Bo to sa zdjęcia z koscioła i zbliżenia są z profilu. Fotograf nie właził między nas a księdza. W ogóle był bardzo dyskretny i prawie go nie widzieliśmy.

[madziulek]

Groszku jestem zachwycona Pieknie wyglądaliście suknia bardzo do Ciebie dopasowana i w takiej sobie Ciebie wyobrażałam do tego śliczne dodatki i mąż ..uwiecznienie miłości    

życze Wam aby każdy dzień był tak wspaniały jak ten ślubu

[Moniqa]

No i masz babo placek-znowu - oglądając zdjęcia groszek, popłakałam się jakie to wszystko PIĘKNE    Wszystkiego NAJ NAJ NAJ    

Jak wspomniałam w relacji, po kościele dalismy gościom czas na dojazd, a sami zrobiliśmy małą sesyjkę w okolicach kościoła. Kilka fotek z tej okazji

Na feralnych schodach




Jeden z pierwszych całusów małżeńskich


Inne mizianki


Trzy zdjęcia pod spichrzową bramą




Jest tam kto?


Zdjęcia ze świadkami, Kasią (27 lat)  i Igorem (19 lat)


Wyluzowani świadkowie  


Trochę szarmancji w dzisiejszych czasach


Ja ze świadkową i mąż ze świadkiem

[Maja]

Groszku, uroczo wyglądałaś...oboje byliście wyjątkowi tego dnia

Madziulek, Moniqa... dziekuję Moniqa, nie płakaj! Mi tam do płaczu nie było    Ale mamy jedno takie zaj.. zdjęcie, jak tata Młodego puszcza łez fontannę w kosciele. Niestety nie do publikacji. Ale pamiątka będzie wspaniała.

[elisabeth81]

Groszku, ale masz ładną buźkę! i bardzo ładnie razem wyglądacie.
tylko czemu swiadkowa ubrała się na czarno...?

Groszku wygladalas przecudnie! Ten p[laszczyk jest rewelacyjny!!! Fryzura i makijaz podkreslily twoja kobieca urode! Jestem zachwycona!!! Wszystkiego naj naj naj!

tylko czemu swiadkowa ubrała się na czarno...?

No własnie, czemu? Myslę, że dlatego, że to jest bardzo skromna osoba. Ma serce na dłoni i żelazne zasady. Nie chciała załozyć nawet wisiorka pod szyję, ale ją namówiłam. I nie miała ani krztyny makijażu. Taka juz jest. Ale jest bardzo kochana. Lepszej świadkowej nie mogłabym sobie życzyć.

[elisabeth81]

Ale jest bardzo kochana. Lepszej świadkowej nie mogłabym sobie życzyć.

to najważniejsze!

Groszku ja mysle ze twoja swiadkowa to aniol! Ile razy slyszy sie o swiadkowych ktore swoj stroj szykuja miesiacami zapominajac ze to NIE ONE graja tego dnia pierwsze skrzypce!

rybkawiedenka, myślę podobnie. Nawet napisałam to w pierwszej cześci swojej relacji. Mam nadzieję, że kiedyś będę mogła ją widzieć na ślubnym kobiercu, bo póki co, sama jest, bidulka i doskwiera jej brak miłości. Czasem sama się dziwię, bo jest taka miła, wesoła, dobra i ładna. Gdzie ja do niej...złośnica i pączek taki.
Trzymam teraz za nią kciuki!

[asia]

Groszku - nie mogę się Was napatrzeć! Masz śliczną buzię a jak się uśmiechasz to i na mojej twarzy automatyczne pojawia się uśmiech    
A Twój mąż przystojniacha, że hej! Fajny facet - i widać, że taki cieplutki, spokojny i opanowany (przynajmniej takie sprawia wrazenie).
Jeszcze raz gratuluję Wam z całego   i życzę szczęścia i miłości w dalszym, wspólnym już, życiu  

asiu, to o przystojniaku będę musiała pokazać mężowi, bo trochę skrzypiał, że wystawiam go publicznie, ale ja się muszę pochwalić    Pewnie mu się miło zrobi. Ja "poleciałam" na jego NIEBIESKIE oczy! Nawet podejrzewałam go na początku znajomości, że nosi barwiące kontakty  

[liliann]

Groszku....wyglądaliscie prześlicznie.
Wiesz na co sie napatrzeć nie moge....na Twoją gładziutką cerę...skórę masz jak alabaster..

Lilian, jak patrzę na twoje zdjęcia, to wrażenie jest jest piorunujące, bo sliczna z ciebie kobieta i tez do cery nie mozna się przyczepić. A co do mnie- trądzik mnie ominął, więc dziobów nie mam, a że jestem okrągła, to wszystkie zmarszczki na razie są równo wypełnione. Koleżanki rówieśniczki, te szczupłe, nie raz już mają drobną siateczkę wokół oczu i bruzdki koło ust. To są  plusy bycia pączkiem.

ps. NO I MAKIJAZ TEGO DNIA- REWELACYJNY!

[Agnieszka]

NO I MAKIJAZ TEGO DNIA- REWELACYJNY!

Dobrze powiedziane....powinien być przykładem na makijaż ślubny

[megi28]

Groszku śliczna was para, twoja buzia taka pełna szczęścia ,no i ten makijaż bardzo mi przypadł do gustu ,taki delikatny subtelny. A mąż to niezły przystojniacha.
Razem tworzycie naprawdę śliczną parę

Daj jeszcze trochę zdjęć bo fajnie się je ogląda.

Dużo szczęścia na waszej wspólnej drodze życia i miłości miłości miłości                    

jak dla mnie rewelacja gratulacje ślicznie wyglądaliście, a Ty groszku na prawde bijesz promiennością wszystkie panny mlode na glowe, a może nawet dwie

[ilka2]

No i co ja mam tu napisać jak wszystko już napisane???

Napiszę to co wszyscy wyglądaliście super, miałaś przepiękny makijaż, szczęście bije od was na kilometry, oby całe życie!!! tego życze z całego

No to po tych słodkościach nadszedł czas pomęczyć was ostatniączęścią relacji, z wesela. Skończyliśmy na tym, że ruszyliśmy spod kościoła na salę...

Przed salą wiadomo, chlebek, sól i woda w kieliszkach (w obu, bo tak sobie zażyczyliśmy). Kieliszeczki stłukły się malowniczo. Następnie kelnerki posypały nas foliowym serduszkowym konfetti, które musiało zostać z posypywania stołów. Oczywiście- z serduszkami na stołach to mój pomysł. Na sali "Sam Pan", czyli szampan i pierwsze "Sto lat". Mieliśmy z Pawełkiem wielgachne kielichy i różowy Sam Pan w nich. Stukaliśmy się chyba z każdym (taka tradycja, choć wiem, że ponoć nieelegancko jest się stukać).

Wreszcie odsapnęliśmy, kiedy poproszono nas na obiad i mogliśmy choć trochę zejść ludziom z oczu chowając się chociaż do połowy za stołem. Chwalę dzień, w którym zrezygnowałam z wizytówek, bo jak pisałam wcześniej kogoś z rodziny zabrakło, inna osoba niespodziewanie się pojawiła, zamiast jednego wujka, przyszła bez powiadomienia jedna ciocia, naszło się nie wiadomo skąd dzieciaków. Jakby na stołach stały wizytówki, to dopiero zaczęłoby się zamieszanie. A tak, wszyscy w miarę sprawnie posadzili się sami. Zaczęliśmy jeść (smaczne było- jak z resztą WSZYSTKO, co nam tej nocy podano na stoły, a było tego tyle, że nie dało rady wszystkiego spróbować).

Po jakims czasie przyszedł pan z orkiestry i poprosił świadka o toast, ale... świadka NIE BYLO! Igor zniknął ponownie, nie wiadomo gdzie!!! Wreszcie toast wygłosiła Kasia, a od taty dowiedziałam się, że właśnie tata kazał mu wrócić się do domu po kwiaty, bo na sali stały puste wazony przygotowane na nie. Co za paranoja! Świadek powinien zapytać mnie i Pawła, a nie słuchac się tatusia. Poza tym po co zawoził te kwiaty do domu (też nas nie zapytał- posłuchał się ojca) i jak już koniecznie chciał je przywieźć, to powinien był to zrobić, jak się rozluźni, a nie wtedy, kiedy trzeba być na początku koło Pary Młodej. Wiem, że brat ma 19 lat, że pierwszy raz był świadkiem. Ale dzień wcześniej dokładnie wszystko omawialiśmy, co gdzie ma zawieźć, co ma robić, jak będzie wyglądał "scenariusz" wesela. Poza tym jego spóźnialstwem, nie mam więcej pretensji do niego. Wreszcie się objawił. Panie kelnerki powstawiały kwiaty do wazonów, Igor wygłosił drugi toast. A zanim obiad się skończył orkiestra przywitała każdego gościa z osobna przedstawiając go wszem i wobec z imienia, nazwiska i stopnia pokrewieństwa. Umówiliśmy się przed weselem, że na salę dostarczymy listę wszystkiech gości. Listę poprawiałam w ostatniej chwili podczas obiadu uwzględniając nieobecnych i niezapowiedzianych! Wymieniliśmy gości w kategoriach rodzice, swiadkowie, chrzestni, babcie, ciocie i wujkowie, kuzyni, przyjaciele. Gościom było miło, każdy wstawał lub pomachał. A jak ktoś był z dużą rodziną, to miał nawet owacje na stojąco

Następnym punktem programu był pierwszy taniec. Ostatecznie była do "Dumka na dwa serca". Uczyliśmy się walca angielskiego, a dumka ma mocno zaznaczone takty. Ponoć ładnie zatanczyliśmy, ale kamery nie mieliśmy, więc na szczęscie ufam, że było ładnie (ćwiczyliśmy trochę) i się nie rozczaruję filmem, bo go nie mamy. Potem do kolejnego tańca została zaproszona reszta gości i jakoś przebrnęliśmy przez najbardziej stresujący moment wesela. Od razu napiszę: orkiestra AD LIBITUM spisała się na medal! Grali naprawdę dużo, w różnym stylu, przebierali się, przerwy się nie dłużyły, ładnie zbierali towarzystwo "do kupy", proponowali ciekawe konkursy. Po pierwszym bloku tanecznym goście usiedli, a na salę wjechał tort. Na szczęście ukroiliśmy (tzn. ja) tylko 4 kawałki dla rodziców, a dla reszty gości kroiły kelnerki. Bardzo dobrze, bo obawiałam się, że po moim krojeniu zabraknie tortu dla połowy gości A kelnerki rozpracowały go tak sprytnie, że kawałek został nam nawet po weselu.

Teraz w telegraficznym skrócie opiszę dalszą część wesela: "gorzko gorzko" wołali nam chyba ze 20 razy, "sto lat" spiewano nam do ochrypnięcia . Nikt się nie upił brzydko, tylko jeden wujek spadł z krzesła, ale poza tym, było kulturalnie i została prawie połowa wódki i 3/4 wina. Wytańczyłam się tak, że około 3 nad ranem myślałam, że mi nogi odpadną. Ilekroć zasiadałam za stołem, podciagałam suknię, halkę i wietrzyłam się. Pończochy zdjęłam i zamieniłam na białe podkolanówki- strzał w 10! Podwiązkę zaczepiłam za podkolanówkę -po co, napisze potem   Oczepiny przebiegły sprawnie po tym, jak Kasia spędziła pełne napięcia chwile odczepiając welon. Było zbieranie na wózek, bo męża rodzina zna i lubi ten zwyczaj. Z mojej rodziny prawie nikt nie zatańczył- nie znają tego, nie byli przygotowani. Ale na wózeczek się uzbierało. Zaprawdę ciężka to praca, bo wujkowie i kuzyni Pawła tak mną nieraz "szarpali", że myślałam, że pogubię buty Mieliśmy atrakcje w postaci występu Elvisa Presleya-przebrany członek orkiestry.

Podziękowanie rodzicom przebiegło w postaci quizu, w którym orkiestra zadała po 3 podsunięte przez nas pytania rodzicom moim i męża. Chodziło o wyciągnięcie jakichś zabawnych sytuacji z naszego dzieciństwa. Na koniec były fanfary i uroczyste wręczenie pucharów za "Mistrzostwo świata w wychowaniu córki/syna". Potem były improwizowane krótkie podziękowania wygłoszone przez nas oboje. Obyło się bez tańczenia w kółeczku "cudownych rodziców mam"

Wesele skończyło się około 4:30. Orkiestra wszystkich ładnie pożegnała, zagrali na koniec "przeżyj to sam". Goście wychodzili dziekując za udaną zabawę. Na razie żadne ploty do nas nie dotarły, więc mam nadzieję, że wszystkim rzeczywiście się podobało! Ja i mąż byliśmy wycieńczeni emocjami, długim dniem i tańcami. Marzyliśmy o kąpieli i łóżku. Ale do domku dane nam było dotrzeć dopiero około 6. Paweł pomógł mi zdjąć suknię i dopiero zobaczyłam, jak się wybrudziła- trochę zaczęłam się obawiać, jak to doczyszczę. Cały dół miał szary rąbek. Na szczęście nic się nie porwało, ani nie wylałam nic na siebie.

Wykąpaliśmy się i przeczytaliśmy kartki z życzeniami. Kwiaty przewiezione znów z sali ostatniem sił rozlokowałam w wiadrach. Runęliśmy na łóżko i zasnęliśmy, jak kamienie. Koło południa wyrwał nas telefon- to wujek Pawła dzwonił i gadał mu, że ma spłodzić syna, żeby nazwisko nie wyginęło, bo jak do tych pór w rodzinie same córki. Tez sobie znalazł czas na genealogię! My ledwie żywi ze zmęczenia, a ten instrukcje na poranek poślubny wydaje! Wstaliśmy uzupełnić elektrolity i zakąsić co nieco. Strasznie rozbolała mnie głowa, więc znów się położyłam i mąż też. Noc poślubna miała miejsce późnym popołudniem A jak już wstaliśmy, pojechaliśmy po naszego Atosa (okazało się, że był bardzo grzeczny, więc hotel w razie czego stoi otworem), a następnie do moich rodziców, gdzie jeszcze rezydowali moi chrzestni. Miło było powspominac wszystko na świeżo i obejrzeć pierwsze zdjęcia na kompie.

Poniedziałek to dalsze dochodzenie do siebie. Upragniona wizyta u fryzjera! Bo już tych długich kłaków nie mogłam zdzierżyć. I pranie sukni- pani z salonu powiedziała, że mam się nie szczypać tylko normalnie w wannie wyprać ją w proszku do białego. Poskutkowało. Na wtorkową sesję fotograficzna suknia była bieluśka i pachnąca. Sesja była nad morzem, na torach i na łące. Świetnie się bawiliśmy. Była z nami moja szwagierka, która pilnowała nam pieska (za często pchał się w kadr) i też pstrykała nam fotki- przyznać muszę, że niektóre lepiej jej wyszły niż te robione przez naszego fotografa!

A w środę wyjechaliśmy w podróż poślubną, ale to już inna historia. Cieszę się, że udało mi się to wszystko spisać i przeżyć niejako na nowo

Super relacja Groszku . Suknia świetnie dobrana. Niebanalna torebeczka-bukiet. Makijaż - mistrzostwo świata . Fajna z Was para. Najlepsze życzenia.

Dziękuję Julio

groszek, normalnie z wypiekami na twarzy czytałam twoją relację - super!!!!!!!!

No to jeszcze trochę zdjęć- teraz z wesela

Zajechaliśmy pod salę


Chlebek z solą


Sama woda


Przy toascie


Obiadek Tam nad nami wisiało moje serce, ale nie ma go na żadnym zdjęciu!!  


Po pierwszej serii "słodzenia" wódki dla gości  


Tańczymy "Dumkę na dwa serca"




Nakładamy tort dla rodziców

[ewajasz]

Groszku ślicznie wyglądałaś:)))Ale bije od was szczęście!!!!  

Groszku - wow! Cóż za urocza para młoda Serdecznie gratuluje. Ech, żeby mój ślub udał się tak pięknie jak Twój A płaszczyk genialny! No i relacja napisana tak fajnie i pouczająco. Sama muszę przemyśleć kwestię wizytówek - tylko czy ja mam tak zdyscyplinowanych gości jak Ty?  

No właśnie, że moi nie byli zdyscyplinowani    ci, co się nie zjawili, nawet nie raczyli poinformować, że ich nie będzie, za to wyskoczyły "niespodzianki" w tym kilka "kinder".   Jakbym postawiła wizytówki na stół to nagle koło rodziców nie byłoby miejsca dla dzieci, ciotka, co jej miało nie być, na próno szukałaby miejsca dla siebie i tak dalej... Lepiej, że porozsadzali się sami i przynajmniej nikt do nas pretensji nie mógł mieć, że źle siedzi. Kto pierwszy ten lepszy  

Groszku, właśnie uświadomiłam sobie swój błąd! jak już tyle kłopotów było z zaproszeniami i tyle poprawek to mogłam dodać jeszcze dopisek: "kto potwierdzi a nie przybędzie zwraca parze młodej koszta" ale wtedy to chyba bawilibysmy sie na tym weselu tylko z rodzicami i swiadkami
z drugiej strony tradycja nakazuje mlodziez sadzac na koncu a jak mi sie rzuca w górę stołu to będzie zgrzyt. wszelkie ciotki-klotki i wujkowie muszą wszak siedzieć jak najbliżej stołu małżeńskiego.
ale z tymi dziećmi to przegięcie. można się przecież dopytać przy potwierdzaniu czy zaproszenie obejmuje też dzieci. ja będę miała tylko 2 dzieci: nasze chrześniaki i ich kazałam wypisać w zaproszeniu z rodzicami. teraz muszę pomyśleć czy ktoś jeszcze gdzieś dzieciaka nie ukrywa, hyhy   i dla własnego bezpieczenstwa dopowiedziec, ze maja bez dzieci się stawic, bo te lolki się pewnie nie zapytają

Groszku, wyglądałaś prześlicznie, naprawdę przepięknie... Makijaż miałaś idealnie pasujący do wszystkiego, sukni, buzi...

Szczęście bije od Ciebie na kilometr