lepiej zasolnic Są różne rodzaje blizn. Blizny w kształcie linii powstają najczęściej w wyniku skaleczenia się, np. nożem, lub po operacji. Najwięcej trudności w leczeniu i najbardziej szpecące są blizny o nierównej powierzchni i zabarwieniu, niekiedy powodujące napięcia i przykurcze (blizny pooparzeniowe, po ciężkich urazach).
Blizny przerosłe powstają, gdy proces gojenia się rany przebiega nieprawidłowo. Zwykle są czerwone, pogrubione, twarde, mogą swędzieć lub boleć. Najczęściej pojawiają się w ciągu kilku tygodni od uszkodzenia skóry, zwykle u dzieci, osób młodych, po oparzeniach oraz z ciemną karnacją skóry. Blizny przerosłe nie przekraczają granicy rany pierwotnej. Ich wygląd może sam się poprawić, jednak może to trwać nawet rok.
Bliznowce (keloidy) to grube i nieregularne skupiska tkanki bliznowej. Rosną już po zagojeniu się rany i rozszerzają się poza jej obszar. Często są swędzące. Występują głównie u osób młodych oraz o ciemnej karnacji. Pojawiają się u osób, których organizm wytwarza zbyt dużo kolagenu. Leczenie keloidów jest trudne: odnawiają się nawet po wycięciu.
W wyniku bliznowacenia ran pooparzeniowych mogą się wytworzyć tzw. przykurcze bliznowate. Przerastają i ograniczają możliwości ruchowe poprzez przykurcz skóry na brzegach blizny.
Innym rodzajem blizn są blizny zanikowe: powstają najczęściej w przebiegu trądziku lub ospy wietrznej. Są małe, okrągłe. Pojawiają się, gdy proces gojenia rany jest zakłócony przez niewystarczającą produkcję włókien tkanki łącznej. Z kolei blizny rozstępowe zwykle początkowo są czerwone - wtedy można je leczyć miejscowymi retinoidami w kremach lub żelach. Często powstają jako efekt uboczny sterydoterapii, szybkiego wzrostu ciała lub danej okolicy (np. u osób „zdobywających masę” na siłowni), w okresie ciąży, w chorobie Cushiga.
