[xandra]

My również przez neta, na forum o komputerach.
Znamy sie prawie 2 lata, a że jesteśmy z tego samego miasta (Warszawa) to często się spotykaliśmy wraz z innymi komputeromaniakami. Przez te dwa lata Przemek dał się poznać jako najlepszy człowiek na ziemi, ciepły, wrażliwy, uśmiechnięty, uczciwy... ja przez ten czas byłam w jakimś tam związku, jednym, drugim... (jestem po rozwodzie, mam Synka 7l., pisałam o nas w topiku "Zaręczyny") a On zawsze był obok, z pomocną dłonią przy męskich pracach w domu (te związki były na odległość, Italia a później Katowice), bo "moi panowie" nigdy mi nie mogli pomóc gdy coś się działo, właśnie ze względu na kilometry więc ja się do tego nie nadaję... i wiele łez wypłakałam z tego powodu, a On był, zawsze był... chętny do wysłuchania, porady, otarcia łez, pożyczki finansowej, kupna leków itd.
Najlepszy Przyjaciel... ...
Nadeszły moje urodziny w tym kwietniu, nadal jako kumple, ja z Nim, bez pana z Katowic z którym się już psuło od dawna... i tak jakoś, troszkę później... powiedzieliśmy sobie... od tego czasu mieszkamy już prawie od razu ze sobą, mój Syneczek zaakceptował Przemka, po 2 m-cach bycia razem były przepiękne oświadczyny, cudowny pierścionek z białego złota z 5 brylantami, dziś już odebraliśmy piękne obrączki choć ślub za rok hehe.

Co do netu to coraz częściej zbliża ludzi, również matrymonialnie hehe.

Najsłodsze całusy dla mojego Ukochanego.

my też  poznaliśmy się przez neta ) Kiedy oglądalam dawno temu komedię romantyczną z Meg Ryan i Tomem Hanksem o internetowej miłości wydawało mi sie to niezbyt realne ( nie tyle samo poznanie przez neta ale miłość). niedługo potem moja przyjaciółka poznała Niemca polskiego pochodzenia właśnie przez internet. od dwóch lat są szczęśliwym małżeństwem z malutką Cynthią. Ja i R. tez poznaliśmy się przez neta rok temu i za kilka tygodni będziemy małżeństwem. No cóż, można tylko powiedzieć, jak w starej, dobrej, polskiej komedii   "Albercik, to działa!!"

[demka]

Jak to miło czytać te wqszystkie opowieści. Dlatego zachęcam piszcie, piszcie i jeszcze raz piszcie...

[ela]

A ja pewnego razu wybrałam się     z koleżanką na bilard . Ponieważ nie umiała grać postanowiłam ją nauczyć . Jak już tam dotarłyśmy , a ja wykupiłam na godzinkę stół , koleżanka stwierdziła , że nie zagra     bo za dużo ludzi będzie ją obserwować    . Moje namowy     na nic się zdały...więc postanowiłam kogoś poszukać do gry . No i podeszłam do pierwszej dostrzeżonej osoby , a był to właśnie mój przyszły mąż. Pograliśmy sobie , pogadaliśmy i umówiliśmy się na następny dzień...i tak jakoś się to zaczęło  

[demka]

widzę, że miłości które rozpoczynają się od bilarda nie sa takie niespotykane i jak dobrze, że kończa sie na ślubnym kobiercu

[ela]

A ja jestem zdziwiona , że tyle znajomośći przez neta  kończy sie na ślubem

Wiatm....a my zanalismy sie od dziecka...i nigdy nie przypuszczaliśmy że bedziemy razem...tak to jest że czasmi osoba której nie bierzemy pod uwage bedzie naszym mężem/żoną.....  

My z moim kochaniem poznalismy się w drugim dniu matury pisemnej( z matematyki). Siedzieliśmy jeden za drugim. Po maturze przypadkowo natyklaiśmy się na korytarzu, a w dniu zakończenia średniej szkoły wymieniliśmy się numerami. I tak się zaczęło.  

[xandra]

A ja jestem zdziwiona , że tyle znajomośći przez neta  kończy sie na ślubem

Wiesz, coraz częściej ludzie się tak poznają.
Znak czasów - czyli brak czasu na wyjścia "w miasto", net w pracy i w domu.
Niedawno byliśmy na ślubie mojego kumpla, też się poznali na necie, chyba na gg a w dodatku w miarę blisko siebie mieszkali.

[Moongirl]

To teraz moja kolej: ja z kumpelą chodziłyśmy do kafejki internetowej (czasy IRC'a), tak zakręciłyśmy kolesi którzy tam pracowali że miałyśmy kompy za friko:)))) Kiedy przyszedł do pracy "nowy" administrator sieci:) oczywiście też go zaczarowałyśmy... Utworzyła sie fajna paczka, kolo 20 osób, codzienne spotkania,imprezki.... Ten "nowy" ze swoim kolegą wymyślili genialny plan: Przemek miał poderwać Martę, a ja miałam przydział w postaci Bartka. Oczywiście tego nie wiedziałyśmy, ja robiłam za swatkę.... Jak każdy genialny plan i ten nie wypalił, Marta nie była zainteresowana poetą w okularach... Ja też nie... Ale 3.01.2000 jak zwykle polazłam do kafejki. Przez IRC'a zaczęliśmy flircik z Przemkiem... Podobno obiecałam mu wtedy jakieś buziaczki:) Odprowadził mnie do domu raz,drugi, trzeci... Poeta w okularach  okazał się najcudowniejszym facetem, jesteśmy już ponad 5 lat. Zdałam maturę, dostałam się na studia, za rok je kończę, Przemek rok temu skończył swoje...Mimo wszystkich przeszkód przetrwaliśmy, od ciągłego przebywania ze sobą wszyscy biorą nas za rodzeństwo, tacy jesteśmy do siebie podobni:)))) 9.02.2003 Przemek poprosił mnie o rękę. Oczywiście zgodziłam się. Wspólnie planujemy przyszłość, w następnym (mam nadzieje) tygodniu ostatecznie ustalimy datę ślubu (kwiecień lub wrzesień 2006), niezależnie jednak od tego nie potrafimy już ŻYĆ BEZ SIEBIE!!!

[demka]

romantyczne...

[Pyrdulka]

A u mnie to może nie było tak romantycznie,jak u moongirl,ale ważne że wszystko zakończyło się tym,że już za tydzień staniemy na ślubnym kobiercu.Mój ukochany raczej nie wygląda na poetę w okularach,a raczej na jakiegoś rozbójnika,bo jest duży i łysy    .W każdym bądź razie poznaliśmy się w pracy,w hotelu.Ja pracowałam tam jako pokojówka a on jako ochroniarz.Spodobał mi się on najbardziej,ze względu na to, że był taki niedostępny,małomówny i miał taki ostry,grożny i zimny wyraz twarzy.Przez chyba dwa miesiące przechodziłam obok niego,niewiedząc jak zagadać.Zresztą myślałam że on nie zainteresuje się kimś takim jak ja.Aż tu nagle,pewnego pięknego dnia(choć na zewnątrz była potworna ulewa)wychodzę z pracy,a tu przede mną staje ON!!!I pyta,kiedy mam wolne i czy moglibyśmy się umówić    Tak znienacka!Matko,dziewczyny poprostu straciłam głos,zatkało mnie,ale na szczęście zdołałam wypowiedzieć, że tak że bardzo chętnie.Szłam do domciu jak na skrzydełkach,i nawet ta ulewa nie przeszkadzała!

[Moongirl]

Pyrdulka- co ty?)))) Twoja historia jest też baaardzo romantyczna:))))) i ten deszcz....))) ehhh...

[Pyrdulka]

Pyrdulka- co ty?)))) Twoja historia jest też baaardzo romantyczna:))))) i ten deszcz....))) ehhh...

Naprawdę?    

a my poznaliśmy się nad morzem, i coś sie takiego stało że sie sobie spodobaliśmy jeszcze żeby było smieszniej okazało się że mieszkamy blisko siebie dałam Markowi mój nr telefonu ale cos nie dzownił za tydzień miałam urodzinki i impreze w rokerze
i nagle patrze wchodzi z wielkim bukietem oja ale wtedy sie fajnie poczułam nie wiem jak sie tam znałazł a jeśłi chodzi o tel to zgubił aparat
podobno jeżdził po moim osiedlu z nadzieją że mnie spotka przynajmniej tak mówi heheh
 no i po 3 latach znowu pojechaliśmy w to samo miejce nad morze  i po tym wyjeżdzie jesteśmy narzeczeństwem a niedługo małrzeństwem
     

[kashira]

A my się poznaliśmy na necie,a żeby było smieszniej ja wtedy byłam u koleżanki w Niemczech w odwiedzinach.Sama nie mialam wtedy internetu w Polsce i korzystając z okazji że ona miala i wieczorem zostawiala mnie samą ,aby poprzebywac ze swoim chłopakiem, ja potrafilam kilka godzin siedzieć na internecie i na jakimś czacie poznałam mojego Kotka przegadaliśmy 3 godziny i co pamiętam do dzis, że po tej rozmowie powiedziałam sama do siebie ,że on będzie dla mnie kimś bardzo ważnym...dziś mijają dokładnie 2 lata a niedługo nasz ślub

[aleksad]

Ja tez poznałam mojego przyszłego męża przez internet,najpierw były gadki przez net,później spotkanie i tak  już zostało:)i ani troszkę tego nie żałuję:)

[monisien]

U mnie totalna klasyka jak z początku ub. wieku, kiedy to panienki wysyłało się na studia, żeby poznały swoich mężów.
Myśmy się właśnie na studiach poznali, ale nie było to nic w stylu miłości od pierwszego wejrzenia. A wręcz przeciwnie - mój M zupełnie nie należał do chłopaków w moim typie - miał brodę i palił... A fe...
Teraz, jeśli nie jest zarośnięty jak Arab, to jest OK, a fajki rzucił już ze 3 lata temu.
Znamy się 5 lat, 4 lata się kumplujemy, 3 lata przyjaźnimy "od serca", 2 lata jesteśmy razem i 2 lata mieszkamy razem. Do dwóch tygodni zaręczeni. :O))))

[Marta]

Fajna historia! Miłość przyszła z czasem! Do wszystkiego trzeba dojrzeć.

[aleksad]

Wiesz co Monisien,to teraz już tylko brakuje ustalenia daty ślubu:)ja też uważam,że warto ze soba wcześniej zamieszkać,sama od roku mieszkam z moim kochanie i jest coraz lepiej:)

[monisien]

Aleksad - ja nie wyobrażam sobie brania sobie za męża faceta, z którym nawet nie mieszkam. Można być ze sobą latami i znać się super dobrze, a jednak mieszkanie ze sobą robi swoje.
Poza tym data ślubu już ustalona. :O)
9.09.2006.

[aleksad]

A to Monisien gratulacje:)Wczoraj się dogadaliście co do terminu?:)B jeszcze wczoraj nie było podpisu u Ciebie za ile dni:)Pod drawiam

my jestesmy kolejna para ktora poznala sie przez Internet. calkowicie przez przypadek weszlam na czat mojego miasta i zagadalam do M. po kilku chwilach rozmowy okazalo sie, ze mamy wspolnych znajomych. jaki ten swiat jest maly !  znamy sie juz ponad 9 miesiecy a dwa tygodnie temu zdecydowalismy sie na slub.

[liliann]

niech żyje internet          po prostu łączy ludzi...
My poznaliśmy się właśnie przez sieć. Przez jeden z portali.
Ale za to jak romantycznie. W sobotni poranek, ja założyłam sobie konto, wkleiłam zdjecie i nacisnęłam enter........a po drugiej stronie kabelka dosłownie 3 minuty później mój Miś, który właśnie wrócił z urlopu w Tatrach, zasiadł do kompa zalogował sie, uruchomił wyszukiwarkę i..............na samej górze wyskoczyła mu moja fotka!!!!! Podobno od razu mu się spodobałam i postanowił zagadać. Cztery dni później już siedzielismy sobie w kawiarni na 22 piętrze. A dwa lata potem były zaręczyny.
To taka bajka XXI wieku, bo faktycznie w jednej chwili na dwóch krańcach jednego miasta, dwoje ludzi spotyka się poprzez internetowe łącze. Gdyby nie to, nigdy nie dane by było przeciąc sie naszym życiowym drogom.....ehhhhh samo życie....

No to dopiszcie jeszcze mnie .Ja swojego Rafcia też poznałam przez internet na DC ++ .Poprosiłam o slota i ....Pierwsze spotkanie po jakichś 3 miesiącach.W tym czasie Rafcio dowiedział się gdzie mieszkam ( mamy wspolnych "znajomych" )wyciął numer z różą i takie tam.Miałam nad nim przewagę bo wiedziałam z kim rozmawiam.To On wra zze swoją byłą zasłaniał mi zawsze widok w kościele - On mial wtedy jakies 18 a ja jakieś 13 więć nie zwrócił uwagi na szkraba za nim . Znamy się już 14 miesięcy ( dokładnie dziś ) a ślub za 7 miesięcy ... ktoś pomyśli - szybko Wam to poszło ale ... ja tak nie sądzę, skoro wiemy że to na siebie czekaliśmy

Poniekąd internet też nam pomógł. Na IRCU Miś poznał moją koleankę ze studiów i zdążyli się spotkać kilka razy. Pewnego razu odwiedziłam koleżankę na stancji, a Miś właśnie tam u niej siedział.
Byłam wtedy w innym związku i wcale nie przypuszczałam, że coś mogę mieć wspólnego z nowym facetem koleżanki, choć zwróciłam na niego uwage, bo był fajnym przystojniakiem.
Ponownie spotkaliśmy się za tydzień, były Andrzejki.
Po tych Andrzejkach musiałam mu wpaść w oko, bo po przyjacielku podziękował za znajomość koleżance i zaczął mnie odiwedzać. Jeszcze pół roku trwało, zanim nasza miłość rozkwitła na dobre, nie obyło się bez różnych komplikacji, ale to już nasza tajemnica.

W sumie gdyby nie zbieg okoliczności na IRCU to pewnie wcale bym go nie poznała.

ps. Koleżankę oczywiście straciłam   Ale w miłości i na wojnie, jak to mówią....

[Anielka]

A myślicie, że ja mojego Darusia to gdzie spotkałam?? oczywiście przez internet... studiowaliśmy w tym samym budynku i przechodziliśmy obok siebie na uczelni i dopiero nas net połączył, a dokładniej Cafee Gazeta (nie wiem czy to nie kryptoreklama), zaczeliśmy gadać ze sobą na gg w sierpniu 2005 r. (ale nie pamiętam kiedy to było...chyba ok.26, a 31 sierpnia spotkaliśmy się na żywo na Jasnych Błoniach...dwa miesiące póżniej wiedzieliśmy już, że chcemy wziąć ślub, bo czekaliśmy na siebie całe życie. Heheh To chyba też bajka. Bo wydawało mi się, że ślub najlepiej brać po kilku latach znajomości....a tu proszę w sierpniu się poznaliśmy i w sierpniu się pobieramy. Sierpień nam sprzyja

[monia]

my też by neta

moja qmpela wyjechała po studiach do zielonej góry... pracowała w pogotowiu stom., miała dostęp do neta ale szefowa nie pozawalała im zciągać komunikatory na kompa.. pisałam z nią w określone dni z kafejki.. nie było zbyt wygodnie szczególnie dla mnie więc kupiłam kompa i założyłam neta... 3 dni później pisząc z monią nie zablokowałam privów z zewnątrz.. wlazł pidu i zapytał " czy możemy pogadać.. nie przeszkadzam???" i tak się zaczęło....

pierwsze spotkanie było jakieś 2-3 m-cy później... ale od tego czasu zawoził mnie do pracy i zabierał z ...kolacyjki i takie tam pitupitu...

poznaliśmy się 17.01 2003 roku.. zadręczyny 17.01.2004 roku.. ślub 04.06.2005r.... teraz mam nadzieję ,ze 2006 będzie rokiem didzi  

[dziubasek]

My troszkę bardziej tradycyjnie się poznaliśmy- przez wspólnego przyjaciela. Grzesiu, który będzie nam świadkował był moim dobrym kumplem z przystani- razem żeglowaliśmy i opiekowaliśmy się jedną z klubowych żaglówek. Pewnego dnia poprosił mnie żebyśmy do naszego grona opiekującego się ową żaglówką ( do tzw maszoperii) przyłączyć jego kumpla z klasy...ja na początku się opierałam, bo i tak było nas tam dużo, ale w końcu uległam... no i Grzesiu przyprowadził Tomka! Nie było żadnych błyskawic, telepiących serduszek ani nic w tym rodzaju. Pierwsze wrażenie było bardzo niekorzystne- byliśmy z dwóch różnych bajek... ale coś nas do siebie zbliżyło. W ciągu kilku tygodniu staliśmy się super przyjaciółmi, wszędzie chodziliśmy razem, czułam jakbym go znała lata, mogliśmy się sobie zwierzac.. i tak "przechodziliśmy" pół roku aż w końcu chemia nas porwała Od lipca 2001 jesteśmy razem Pierwszy rok naszego wspólnego już życia był wielce burzliwy...z mojej strony bo nie do końca byłam przekonana, że w wieku lat 17 znalazłam kogoś na całe zycie...więc troszkę musiałam popróbowac mojego chłopa i niezłych nerwów mu przysporzyłam... ale już się wyszumiałam i teraz recami i nogami jestem z nim I nie potrzebuje już niczego sobie udowadniać

[madziulek]

My tez bardziej tradycyjnie . Na dni Gryfina przyjechała do mnie przyjaciółka ze studiów wraz ze swoim chłopakiem i jeszcze jedną parą Szybko postanowił chłopak mojej przyjaciółki (zresztą mój przyjaciel do dziś dnia również ) przywieźć chłopaka dla mnie byłam przeciwna no ale i tak pojechali ... i tak się poznaliśmy    przez pierwsze 2 dni nic nie zaiskrzyło ale 3 dnia owszem i tak już zostało

poznaliśmy się - 01.05.2003 r.  

zaręczyliśmy się - 25.12.2004  

ślub - 29.04.2006