasz mieszkał sam, więc oczywistym było, że najczęściej spotykalismy się u niego Powroty do domu były coraz cięższe - zwłaszcza, że zastała nas zima I tak oto, w tempie ekspresowym, w trzecim miesiącu trwania związku zamieszkaliśmy razem Ja bylam wtedy na 4 roku studiów, Łukasz na 3-cim. Tak zaczęła sie nasza 'zabawa w dom'. Mieszkaliśmy sobie razem z dwoma psami, temat legalizacji tego 'konkubinatu' czasem się przewijał. w końcu Łukasz doszedł do wniosku, że to dobry moment i w lipcu, po 8 miesiacach ' odnowionej' znajomości poprosił mnie o rękę, pierścionkiem zaręczynowym swojej śp. mamy. Ja nie zastanawiałam się ani chwili i od tej chwili zostałam oficjalną narzeczoną Ten własciwy pierścionek masywny, ma bardzo duzy kamień, więc w październiku na moim palcu zalśnił nieoficjalny pierścionek, na co dzień W sumie historia bardzo malo romantyczna, raczej proza życia Nie było żadnych uniesień,  ::)gwaltownych zwrotów akcji i szczerze powiem, bo moim poprzednim, bardzo burzliwym związku pelnym rozstań - tak jest o wiele lepiej!

[/color]

[Buuuś]

czy pozwolisz że i ja dołaczę? świetnie się zapowiada twoje odliczanko

[Delaila]

Buuuś, witam! 

[chmielik87]

super historia, widac ze bylo Wam pisane byc kiedys razem;)ps. suknia śliczna;)

przyłączam się i ja:)

P.S na początku myślałam, że to suknia Herm's model Broche bo bardzo mi się ona początkowo podobała:)
Tez ma kwiaty i taki sam pas:)

[Delaila]

Miło mi Was wszystkie tu widzieć, aż mi się ciepło zrobiło 

nusiak, muszę sobie poszukać tej sukni, nie kojarzę jej zupełnie

[Myszk@]

niby proza życia, ale coś w tym jest i też mam tak jak Ty - wolę spokojny związek, uważany może nawet przez niektórych (oczywiście znawców "życia") nudny niż roller coaster, w którym niczego nie można być pewnym :/ (co niestety znam z autopsji i co do dzisiaj pozostawiło pewne ślady w mojej psychice )

[Delaila]

Myszka, nie pozostaje nam nic innego, jak cieszyc się, ze ostatecznie trafiłysmy na swoich facetów, a oni na nas

Pokaże naszą salę. Co prawda bez strojenia i w wersji restauracyjnej, czyli tak, jak wygląda na co dzień

Zdecydowaliśmy się na restaurację indyjską, ale serwują tam też wyśmienite dania kuchni polskiej, z delikatną nutą orientu w dodatkach Bylismy tam rok temu na weselu u znajomych i mój Łukasz stanowczo stwierdził, ze ta sala i już

fotki za duże