Oj Wercia chyba się starzejesz 

ja w ciągu 2 miesięcy mam 5 wesel, roczek chrzesnicy , 25 lecie małżeństwa cioci i na wszystkie imprezy chodzimy 

tzreba się bawić póki jest się młodym 

[madzia_n]

No dokładnie, trzeba się bawić! Tym bardziej, że wesela kiedyś się skończą

[werka23]

hehe qurcze może i to ten wiek   albo kilogramy   znowu jestem 1 kg na plusie... jeszcze trochę i będzie 10 kg   wiecie co normalnie na tym weselu nie mogłam tańczyć strasznie się ciężko czuję i taka skrępowana...   muszę wytrzymać do połowy października JAKOŚ  

 laseczki ja nie mówię że nie chodzę na imprezki tylko że 2 w nocy to dla mnie max   nio dodam że w sierpniu miałam urodzinki M. chrześnicy i dzień przed weselem urodzinki mamy i domową imprezkę hehe

[werka23]

laseczki jak myślicie odstawić te anty czy jeszcze przetrzymać miesiąc  i skonsultować to z ginem... nie wiem czego się spodziewać po odstawieniu  

   Do obiadu było jeszcze trochę czasu. Poszliśmy do pokoju by zmyć z siebie zapach stadniny i przygotować do obiadku. Michał padł ze zmęczenia, już myślałam że nici z obiadku o właściwej porze. Kiedy w końcu udało mi się go wyciągnąć z łóżka, zeszliśmy na dół. Tradycyjnie zamówiliśmy na obiad frytki, jakieś mięsko i surówkę. Czułam się jak w bajce, wciąż wydawało mi się, że śnie.
W trakcie posiłku zauważyłam, że w hotelu kolacja jest na życzenie. Poprosiłam Michała aby zamówił kolację głównie ze względu na antybiotyki które nadal brałam. Czułam się trochę zaniepokojona, bo Michał jakby zlekceważył moją prośbę. Zapytałam tylko -jesteś pewien, że kolacja będzie? -O nic się nie martw. Masz się niczym nie przejmować - usłyszałam... Nie byłam tego taka pewna ale dałam spokój.  

   Po porannym chłodzie i przelotnym letnim deszczyku, wyszło słoneczko. Zrobiło się ciepło i przyjemnie. Była to idealna okazja na poobiedni spacerek. Nie poszliśmy daleko. Celem naszym był hangar i sprzęt wodny. Jednak na naszej drodze pojawił się mój ulubieniec. Śliczny mały kucyk. Był bialutki jak śnieg. Jeszcze cudniej wyglądał na zielonym trawniku w promieniach popołudniowego słońca. wyglądał jak malutki, niezgrabny jednorożec bez różka z bardzo przyjaznym charakterem. Taka słodka maskotka. Oczywiście ja zapomniałam już o wypożyczeniu  łódki tylko głaskałam kucyka, który szedł za mną zostawiając swoje obecne zajęcie; czyli hehe skubanie trawy Michał pstrykał fotki w rożnych pozycjach, aż w końcu się przyłączył i wziął udział w całej zabawie.

Kiedy kucyk miał już nas serdecznie dość i powrócił do swojej trawki my powróciliśmy do naszych wcześniejszych planów.

...  

mała fotka hehe

sweet

[werka23]

Hangar był zamknięty. Wydało mi się to dziwne, jak na środek sezonu. Byłam już zrezygnowana, kiedy Michał mrygnął mi przed oczyma kluczami do kłódki zabezpieczającej łódkę. Była to ta sama łódka w której siedzieliśmy poprzedniego wieczoru, kiedy nasza przygoda dopiero się zaczęła. Jednak inaczej odczuwałam mijający czas. Wczorajszy wieczór wydawał mi się taki odległy. Cieszyłam się chwilą i byłam ciekawa co jeszcze bajkowy weekend przyniesie.

Wskoczyłam do łódki podczas gdy Michałek męczył się z łańcuchami i kłódką. Starałam się nie skakać z radości a poważnie podejść do problemu i ukochanemu troszkę pomóc. Łapałam każdą chwilę; cieszyłam się każdą z nich, jakby była tą jedyną i tą ostatnią. Słoneczko nadal świeciło. Czułam ciepło promieni na placach i postanowiłam zdjąć bluzę. Na kąpiel  niestety było za chłodno. Jednak kiedy patrzyłam na kwitnącą wodę traciłam też na nią ochotę. Poczułam ulgę. W końcu popłynęliśmy. Michał wiosłował a ja zachwycałam się otaczającym nas krajobrazem.

Poczałkowo powierzchnia wody wydawała mi się spokojna, niczym lustrzana. W blasku promieni słonecznych jezioro sprawiało wrażenie morza diamentów, szmaragdów, brylantów i szafirów lśniących pełnią swych blasków.  Miejscami pojawiała się mała chmurka zasłaniająca słońce i wtedy owe morze stawało się szare i martwe. Podobnie działo się, kiedy zbliżaliśmy się łódką do wybranego celu. Morze drogocennych kamieni ginęło a pojawiały się błękit i głębia jeziora, przez którą próbowało, bezskutecznie, przebić się słońce. Aż w końcu mogłam zobaczyć  jak w lustrze błękitne niebo i figlarne chmury. Woda na nami robiła się niespokojna. W nienaturalny ruch wprawiała ją przepływająca łódka, która płynąc wpierw rozdzierała ją na pół by za nami mogła się znowu połączyć i uspokoić. Obraz nieba malowanego w jeziorze stawał się zniekształcony, nie wyraźny po czym powracał do swojej pierwotnej formy... Ale ten obraz nie był już ten sam. Uległ czasu i zmianom, jakie działy się wysoko na niebie; ten obraz był tylko milczącą kopią świata niebios ale i mijającego czasu.

-Teraz ja!!! Michał teraz ja chce wiosłować...! Prosiłam. Nigdy w życiu nie wiosłowałam w łódce. To była dla mnie atrakcja.  Zamieniliśmy się miejscami... Michał teraz był pasażerem, mógł podziwiać otaczający nas świat ... ale... ale wpierw musiał skupić się na mnie i moim bladym pojęciem o wiosłowaniu. Kręciliśmy się w kółko. Po kilkunastu minutach lekcji miałam dość. Czułam pulsujące mięśnie i ich zmęczenie. Poszłam na łatwiznę i stery oddałam mężczyźnie. Na środku jeziora wiał chłodny wiatr. W końcu zrobiło nam się chłodno i postanowiliśmy powrócić na ląd. Czekała nas kolejna lekcja... jazdy konno.  

[werka23]

nie zanudzam was?

W boksach czekała na nas niespodzianka. Musieliśmy sami wyprowadzić konia, wyszczotkować go i przygotować do jazdy. -  tego też musicie się nauczyć, jak chcecie jeździec konno. Tyle usłyszałam od instruktora. -Rany!!! ja mam konia czyścić!!! Wszystko we mnie krzyczało. Byłam przerażona. Michał boi się koni ale był twardy. Przyprowadził swojego rumaka a ja stałam ze szczotką w rekach jak wryta. -Dobry konik... Tylko mnie nie kopnij. Bardzo dobry konik... nie kręć się... Mówiłam cicho pod nosem... -Bądź grzeczny... Jak będziesz grzeczny przyniosę ci cukier... dużo cukru. - ściemniałam. Grzywa i grzbiet był to pikuś, ale przy zadzie i tylnych kończynach adrenalina sięgała szczytu. Z każdym drgnięciem, przesunięciem nogi byłam sztywna i odsuwałam się do bezpiecznej odległości. Po czym patrzyłam na jego głowę i uszy i wytracałam do szczotkowania.  Aż w końcu przyszedł czas na derkę, siodło, lejce itp. Poczułam ulgę i dumę, że mam to za sobą ale i przełamałam strach.

I w końcu przyszedł czas na jazdę. Prócz galopu i stepu uczyliśmy się komend; prawo, lewo. Tym razem oba konie chodziły jak chciały mając w zadzie nasze nieudolne ruchy i polecenia. Kiedy dołączył trzeci koń to była już jazda... W końcu -Michał mój koń twojemu wącha dupkę! Najwidoczniej koń w owej chwili na to miał najbardziej ochotę.  
Te polecenia były dla mnie zbyt skomplikowane, zwłaszcza że przez 23 lata nie opanowałam jeszcze podstawowych stron... prawo -lewo... lewo-prawo... hm... co za różnica.  

Po tej, drugiej lekcji tyłki mieliśmy tak pozbijane, że z trudem chodziliśmy. Z trzeciej godziny nauki jednogłośnie zrezygnowaliśmy. Na sobotni dzień nam wystarczyło. Aby od razu nie siadać na pupę, poszliśmy na spacer do lasu i tak zeszło nam do około 18:00.  

[agulla1919]

Werka nie zanudzasz!Przeciwnie!!!
Nie myslals o pisaniu ksiazek czy cos takiego?
Jeju tak slicznie piszesz, jak cudnie opowiadasz!!

Jak czytalam to co napisalas zdawalo mi sie ze czytam jakas dobra ksiazke!

[Nemezis]

Ale się uśmiałam przy ostatnim fragmencie Też miałam nieraz przyjemność czyścić konia, więc znam te obawy... Ale mogę Ci powiedzieć, że konie są przyzwyczajone do czyszczenia tak jak do ujeżdżania i z reguły nie protestują Poza tym na stadniny, do pracy z ludźmi (zwłaszcza początkującymi jeźdźcami) wybiera się zawsze najłagodniejsze i najbardziej przyjazne koniki, które nie skopią Cię bez powodu A to że nie słuchają na ujeżdżalni... Cóż, konie jakoś swoim 6-tym zmysłem wyczuwają, czy mają do czynienia z zawodowcem, którego lepiej słuchać, czy początkującym jeźdźcem, którego można olać Dlatego na początku powinno się ćwiczyć na lonży, tyle że instruktorom rzadko kiedy się chce lonżować konia przez pół godziny albo dłużej Im więcej nabierzecie pewności siebie, tym konie będą posłuszniejsze (o ile oczywiście zamierzacie kontynuować naukę)

[werka23]

to dobrze że was nie zanudzam  uf... już myślałam 

agulka - wiesz... myślałam o pisarstwie ale jakoś nie wiem jak sie do tego zabrać... wydaje mi się to wyższą szkołą... chyba aż tak dobrze pisać nie potrafię   

nemezis - chyba coś w tym jest... uwielbiam konie i z nimi obcować ale czuję do nich respekt i na wiele pozwalam byle mi krzywdy nie zrobiły... może konik to wyczuwał... do zada i tylnych kończyn mam uraz... kiedyś... jakieś 10 lat temu u mojego wujka spłoszył się koń. Akurat ja się napatoczyłam i zarzucił zadem... do dziś przed oczami mam wielkie kopyta przed oczami... mój wujek wtedy 80 letni człowiek mało zawału nie dostał... mówił że myślał że już po mnie i z niedowierzaniem zobaczył że stoję przerażona a nie leżę gdzieś pod ścianą z rozwaloną głową... uratowało mi życie kilka centymetrów... to był cud... wiecie do dziś boję się końskiego zadka i z tyłu w życiu nie stanę za koniem. Tego dnia czesanie było dla mnie psychicznym wyczynem... ale dałam rade   

[madzia_n]

Nie zanudzasz nas! Zostawiłam Twój wątek na koniec, poszłam po herbatkę i się zaczytuję...

Śliczny kucyk! Ja też bym się od niego nie odkleiła
Ty nie potrafisz pisać? Piszesz rewelacyjnie! Zorientuj się, czy ktoś ze znajomych nie wydał jakiejś książki czy coś... Na pewno znajdzie się ktoś, kto Ci pomoże

Werciu ja bym poczekała jeszcze miesiąc z tabsami. Sama rzucam tabletki, ale czekam bliżej powrotu do Polski, żeby mieć pod ręką lekarza, bo wiem że mogę go potrzebować.

[Nemezis]

uratowało mi życie kilka centymetrów... to był cud...

...albo przeznaczenie (że masz jeszcze trochę pożyć)

W takim razie nie dziwię Ci się, że masz uraz... Tak jak ja do łażenia po wysokich górach

[werka23]

cześć promyczki  

jakoś tak smutno tu u mnie   nio ale prawie nie ma mnie na forum to i gości nie ma   nio ale jakoś mi tak smutno się zrobiło....

madziu hehe ale ty we mnie wierzysz   nawet przez chwilkę miałam wizje mojej książeczki   nio nie wiem... chyba mało kto ma w gronie znajomych zawodowego pisarza... bynajmniej ja odpadam... nie potrafiła bym chyba taak pisać jak pisarze... eh... marzenie

nemezis zwał to jak zwał... defakto jestem z wami  

dziś postanowiłam dokończyć pewną trudną sprawę, jak z tym się uwinę to hm... napiszę co było ciekawego dalej, jeśli chcecie  

a od jutra zaczynam areobic... mam już karnet wiec nie wywinę się   trzeba zgubić te kilogramy  

[madzia_n]

Marzenia są po to, by je spełniać!
Oczywiście że chcemy ciąg dalszy Powodzenia!

[agulla1919]

Kochana , marzenia sa zeby spelniac!
Poznije bedziesz zalowala ze nawet nic nie zrobilas w kierunku spelnienia marzen!
Wiec na co czekasz  ?

[werka23]

marzenia marzeniami ale hm... potrzebny jest też talent  jesteście kochane ze we mnie tak wierzycie 

dziś złożyłam podanie na studia  kolejne hehe edukacji nigdy za wiele  chyba.... 

i zrobiłam sobie nowego fryza tak na poprawę humorku 

zaraz jadę na aerobic od dziś nie przybędzie mi grama więcej na wadze   

[agulla1919]

Jak wydasz swoja ksiazke , to obiecuje ze kupie  !!!

Na co czekasz?Prosimy o zdjecie fryzka .

[madzia_n]

Potrzebny talent?  Akurat Ty masz go pod dostatkiem i nie próbuj zaprzeczać
Widzę wagowy suwaczek... Powodzenia, chociaż... Te 50 kg to nie za mało jak na Ciebie?

[czigra]

Czekam na fotki nowej fryzury

zraz ide nadrabiać Twoje opowieści, uwielbiam je

[werka23]

hej

madziu hehe właśnie chciałam zaprzeczyć hehe  kochana BMI swoją drogą a samopoczucie swoją  zamierzam zdrowo stracić trochę kg i bez szaleństw  a przy 50 kg czułam się najlepiej 

agulka hehe trochę to potrwa 

czigra miłego czytania 

 nie będę taka oto mój fryz... nie umiem jeszcze tych włosków układać... dziś nabiłam sobie limo koło oka bo szczotka mi ześliznęła się 

ujęcie 1

ujęcie 2 

a tego kolesia pamiętacie? 

[Mysikróliczek]

Wyglądasz super! "Koleś" też 

[madzia_n]

Super Ci w tych włoskach! Jak tak na Twoją górę patrzę, to wcale nie widzę zbędnych kg No ale masz rację, samopoczucie najważniejsze Też tak mam
A kocurek - pamiętam, pamiętam - ale on urósł!

[werka23]

dziękuję lasencje    też dobrze sie czuję w tych włoskach. trochę kitki mi brakuje ale teraz jakoś czuję się taka bardziej hm... atrakcyjna 

co do kilogramów... to  wszyscy mi mówią że nie widać... wszystko poszło mi w dół... może tylko odrobinę w brzuch i pupę... nosze w spodniach nadal pasek a w udach i łydkach się nie mieszczę... w końcu przytyłam 10 kg bez 500 gramów  idąc do sklepu nie wiem na jaki rozmiar patrzeć... okazuje się że na górze mam nadal S a na dole już M ... mam do wywalenia chyba z 5 par nowych spodni... w 1 tylko się ledwo mieszczę 

a kiciuś hehe jeszcze rośnie ma już ponad 6 kg... taki żywy, słodki z niego pluszak 

[/b]

[wiśniowa]

nie wywalaj skoro chcesz schudnąć

fryzurka super i bardzo Ci pasuje, kiedyś nosiłam podobną

[mka]

Werka! Laska z Ciebie Super fryzura...to mnie zawsze zastanawia panny młode tuż przed ślubem boją się radykalnych zmian fryzury - wiadomo Po ślubie zazwyczaj ścinają włosy albo z blond robią sobie jakiś ciemny kolor i zazwyczaj tak jak w twoim wypadku jest to z.a.j.e.b.i.s.t.a zmiana Szkoda że nie mamy tyle odwagi zrobić sobie nowego image na ślub

Super fryzurka 

[czigra]

Wercia pięknie wyglądasz w nowej fryzurce. Ja bym chciała ściąć włosy,. ale żal mi takich długich. No i ni wyglądałabym tak dobrze w krótkich jak Ty

[aagatkaa]

Jak młodziutko wyglądasz!! Super Ci pasuje fryzurka!
Ja również troszkę ściełam po ślubie - dobre odżywienie dla włosów
Pozdrawiam!

[werka23]

hej laseczki 

wisienko hehe dlatego jeszcze tego nie zrobiłam 

emeczko ... hm... w moim przypadku... obawiałam się zmiany  a włoski nie rosną z dnia na dzień centymetry 

agatko... nio u mnie to wpierw też było podcięcie dla odżywienia włosków hehe a skończyło się na krótkich 

agatko, czigra, emeczko, justyś, wisienko.... dzięki laseczki 

hm... wiecie nie wiem co nie tak zrobiłam... wczoraj mały aerobic a dziś szyją ruszać nie mogę... podejrzewam że to przez brzuszki takie co za głową ma się ręce i lekko podnosi... zawsze robiłam takie pełne i było oki... dziś jestem jak inwalida chyba źle je robię 

dziś mam ambitne plany.... wpierw  na miasto na zakupy... potem do marketu... potem będę pisać listy i M. w pracy mgr pomagać... jak się wyrobie to wieczorkiem napiszę cd. relacji i przejdziemy do roku 2010 

tymczasem miłego dzionka wam życzę 

[madzia_n]

No to czekamy na wieczór Chociaż ja to chyba dopiero w niedzielę przeczytam
Często po braku aktywności fizycznej, jak się nagle zacznie ćwiczyć, to wchodzą różne bóle itd Przejdzie na pewno

[agulla1919]

Moze Cie przewialo ?

Czekamy na relacyjke  .