małodszy

Chciałas napisac młodszy ?? Mozna wiedziec o ile latek ?? Ehh..marynarz pewnie szalenie przystojny w mundurze jest . Tylko te rozstania musza byc ciezkie.
A co do sposobu poznania mozemy podac sobie rece - te zpoznalam swojego Rafała przez neta

[Lilkuś]

Chciałas napisac młodszy ?? Mozna wiedziec o ile latek ?? Ehh..marynarz pewnie szalenie przystojny w mundurze jest . Tylko te rozstania musza byc ciezkie.

yyy tak młodszy tylko albo aż 2 lata ale ja w ogóle nie odczuwam tej różnicy przyznam, ze dojrzałosć emocjonalna ma wyższą niż mój były (30 latek skonczył w zeszlym roku)

tak....rozstania bedą bolesne. Będą bo wypływa dopiero albo juz we wrzesniu albo październikuhmmmm nie moge edytować postów po wyświetleniu sie ich....

chciałam tylko dodać fotkę - to w niej sie zakochalam



w większym rozmiarze fotki wyglada jeszcze lepiej  

E tam dwa lata to zadna roznica. Niestety Ci mlodsi okazuja sie czasem bardziej dojzralsi od ich starszych kolegow.

[Lilkuś]

E tam dwa lata to zadna roznica. Niestety Ci mlodsi okazuja sie czasem bardziej dojzralsi od ich starszych kolegow.

niewielka różnica ale patrząc na moich młodszych o 2 lata sąsiadów to wielka różnica  

najważniejsze, ze my jej nie dostrzegamy

pamietam jak po pierwszym spotkaniu mamy z Maćkiem spytała ile ma lat    powiedziałam by zgadywała... dała mu 27 lat i nieźle sie zdziwiła jak powiedziałam, ze ejst 2 latka młodszy    

[Gosia-oosta]

chciałam tylko dodać fotkę - to w niej sie zakochalam

niezłe ciacho

My przez neta

A my na spływie kajakowym  

[okruszek]

Lilkuś napisał/a:
chciałam tylko dodać fotkę - to w niej sie zakochalam

niezłe ciacho

Tak, niezłe!   Nic, tylko się zakochać  
Ma szczęście dziewczyna

My poznaliśmy się na dyskotece i od tamtej chwili jesteśmy razem (to jest 6 latek)

[-SpinkA-]

A ja chodziłam z najlepszym przyjacielem mojego męża (Jaqba) i właśnie dla mojego męża go rzuciłam ---> aż wstyd się przyznać      
Było nam wszystkim przykro... mi, że zraniłam uczucia R. i co ze mnie za dziewczyna co skacze z kwiatka na kwiatek, Jaqbowi tak samo i że całą przyjaźń diabli wzięli, no i R. że zostawiła go dziewczyna dla najlepszego przyjaciela.
Z przyjaźni Jakuba i mojego ex koniec, a mój związek przetrwał 8 lat i obydwoje z moim mężem zaprosiliśmy go na ślub i wesele.
Przyszedł.
Ale nie odezwał się do mnie ani słowem a mi było przykro, że pomimo tego, że ma żonę - a ja już męża z którym chodziłam 8 lat.... nie potrafił zapomnieć i mi wybaczyć  

[*Ewelina*]

A MY znalismy sie z tego samego podwórka i zawsze sie słyszało w plotkach imię Mojego Misia.A od roku czasu zaczelismy sie spotykac.I tak sie stało ze jestemsy razem.

Lilkus 2 latka to różnica w sam raz.Wiem to po mioch rodzicach, sytuacja identyczna a kochają sie juz tyle lat i zero zgrzytów.A teraz wracam do tematu.My poznalismy się na studiach ale co jest najciekawsz dopiero na 3 roku zwróciliśmy na siebie uwage!Na początku znajomosci (na 1 roku) nie zwracałam na niego uwagi bo wydawał mi sie dziecinny(dużo sie smiał z kolegami i zawsze ich było słychać, jak się później przekonałam to z nim inaczej nie można) Myliłam sie na szczeście.Wiele przeszliśmy by być RAZEM bo oboje juz kogoś mielismy(bylismy nawet zareczeni-WIELKIE POMYŁKI). No i pewnego dnia stało sie, To uczucie spadło na nas jak grom z jasnego nieba i jesteśmy BARDZO ale to BARDZO SZCZĘŚLIWY i mam nadzieję że każda z Was też jest tak szczesliwa.Pozdrawiam

[ilka2]

Może to dziwnie zabrzmi ale "wziełam" sobie mojego Tomka z autobusu.....Przeprowadziłam sie do nowego miasta, oczywiście nikogo nie znałam, a do szkoły dojeżdzałam do starej miejscowości. Nudno mi tak było jeżdzić samej, nie gadać przez 30 min, więc upatrzyłam sobie "ofiarę" w autobusie. A że chłopak był niczego sobie, w okularach (a tacy mnie kręcą) wiecznie zaczytany w notatkach pomyslałam że to dobry materiał na kompana podróży. Jeszcze jakiś taki mi sie znajomy wydawał, gdzieś go juz widziałam ale nie wiedziałam gdzie. Więc któregos pięknego dnia zaryzykowałam i wysiadając z autobusu zapytałam czy przypadkiem sie nie znamy z jednej z miejscowych dyskotek. Tomek stwierdził że nie przypomina sobie, ale to nic nie szkodzi żeby teraz sie poznać..i tak to sie zaczeło. Potem sie okazało że świat jest mniejszy niz nam sie zdawało bo tak jak ja Tomek niedawno wprowadził sie do naszej miejscowości, wyprowadził sie z tej samej co ja i żeby było śmiesznie mieszkał na osiedlu obok Mieliśmy wspólnych znajomych, bliskich wspólnych znajomych zaznaczę... Teraz sie śmiejemy że tak blisko byliśmy koło siebie a musieliśmy wyprowadzić sie do innego miasta żeby sie spotkać.

[Lilkuś]

Teraz sie śmiejemy że tak blisko byliśmy koło siebie a musieliśmy wyprowadzić sie do innego miasta żeby sie spotkać.

tak właśnie bywa, ze najciemniej pod latarnia

[*Ewelina*]

To prawda  Lilkuś poniewaz Moj S mieszka naprzeciwko mojego bloku a dzieli nas podwórko

Hhm my poznalismy sie przez Internet, bardzo rygorystycznie wpisalam swoje wymagania wcisnelam enter i pojawily sie chyba 3 osoby, wybralam JEGO i do niego napisalam (chociaz nigdy wczesniej nie bylam strona inicjujaca kontakty), rozmawialismy godzinami przez telefon, spotykalismy sie...

i mialam od samego poczatku wrazenie, ze znam Go cale zycie  


Najpierw byla przyjazn, ktora z czasem przerodzila sie w milosc  

Co najsmieszniejsze i on i ja bylismy tylko przez niecaly miesiac na tamtym portalu - a jdnak sie spotkalismy - widocznie tak mialo byc - po prostu przeznaczenie  

[Aggy]

Poznaliśmy się na czacie. Akurat byliśmy po poważnych związkach.
Po mniej więcej miesiącu spotkaliśmy się... i tak już jesteśmy razem prawie 3 lata

[Di]

My tez poznalismy sie przez interek (ja zagadalam pierwsza   ) Zaintrygowal mnie nick mojego obecnie przyszlego meza Po trzech rozmowach sie spotkalismy. Ja juz od pierwszej chwili wiedzialam, ze cos sie swieci...

[Yukari-chan]

A ja się przyznam, że spełniło mi się marzenie małej dziewczynki.
Bo tak. Podstawówka. Ja w 4 klasie, mała 11 - letnia smarkula zakochana po uszy własnie w NIM - był wtedy w 8 klasie. Wiecie - taka dziecięca "wielka miłość" Pewnie nawet nie wiedział, ze taka jak ja istnieje.
Skończył szkołe, mi po jakimś tam długim czasie minęło...

Rok 2004 - ktoś zorganizował akcję w której pomagaliśmy znajomemu zbierać fundusze na protezy. Pierwsza zbiórka. Patrzę - ON.
I później już poszło chyba z górki, chociaż były jakieś potyczki po drodze, góry i doliny, nieporozumienia, "wielkie dramatyczne akcje", ogólnie historia za długa i jakoś nie wiem czy jest sens o tym wszystkim pisać, ale od sierpnia 2005 jesteśmy razem  i jestem pewna, że to jest ten jedyny    

A mówią, że marzenia się nie spełniają...  

[Sabineczka]

Nasza Historia zaczęła się tak:

Byłam wtedy z pewnym kolegą mojego obecnego partnera ( nie wiedziałam że się znają ) Były moje 18 urodziny ( 18.05.2003 rok ) robiłam imprezę domową, a że w ten dzień były dni Dąbrowy Górniczej postanowiliśmy w tak słoneczny piękny dzień iść posłuchać piosenek, potańczyć. No i tam własnie wylądowaliśmy nie wspomnę o całej podróży do tego miejsca hehe śmiesznie było. To były najlepsze moje urodziny. Spędziłam je idealnie
Słuchaliśmy muzyki siedząc przy scenie i nagle pojawił się on ( zakochałam się od pierwszego spojrzenia, on też ) Od tamtego czasu trochę się wydarzyło. Nie wyszło nam tak myśleliśmy że to nie to i się rozstaliśmy. Dwa lata nie byliśmy razem. I on i ja spotykaliśmy się z innymi, lecz wciąż myśleliśmy o sobie. I tak znowu powróciliśmy do siebie ponieważ nie potrafiliśmy o sobie zapomnieć. Czuliśmy ze nadal się kochamy, żebyśmy spróbowali jeszcze raz. Powiem tylko tyle, że on jest o 2lata ode mnie młodszy. Byliśmy gówniarzami, ale teraz wiemy co dla nas jest najważniejsze. Wiem że dwa razy do tej samej wody się nie wchodzi, ale ja weszłam i jesteśmy Narzeczonymi i planujemy ślub. Wyszliśmy  ze wniosku, że to nam dobrze zrobiło i jest idealnie Dnia 28.08.2011 roku ponownie wróciliśmy do siebie. jesteśmy razem dopiero ponad 4 miesiące, ale jest bardzo dobrze. KONIEC !!!!!

Hy hy hy Byłam akurat porzuconą kobietą i oczywiście nienawidziłam całej męskiej rasy, kiedy trafiłam na staż na Komisariacie Policji. Siedziałam z jednym policjantem w pokoju, rozmawiając o życiu . Do ów pokoju wparował kolejny policjant, z szerokim uśmiechem oznajmił " Proszę żeby Pani uważała na tego Pana, bo on ma żonę i dwójkę dzieci. A Tu sa też tacy stanu wolnego" W tym miejscu, zebym miała pewność, pokazał mi palec. Bez obrączki Kolejnego dnia wparował do pokoju z tekstem "Pani Joanno, podobno panie mieszka przy ul x. Ja tam jestem dzielnicowym. Napisze Pani swój nr telefonu, jakby się coś działa." Wręćzył mi kartkę i dodał "wpisałem też nazwisko, może mnie Pani na naszej klasie znajdzie..." odp. "ale ja nie mam tam konta", na co on "wiem, bo juz wczoraj sprawdziłem. hry hry hry" Przez jakis czas myślałam sobie "Jeju, co za koleś". On jednak czarował i czarował. aż w końcu wyczarował pierwsze spotkanie. Okazało się, że jest przeuroczy. nigdy z nikim nie byłam tak szczęśliwa

[Koozaa]

AiR u mnie historia zaczyna się niemal identycznie, czyli "Byłam akurat porzuconą kobietą i oczywiście nienawidziłam całej męskiej rasy" kiedy to w ramach leczenia się po całym złu jakie spotkało mnie ze strony męskiej rasy, postanowiłam zawitać do przyjaciół z przeciwka (dosłownie) wyszłam wyrzucić śmieci, patrze a oni większą radosną ekipą, śmiejąc się od ucha do ucha majstrują coś w garażu. Tak więc, długo nie myśląc, poszłam do pokoju, poprawiłam oko, i postanowiłam, że trochę śmiechu mi nie zaszkodzi a tylko pomoże, więc poszłam na przysłowiową fajkę. I tam zobaczyłam jego.... i nie nie będzie jak w filmach, że trafiło mnie od razu wpadliśmy sobie w ramiona, .... poznałam JEGO ( jak się troszke później okazało Porzuconego męzczyzne, który nienawidził całej żeńskiej rasy ), on ze swoim cynicznym, złośliwym, niebanalnym żartem i ja złośliwa i kąśliwa.

 I jakoś się zaczęło, nie bez problemów, bo nam ciągle coś na drodze stało. Ale jesteśmy razem już ponad 6 lat, od nie całego miesiąca zaręczeni

[Sabineczka]

AiR i Koozaa super macie te opowieści

[Koozaa]

Ja się śmieje że sposób w jaki się poznaliśmy i zaręczyliśmy są na tyle fajne że ciekawie się to będzie dzieciom i wnukom opowiadać

[Sabineczka]

a zaręczyny jakie były?

Wasze historie pokazują, że nie od razu napotyka się tę właściwa osobę, bardzo często ten jedyny jest znajomym naszego partnera i zawsze w takiej sytuacji dochodzi do pewnych zgrzytów. Jednak najważniejsze jest to, że udało nam się spotkać tę właściwą osobę, choć natrafienie na nią wcale nie jest proste i czasem konieczne jest zranienie kogoś, co w ostatecznosci przynosi korzyści obu stronom. 

[Koozaa]

Sabineczka... jest w wątku o zaręczynach.

A w skrócie, ja chora, pies chory, wszyscy w dresach, i nagle bum i zaręczona

[Sabineczka]

Aaa hehe fajne skrócenie dzięki

a ja nie będę oryginalna - mojego narzeczonego poznałam w klubie.  Upiłam się i zaczęłam z nim całować - nigdy wcześniej tak się nie zachowywałam.  Chłopak o dziwo nie wykorzystał sytuacji, ale zaopiekował się mną. . .  Potem kilka razy się spotkaliśmy i buzie nam się nie zamykały.  Ale o dziwo - na trzeźwo pocałowaliśmy się dopiero po kilkunastu spotkaniach zaczęło się szybko, ale potem bardzo pomału rozwinęło. . .  i tak trwa to już prawie 4 lata

[anikaa]

a my banalnie - w pracy