[aagaa]

Ylka jeśli masz czas i ochotę to zapraszam na spotkanko forumek - 21.09 w Dąbrowie Górniczej centrum
to się spotkamy
a gdzie Wy macie to mieszkanko?

[ylka]

dziękuję za zaproszenie  Postaram się pojawić 
Mieszkanie mamy na Koszutce. Bardzo fajna lokalizacja, blisko centrum - 10 minut od Spodka, ale wśród zieleni i jest naprawdę spokojnie. Mam nadzieję, że się będzie dobrze mieszkać 

[ylka]

Kochane, tak jak obiecałam, zaraz się zabieram za wklejanie zdjęć z chrztu.

[aagaa]

no nareszcie  

jak po urodzinach Babci?

[ylka]

jak po urodzinach Babci?

fajnie  w sumie to rzadko się z tą Babcią widuję, więc było miło Ją zobaczyć. No i pyszna pizza była  

A teraz fotki  

Wiktor z rodzicami chrzestnymi:



Uploaded with ImageShack.us

obrażona minka:



Uploaded with ImageShack.us

a tu nawet Rafał się załapał   :



Uploaded with ImageShack.us

[ciriness]

Super zdjęcia

[aagaa]

Jakie cudne zdjęcia!
Śliczna z Ciebie dziewczyna

a maluszek jest śliczny!!!

Maleństwo
A Ty piękna 

Ślicznota !!! 

[kacha8609]

Pasuje Ci taka dzidzia  Ślicznie 

[ylka]

dzięki, Laseczki 

Tak sobie myślę, ze jeszcze jestem Wam jakiś opisik zaręczyn winna...

[patrycja_4r]

Cieszę się,że jesteś zadowolona ze spotkania! 
Zdjęcia fajne,szczególnie to ostatnie mi się podoba-takie z ukrycia 
i miło,że sama pamiętasz co jesteś nam winna-więc czekamy 

[Agulec_102]

No te ostatnie zdjęcie bardzo fajne!
Proszę jak sama pamiętasz, nie trzeba się prosić  To czekamy 

[ylka]

no dobrze, ale nie będzie tak łatwo 

Najpierw mała zagadka  Będzie opis zaręczyn, jak zgadniecie, gdzie się odbyły 

mała podpowiedź: w najwyższym miejscu w Polsce...

[kacha8609]

Hmmm w skoro najwyższe miejsce w Polsce to może jakiś szczyt Tatr? 

[patrycja_4r]

oooooooooooooo to musiało być romantycznie 

ja również będę poczytywać   

[Anjuszka]

O jaaaa, ale bosko się zaczyna!! Na pewno Rysy!! Pamiętam z geografii 

[aagaa]

WOW!!!
czekam niecierpliwie na opis!

[ylka]

aneta.dg, witam Cię u mnie

No świetnie się spisałyście, Dziewczyny 
Kasiu, byłaś blisko. Ania, gratuluję znajomości geografii   Dokładnie, oświadczyny odbyły się na Rysach, czyli 2499 m.n.p.m.
Wielu z moich znajomych myślało, że chodzi o jakiś budynek... Ale Wam szybko poszło, więc zaraz zabieram się za opis 

[karol-ina]

No czekamy czekamy... a zdjęcia super

[ylka]

Kilka lat temu odkrylismy naszą wielką, wspólną pasję - góry   Miałam dwie miłości - Rafała i góry z wszystkimi pięknymi widokami. Czułam się tam świetnie, każda wyprawa była dla mnie wyzwaniem i cudowną przygodą. Od wiosny do jesieni wybieraliśmy się kilka razy w góry, najczęściej w Beskidy. No ale po jakims czasie Beskidy przestały nam wystarczać. Postanowiliśmy, ze trzeba się "przenieść" w Tatry. No a Rafał zawsze rzuca się na wielką wodę i postanowił, że trzeba zacząć od najwyższego szczytu - Rysów. Ja się naczytałam, naoglądałam filmików i umierałam za strachu, byłam pewna, ze sobie nie poradzę. A Rafał już wtedy miał swój plan oświadczyn i gorąco mnie namawiał na tę wyprawę. Zaczęło się od kupna porządnych butów. Ja się oczywiście opierałam, ale zaciągnął mnie do sklepu i wybraliśmy odpowiednie. Potem miałam problem, bo kilka razy była w tych butach, ale mam problemy ze ścięgnem i po prostu moje ścięgno nie wytrzymało i nie mogło się przyzwyczaić do tych butów. Więc stwierdziłam, ze na żadne Rysy nie jadę. Zatem Rafał zaczął kombinować. Kupił mi specjalną wkładkę żelową w specjalistycznym sklepie ortopedycznym i powiedział, ze musimy iść. Wkładka okazała się idealna, mogłam znowu chodzić w tych butach. Jednak miesiąc przed planowanym terminem wycieczki stwierdziłam, ze na pewno nie idę   Musiałam się najpierw "obyć" z Tatrami, wybrac na jakieś łatwiejsze szlaki. Rafał wybrał się w końcu ze znajomymi, ale postanowiliśmy, ze pójdziemy też razem, tylko od strony słowackiej, bo tam jest jednak łatwiej. Dziewczyny, jak ja się wtedy przygotowywałam do tej wycieczki. Z moja kondycją jest średnio, więc co dwa dni biegaliśmy i do tego wbiegiwalismy zawsze na 10 piętro pobliskiego wieżowca   W końcu wyjechaliśmy do Zakopanego i 14.08.2009 mieliśmy iść na te Rysy... cdn.

[Anjuszka]

Nie dawkuj, tylko pisz!!

No właśnie !!! 

[ylka]

dobrze, dobrze. Tylko muszę trochę popracować  

[aagaa]

my tu grzecznie poczekamy

[kacha8609]

O zapowiada się super  Pisz nam tu szybciutko ciąg dalszy!!

[Asiste]

ale super! ja też kocham góry!! w końcu tam się urodziłam:)

z niecierpliwością czekam na c.d.!!!

czekamy na cd.....

[ylka]

Przyjechaliśmy do Zakopanego i bierzemy z samochodu bagaże, a tu nagle widzę dwa solidnie zapakowane kieliszki  Zdziwiłam się trochę, bo często lubimy się napić winka, ale na wycieczkach zawsze radzimy sobie ze szklankami. No ale Rafał powiedział, że tak po prostu wziął tym razem kieliszki. A ja się oczywiście niczego nie domyśliłam. Następnego dnia wstaliśmy ok. 4:00 nad ranem i pojechaliśmy na Słowację. Szlak początkowo wydawał się bardzo łatwy, ale później było już dość ostro. Ale te widoki, po prostu nie do opisania. Ach, jak ja kocham góry...  Ostatni odcinek przed szczytem to już była naprawdę męczarnia, ale dałam radę. Na szczycie było dość sporo ludzi. Byliśmy tam chwilę, odpoczywaliśmy, aż tu nagle mój Rafał zaczyna klękać i mówi: Kochanie, korzystając z okazji, że tu jesteśmy, chciałbym Cię o coś zapytać, a właściwie poprosić. I zaczyna sięgać do plecaka. Ja trochę zdezorientowana, ale szybko domyśliłam się, o co chodzi. Ależ byłam szczęśliwa. Szybko zaczęłam ściągać rękawiczki. Ogólnie moje dłonie nie wyglądały za dobrze po tej wspinaczce, ale w ogóle się tym nie przejmowałam. Nie przejmowałam się też zupełnie ludźmi, tym, że ktoś na nas patrzy. W tamtej chwili byliśmy tylko MY. „Sylwia, bardzo bym chciał, żebyś została moją żoną. Wyjdziesz za mnie?” - „Oczywiście, Kochanie”. Tak mnie więcej to brzmiało. Miałam łzy w oczach i jednocześnie się śmiałam. Byliśmy bardzo szczęśliwi i jesteśmy do dzisiaj. I będziemy już do końca życia 

Czasami wyobrażałam sobie moje zaręczyny, ale nigdy nie przypuszczałabym, że odbędą się w tak cudownej scenerii i że to będzie tak wspaniałe uczucie. Bardzo podobał mi się ten pomysł, było tak romantycznie... To była moja nagroda za wytrwałość i za to, że udało mi się wspiąć na ten szczyt.

Wieczorem poszliśmy do restauracji na kolację, a później wypiliśmy w pokoju wino z tych specjalnie przygotowanych kieliszków