no to czekamy na historie

[poqsaa]

Po nitce do kłębka, czyli jak Poqsaa została Narzeczoną i Przyszłą Żoną.
Część pierwsza: czyli jak się poznaliśmy.

Poznaliśmy się przypadkiem. Dosłownie. Teraz jak o tym myślę, to chyba coś wisiało w powietrzu. Zrządzenie losu?
Był rok 2005. Ja po operacji kolana (rzepka i takie tam). Ciepły sierpniowy dzień. Postanowiłyśmy z moją przyjaciółką wyskoczyć gdzieś nad rzekę opalić się troszkę. Nad rzekę nie trafiłyśmy, tylko na jakieś pola za miastem. Po kilkunastu minutach siedzenia na słońcu stwierdziłyśmy, że można by pojechać na lody. Przyjaciółka zmechanizowana, więc wsiadłyśmy w jej biła mazdę. Pytanie: gdzie na te lody jedziemy. Ona na to: to jedziemy do saśiedniego miasta, 40 km dalej. A co! No i pojechałyśmy:) Zjadłyśmy po mega deserku lodowym, poszłyśmy na mały spacer. Ja zasuwałam o jednej kuli Po jakimś czasie doszłyśmy do wniosku, że wracamy. A więc jedziemy w kierunku Łomży. Mnniej więcej po 2/3 drogi zauważyłyśmy dwóch autostopowiczów. Przyjaciólka nie ma zwyczaju zabierać "na stopa", ale zwolniła i okazało się, że dwóch chłopaków z naszego miasta, a mało tego jeden z tego samego osiedla, a drugi uczył się w naszym liceum, dwie klasy wyżej. Decyzja: zabieramy ich!
No to jedziemy. Gadka szmatka, Kolega z naszego liceum, nazwijmy go V., przyjaźnił się z naszą koleżanką z klasy. Podróż minęła szybko i przyjemnie, odstwiłyśmy kolegów i do domu. W życiu bym nie pomyślała, ze to zdarzenie wpłynie na moje życie! Jak bardzo się myliłam.....
Po kilku dniach dostaję smsa z zaproszeniem na "domówkę" u kolegi V. Szok. Zadzwoniłam do tej kumpeli, z którą on również się przyjaźnił. Po kilku minutach decyzja: idziemy! Impreza miała być w sobotę. Wyszykowałam się, jakos niespecjalnie. Kumpela zaszła po mnie i za kilka minut (bo to bardzo niedaleko od moich rodziców) byłyśmy na miejscu. Oczywiście na imprezie, oprócz jednej dziewczyny (ówczesnej lubej kolegi V.), byli sami faceci. Szybko odnlazłam się w towarzystwie jako, że ja zawsze gaduła byłam a z facetami momentalnie łapałam kontakt. Tam poznałam H. Na początku myśłalam, że to taki casanova, pewny siebie. Nie wywarł na mnie szczególnego wrażenia. Ja za to na nim ogromne (tak twierdzi): po pierwsze zwrócił uwagę na biust , a jakże, a potem stwiedził, że mam ładną buzię, I piję wódkę równo z chłopakami. Pod kwaszone ogórki:) I podobno wtedy już wiedział....
Ja akurat zakończyłam nieudany związek z totalną niezaradną melepetą i niedojdą. Doprawdy nie wiem co ja w nim widziałam! W gruncie rzeczy daleko mi było do pragnienia bycia z kimś.
H. zdobył mój numer od kolegi V. Pisaliśmy do siebie, chyba nawet raz sie spotkaliśmy, nie pamiętam... Tydzień po tej pierwszej imprezie odbyła się kolejna. Troszkę flirtowaliśmy z H. i ogólnie było baaardzo przyjemnie;) Pamiętam naszą rozmowę na balkonie podczas papieroska. Ja: Ja się do związków nie nadaję. On: Zobaczysz, że Cię zdobędę. I zdobył. Powoli i mozolnie. I trochę przez gotowanie, bo pewnego dnia zaprosił mnie na makaron z tuńczykiem. Pyszności! Tak czy inaczej na początku oprósz flirtów nic. Nie brałam tego poważnie. Z kolagami poznanymi na tych imprezach zaprzyjaźniłam się. Teraz jest grono naszych wspólnych, najbliższych przyjaciół, nieocenionych i kochanych. Na jednej imprezie poznałam przyszłego męża i wspaniałych kolegów...
Co było dalej? H. wrócił do Warszawy pod koniec września. Na studia. Ja dalej mieszkałam u rodziców, studiowałam zaocznie, pracowałam dorywczo. I nagle zaczęło mnie nosić. Nie mogłam wytrzymać. Doszłam do wniosku, że chcę się przeprowadzić do Warszawy. Tak też sięstało. Pod wpływem chwili wynajęłam koleżanką kawalerkę na Żoliborzu. Od 19 listopada mieszkałam już w Warszawie. Spotykaliśmy się z H. dość często na piwko, wódeczkę. Zaczął zostawać u mnie na noc. Mieszkał wtedy u swojego serdecznego przyjaciela, naszego obecnego przyszłego świadka Zacząłam płakać z tęsknoty jak wracał na Ursynów. Wysyłaliśmy do siebie ogromną ilość smsów... Od połowy grudnia już wiedziałam. Wpadłam po uszy. Totalnie się zakochałam. To ja pierwsza powiedziałam "kocham". 
Za umowną datę bycia razem uznaliśmy 24 grudnia 2005. Po siedmiu miesiącach zamieszkaliśmy razem... Po roku mi się oświadczył, ale o tym później...

Hej Łobuziaku co do bukieciku hmmm to zależny od typu Twojej urody tak jak pisała Paoolka. Ale jeżeli juz taki intensywny kolor to powiem szczerze - bardziej mi się podoba ten bukiecik, który masz wklejony do Twojego profilu. Jaskrawy róż jest stonowany jasnym różem, albo można spróbować pomarańcz pastelowy, tez mogłoby być ciekawie. Ostatecznie to wszystko zależny od konwencji wesela - jak piszą dziewczyny i od Twojej urody:) No i rzeczywiście bukiet chyba najlepiej dobrać na sam koniec

moja mama zna takie powiedzenie "Co komu przeznaczone stoi na drodze rozkraczone" he he coś w tym jest może nie stał Twój Hubert ale za to wysłał zastępcę co by cię złowił w swoją sieć _:D

[Olucha]

Nie no jak piłaś wódkę równo z chłopakami to wiadomo że " dobra partia"   Fajna historia tak poważnie, czekam na cd  

[julenka]

Fajna historia, równa z Ciebie babeczka Jak widac byliście sobie pisani i tyle

Bardzo fajna histria poznania i  ! Kurde jednak drzewo z drzewem sie zawsze zejda

[paooolka]

czekamy na ciag dalszy

sliczny bukiet w avatarku

[poqsaa]

Po nitce do kłębka, czyli jak Poqsaa została Narzeczoną i Przyszłą Żoną.
Część druga: czyli jak staliśmy się Narzeczeństwem.

Że będziemy razem już zawsze, wiedziałam bardzo szybko. Stało się to jasne jak zamieszkaliśmy razem. Co prawda myślałam, że zaręczymy się już podczas naszych pierwszych wakacji nad morzem, ale tak się nie stało i byłam lekko zawiedziona. Cóż, od zawsze byłam w gorącej wodzie kąpana i niecierpliwa. Wszystko układało się świetnie. Rok 2006. H. studiował dziennie, ja zmieniłam pracę, a raczej zaczęłam pracę na poważnie. Powoli zbliżały się Święta Bożego Narodzenia. W między czasie przemknęło pytanie o kolor oczka w pierścionku: czy wolę białe, czy czerwone. Oczywiście czerwone! Uwielbiam rubiny:) Rubin to kamień lwów, a ja jestem zodiakalną lwicą. Poza tym są piękne! Czułam, że "to" może stać się w Święta. Ale nie podejrzewałam, że w taki sposób.
Wigilię spędzaliśmy oddzielnie, on z rodzicami, ja ze swoją rodziną u ciotki. Dołączył do nas później, po czym mieliśmy iść na Pasterkę, a po niej na co roczne (w moim wtedy nowym towarzystwie) na spotkanie z przyjaciółmi w ukochanym pubie. wiecie, taka Wigilia w gronie znajomych. Tak też się stało.
Pasterka była bardzo przejmująca, u mnie w małym kościółku jest niesamowity klimat: tylko światło świec, pięknie przyozdobiony ołtarz i żłóbek z Dzieciątkiem. Coś pięknego. Niezwykłe przeżycie. Kiedy msza dobiegała końca jest taki zwyczaj, że kościelny rozdaje opłatki i każdy się z każdym dzieli, obcy ludzie życzą sobie pomyślności i wszystkiego dobrego. W pewnym momencie H. powiedział, że on chce zobaczyć jak w tym roku wygląda żłóbek. Mówię: jest taki tłum, Kochanie, zobaczymy innym razem. Mieszkamy blisko to wybierzemy się na spacer i go obejrzymy. Nie. Uparł się, a że On generalnie uparta bestia jest, odpuściłam. Klęczymy więc w pierwszej ławce i podziwiamy dekoracje. Ale... H. zaczyna czegoś szukać w kieszeni z ogromnym przejęciem. Ja durna mówię do niego: Hubi, czapka leży na ławce. A On się mnie zapytał: Będziesz ze mną na dobre i na złe? I wyjął pierścionek. Z rubinem.... Wzruszyłam się ogromnie. Gigantyczna radość przepełniła mnie całą. Cała ta otoczka: świece w kościele, ten nastrój Świąt, zapach, i On. I pierścionek. I to pytanie. I powiedziałam: TAK! Włożył mi na palec piękny pierścionek (sam zaprojektował wzór, stylizowany na takie starodawne, które bardzo mi się podobały). Wyszliśmy jako Narzeczeni. Mój brat, który czekał na nas na zewnątrz bardzo się ucieszył. Świętowaliśmy nasze zaręczyny z najbliższymi przyjaciółmi w pubie, przy wtórach "sto lat" i piwnych toastów. Rodzice dowiedzieli się rano. Nie byli z nami na Pasterce. Byli zszokowani, ale zadowoleni, że jestem szczęśliwa.
W tej parafii weźmiemy ślub. Co prawda nie w tym samym kościele, bo do tej pory to była mała kaplica, w zeszłym roku obok niej ukończyli budowę kościoła. Cudnego. Takiego z klimatem, dobrą akustyką i dużymi oknami.
Nie zawsze było między nami rewelacyjnie. Obydwoje mamy silne charaktery. Ale nie potrafimy się poważnie kłócić. Nie miewamy cichych dni. Każdy powie co ma powiedzieć, wygadamy się i jest w porządku. I bardzo się kochamy. H. jest moim przyjacielem i partnerem. Opiekunem, ale pod moją opiekę poddanym. Razem staramy się żyć zgodnie. Po prostu chcemy być szczęśliwi. Oby razem. I niech się dzieje co chce!

[poqsaa]

I zdjęcie pierścionka. Marne bo z komórki, robione przed chwilą w pracy

[Olucha]

Wzruszyłam się 

[pamela]

super, piekna historia, pierscionek nie w moim stylu, ale te zareczyny bardzo romantyczne., a moze jakas wasza fotke teraz?

[agu-s]

dołączam do odliczania jeśli można;D

a historie czytałam z zapartym tchem

[joanna_ro]

Przepiękna historia zaręczyn, bardzo romantyczna i wzruszająca.
Pierścionek śliczny, elegancki.

[Mysikróliczek]

Przepiękne zaręczyny... 

Aż poczułam tę magię Świąt, zapach, ten blask świec Pięknie!

Przesliczne zaręczyny kochana!!! achhhh!

[paooolka]

romantico
bardzo Ci zazdroszcze !

[KaKa85]

. Po prostu chcemy być szczęśliwi. Oby razem. I niech się dzieje co chce!

  AMEN

Aleee romantycznie, rozmarzyłam się

[selena]

Świetna historia  Uwielbiam czytać o miłosnych początkach:D

Czy w takiej sytuacji można mieć jakiekolwiek wątpliwości, że jesteście sobie pisani?
Śliczny pierścionek, bardzo mi się podoba, a zaręczyny wręcz bajeczne.

[poqsaa]

Dziewuchy! Dziś wielki dzień. Otóż na 18:40 pomykam na vacuwell pierwszy raz Już się doczekać nie mogę

[kaarolinka]

ale zaręczyny
a pierścionek piękny i sam zaprojektował wzór
to powodzenia na tym vacu

[paooolka]

przepiekny pierscionek

wow niesamowite zaręczyny 

Milego cwiczenia 

[patik]

Wasze poznanie- faktycznie, niesamowite ale tak to jest- polowki to sie zawsze odnajda
zareczyny- niesamowite.. wyobrazam sobie ten nastroj..
pierscionek- sliczny!

i  ahh
pozdrawiam ;*

[poqsaa]

No i byłam na vacu. Było bezproblemowo. Szłam jak burza. Włączyłam sobie Linkin Park i było ok.
Wzięłam karnet na 20 wejść. Mam już rozpiskę na najbliższe dwa tygodnie.

Życzę Wam spokojnej nocki i dobranoc. Do jutra

Poqsa bedziesz wygladała potem jak patyczek 

[wiśniowa]

no i kolejna vacu maniaczka patrz a ja nie wpadłam na to, żeby wziąć sobie empetrójkę 

[poqsaa]

Alinko u mnie w tym salonie niby jest tv, ale ja wolę przy muzyce, jakoś tak się nakręcam polecam!

[julenka]

Przepiękna historia zaręczyn! Musze przyznac, że nie spotkałam sie jeszcze z takim oryginalnym pomysłem

Wytrwałości na Vacu życzę!