[anka2oo4]

Witam wszystkie forumki - przyszłe Panny Młode i obecne żonki 
Postanowiłam zacząć odliczanko po małych namowach forumek, a tak poza tym to  zaczyna się mała nerwówka więc mam nadzieję, że pomożecie mi przez to jakoś przejść.
No i będziecie podczytywać 

[patrycja_4r]

Pierwsza 

Druga 

[Anjuszka]

Trzecia 

[anka2oo4]

patrycja_4r    gosiaczek252     Anjuszka     witajcie na podium 
zaczyna się od poznania hmmm u nas od poznania do pierwszego "kocham" minął pooonad rok z burzliwymi okresami ... ehh jak teraz sobie o tym pomyślę to stwierdzam, że jestem bardzo dzielna i ciepliwa. Do dzisiaj czasami się zastanawiam gdybym    to czy bylibyśmy razem...

[beaberry]

Jestem i ja

[mka]

I ja 

[anka2oo4]

witaj beaberry 
Pierwszy raz ujrzałam mojego PM latem 6 lat temu gdy wprowadził się do mnie do bloku, pamiętam do dziś jak siedziałam z kumpelą na ławce i powiedziałam na głos "że bardzo przystojny facet" a w myślach "muszę go mieć"  okazało się że moja koleżanka chodzi z nim do szkoły więc przybliżyła mi jego osobę. Okazało się, że "posiada dziewczynę" i to już dłuższy czas, więc pozostało mi tylko widywać go w windzie...

[anka2oo4]

witaj mka   
Po półrocznym patrzeniu  na niego  pewnego dnia podszedł do nas i moich znajomych (okazało się że wcześniej już zdążył zakumplować się z moimi kolegami) pamiętam że zauroczył mnie tym bardziej że na przywitanie pocałował mnie w rękę  w ogóle odkrył we mnie dziewczynę może to dziwnie zabrzmi ale od dziecka praktycznie jestem w środkowisku męskim tylko: 3 braci, sami koledzy, kolezanki mogę policzyć na palcach jednej ręki, i wychowując si ę w takim towarzystwie czasami zapominają że jesteś kobietą a nie kumplem. Także ON dostrzegł to
Wtedy miałam niskie poczucie własnej wartości (kilka kg za dużo na sobie) i sądziłam że taki facet jak On nie będzie chciał spojrzeć na mnie pod innym kątem jak tylko czysto koleżeński. Przez długi okres czasu tak było: razem wychodziliśmy na papieroska, (mieszkamy tak jak wspomniałam w tym samym bloku a dzieli nas tylko 1 piętro). DUżo rozmawialiśmy, mieliśmy wspólne tematy, zainteresowania, poczucie humoru ale cały czas on miał dziewczynę z którą miał się zaręczać zaraz po skończeniu liceum... 
 
Dokończę jutro, bo mój PM zaprasza mnie to ciepłego łóżeczka  Mam nadzieję że Was nie zanudzam, i będziecie dalej podczytywać
Dobranoc 

[maggi-80]

Jestem i ja Masz świetny avatarek uwielbiam tygryski

[patrycja_4r]

Zanudzasz?Nas?Nas nie da się zanudzic 
Ale fajna historyjka,ja już nie mogę się doczekac cd 
A teraz dalej mieszkacie w tym bloku?

[agulla1919]

To i ja tez moge ??

Zanudzasz??

Ja jestem ciekawa co bylo dalej !!Czekamy na Ciebie .
Aaaa bym zapomniala!Milej nocki  .

[agulla1919]

I widze ze masz tego samego dnia slub co ja  .
Pól rocznice bedziemy miec w walentynki  .

[anka2oo4]

witaj agulla1919   maggi-80   i zapraszam!!
uwielbiam tygryska jest najlepszy To dobrze że was nie zanudzam, bo w pisaniu jestem trochę kiepska..
teraz cały czas mieszkamy w tym samym bloku i smiejemy się że na randki chodzilismy w kapciach  
Gdy zaczęło się psuc między nimi (co się okazało ja byłam ta przyczyną) zbliżylismy sie do siebie jeszcze bardziej "duchowo" i "fizycznie" co było haniebnym czynem z mojej i jego strony... ale cóż wtedy buzowały hormony i się o tym tak nie myslalo    i tak w takim chorym i dziwnym układzie trwaliśmy prawie rok. Ja wierzyłam caly czas że skonczy swój związek a on jakoś nie mógł sie przełamać więc zakochana na maksa ryczałam prawie co noc i zastanawiałam się dlaczego nie mogę znależć w końcu kogoś odpowiedniego. Z PM to był mój pierwszy poważny związek. Pamiętam najgorszy dzien w moim życiu gdy niestety spędzalismy Sylwestra wszyscy razem oni, ja i moi znajomi. To był horor dla mnie. Do 12 pilam ile tylko wlezie, flirtowałam z moja dawna miłością i robiłam wszystko byle na nich nie patrzeć. Po 12 niestety pękłam i cały żal i smutek wylałam PM-owi w rękaw oczywiście nie przy wszystkich, bo nikt nie wiedział co jest między nami. Bardzo starannie ukrywałam moje emocje. Był bardzo zmieszany ale mnie pocieszał i przepraszał. Ale cóż było mi z tego jego przepraszania     Po kolejnych 2-3 miesiącach trwania w tym "g**wnie" oznajmił mi że sie rozstali!!
  jakaż ja byłam wtedy szczęsliwa!! niestety nie na dlugo bo on stwierdził że na razie to nie chce mieć nikogo i chce pobyc trochę singlem     nie moglam tego zrozumiec przeciez tak dobrze nam bylo ze soba, dogadywalismy się spędzaliśmy ze soba mnostwo godzin itp. wtedy tym bardziej nie dałam za wygrana bo wiedziałam że TO jest moja druga połówka  

[patrycja_4r]

O kurde,to jednym słowem Twój PM poleciał sobie wtedy w gumki 
Mam nadzieję,że teraz to już się poprawił ? 

[AnekPiekarek]

można jeszcze dołączyć???

[anka2oo4]

AnekPiekarek Jasne że tak zapraszam.
patrycja_4r dokładnie, później dłuuugo musiał sobie zapracowac na moje zaufanie, bo wiedząc co robił wczesniej ciężko było mi zaufać. Ale egzamin zdał celująco  nie dał mi nigdy żadnych podstaw do tego żebym miała w tym temacie jakieś wątpliwości. Wiedział, że źle robił i starał się jak tylko mógł a ja dałam mu szanse i teraz nie żałuję 
cd opowieści jak wróce z pracy bo teraz tylko tak na chwilke wpadłam tutaj. Buziaki 

[agulla1919]

Dzielna jestes !
Inna by juz sobie dawno dala spokój .

Czekamy na dalsze opowiesci

[anka2oo4]

cd.... między nami wszystko było tak samo jak wcześniej tylko juz nie było wyrzutów sumienia. W między czasie poznał inna dziewczynę  która na moje szczęscie daleko mieszkała i znowu troszkę cierpiałam ale cały czas byłam obok niego gdy potrzebował pomocy itp. Od swoich koleżanek słyszałam tylko kazania w stylu: daj sobie z nim spokój, nie jest Ciebie wart, itp ale ja go tak strasznie kochałam ehh chociaż nigdy mu tego nie powiedziałam. Zresztą ciężko było o nim zapomnieć skoro widywaliśmy się chcąc nie chcąc codziennie. Na szczęście tamta panna szybko się zmyła, podobno strasznie głupiutka (ich rozmowy sprowadzały się do tego np o czym ksiądz glosił na kazaniu  ) I tak pewnego dnia siedząc u niego w domu na jednej z imprez zaprosił mnie do pokoju i powiedział, że bardzo mnie kocha  byłam ogromnie zaskoczona, chciałam tego ale tak mnie zaskoczył że mnie zamurowało. Pamiętam, że przytulilismy się do siebie mocno  i nie zważając na ludzi w innym pokoju zostalismy tak do rana mocno się tuląc w siebie...
...a teraz tulimy się tak każdego dnia i nie wyobrażamy życia bez siebie 
No i do dzisiaj nie wiem czy gdybym nie była taka wytrwała i cierpliwa bylibyśmy ze sobą  Mój PM twierdzi że mnie tylko sprawdzał ile wytrzymam - nic tylko 
a juz za niedługo bedziemy mężem i żoną i oboje się z tego baaardzo cieszymy i już nie możemy się doczekac 

[anka2oo4]

Po pracy wkleje jakieś zdjątko, zebyscie widziały kto to ja
no i przybliże zaręczyny chociaż nie były one romantyczne tak bardzo jak niektórych z forumek ale dla nas była to magiczna chwilai całkiem niespodziewane miesjce 

[AnekPiekarek]

podziwiam Cie za wytrwałość - ja bym już chyba sobie odpuściła.

To czekamy niecierpliwie na relacje z zaręczyn i oczywiści koniecznie jakaś foteczka- hehe może się znamy

[agulla1919]

Lubie Tobie historie  .

Czekamyna foteczki!

[patrycja_4r]

Ech...u mnie było podobnie,z tą różnicą  że to ja pełniłam rolę osoby "sprawdzającej" 
Też czasem tak sobie myślę,że gdyby nie wytrwałość mojego Pm i jego wilka miłość jaką musiał mnie darzyć w tamtym czasie to na pewno nie bylibyśmy razem...
No,ale nic dobrze się skończyło a raczej chyba się zacznie w waszym przypadku już niebawem 
Zaręczyny na pewno były piękne,w każdych jest coś szczególnego 

[m_lena]

mogę dołączyć?

[anka2oo4]

zapraszam m_lena im więcej osób do udzielania porad tym lepie 

Ech...u mnie było podobnie,z tą różnicą  że to ja pełniłam rolę osoby "sprawdzającej" 
Też czasem tak sobie myślę,że gdyby nie wytrwałość mojego Pm i jego wilka miłość jaką musiał mnie darzyć w tamtym czasie to na pewno nie bylibyśmy razem...

czasami trzeba troszkę pocierpieć żeby póżniej  życie nas wynagrodziło i było cudownie

podziwiam Cie za wytrwałość - ja bym już chyba sobie odpuściła.

z tego jestem znana - z cierpliwości, może się znamy faktycznie na jakiej dzielnicy mieszkasz?

[Anjuszka]

Naprawdę cierpliwa jesteś ja bym się już dawno poddała

[anka2oo4]

Obiecane zdjęcia:
nasze pierwsze wspólne wakacje byliśmy tutaj 2 miesiące ze sobą


Uploaded with ImageShack.us

a to po 3 latach mała zmiana



Uploaded with ImageShack.us

[anka2oo4]

zaręczyny 

zaręczyliśmy się 20 sierpnia 2008. O ślubie już wcześniej dużo rozmawialiśmy i planowaliśmy go sobie. Jednak ja cały czas się droczyłam, że puki nie mam jeszcze nic świecącego na paluszku  nie może być taki pewien  Byliśmy wtedy na wakacjach podróżowaliśmy motocyklem po Polsce (wylądowaliśmy aż w Gdańsku ) i zaczęłam go zaciągać to do 1 jubilera to do drugiego, musiał przecież znać chociaż rozmiar mego palca w jednym znaleźliśmy taki który wpadł nam obydwojgu w oko, no i M postanowił go kupić. Pamiętam, że zestresował się tak bardzo, że zapomniał pin do karty... staliśmy tam chyba z pól godziny zanim go oświeciło  Pierścionek już był a ja cały czas myślałam jak ma zamiar się oświadczyć. Byłam pewna że nie będzie świec, wolnej muzyki ani płatków róż ani nic w tym stylu bo mój M. nie bardzo romantic  zresztą ja też wolałabym coś bardziej spontanicznego, widząc kolację ze świecami od razu wiedziałabym, co się święci.

[anka2oo4]

Podróżując na tych dwóch kółkach jako ostatni punkt programu przed powrotem do domu zaliczyliśmy Licheń. Ktoś sobie pomyśli niezły scenariusz ale dla jakiegoś "mohera"  oczywiście nie obrażając nikogo bo sama jestem wierzącą i "praktykującą" jak to się teraz ładnie mówi. I tak samo pomyślał mój M. bo gdy z oddali oglądaliśmy tą cudną bazylikę (stałam do niego tyłem) zaczął słowami "Aniu ja wiem, że ty jesteś bardzo religijna i wierząca  i dlatego wybrałem to miesjce... ja oczywiście nie skumałam o co chodzi i odwróciłam się do niego a on już klęczał na kolanku z otwartym pudełeczkiem i zapytał  drżącym głosem "Czy zostanę jego żoną" byliśmy oboje tak wzruszeni, że nawet nie pamiętam co powiedziałam ale chyba się zgodziłam 
oto foteczka "tuż po"


Uploaded with ImageShack.us


jak widać w ogóle nie byłam przygotowana na to, włosy rozczochrane od kasku , strój trochę nie na miesjcu: kombinezon, no ale w ogóle się nie spodziewałam i nie miałam szans się przygotować 
ok dziewczynki zmykam na aerobik, buziaki

[alinka692]

jeszcze jaa..jeszcze ja   
..gratuluje wytrwalosci i cierpliwosci.. 
..bardzo ładna  zakochana zWas parka    ..no i wygladacie na bardzo sympatyczne osobki..