[agatonek]

 

Paręnaście minut przed godziną 11 zjawił się Adam, nasz fotograf. Mama z siostrą pomogły mi założyć suknię. Całości dopełniła biżuteria no i oczywiście welon. Fotki z tych chwil będą, ale dopiero od fotografa

Podeszłam do lustra... jest jakaś magia tego dnia. Czułam się piękna, mam wrażenie, że promieniałam szczęściem. Ogólnie jestem bardzo krytyczna co do swojego wyglądu, na zdjęciach wychodzę czasem okropnie. A pomimo, że nie mamy jeszcze profesjonalnych zdjęć, to nawet na tych robionych przez rodzinę i znajomych stwierdziłam, że nie wyglądam tak źle

W czasie kiedy się ubierałam w pokoju przyjechał Przemek z rodzicami i naszym świadkiem. Wyszłam z pokoju w którym się ubierałam, weszłam do dużego. Stał tam, uśmiechał się, powiedział, że wyglądam prześlicznie Rodzice byli zadowoleni, uśmiechnięci, pełen luz

Po godzinie 11 był już najwyższy czas na błogosławieństwo, tylko kamerzysta się jeszcze nie zjawił... No nic, zaczęliśmy bez niego.

Nie było żadnych pompatycznych przemówień, rodzice podeszli, ucałowali nas.. Ja się oczywiście popłakałam, moja mama też. Nawet teraz, kiedy przypominam sobie te chwilę ogarnia mnie wzruszenie.

Mieliśmy jeszcze sporo czasu, więc troszkę porozmawialiśmy, Adam pouczał mojego tatę, że ma iść ze mną do ołtarza bardzo powolnym krokiem:) No i odnalazł się też nasz kamerzysta Zaordynował  kręcenie dubla z błogosławieństwa  Teraz już całkiem na luzie, z uśmiechem na ustach. Potem odbyło się kręcenie dubla z momentu wejścia Pana Młodego do mieszkania Śmiesznie to wszystko wyglądało

Ale powoli zbliżał się czas naszego wyjścia z domu....

Ponieważ z tych chwil nie mam jeszcze żadnych fotek, to wkleję zdjęcia naszego samochodu:

przód:


tył:


Mieliśmy przygotowane tablice ślubne:

- z przodu: Agatka i Przemek
- z tyłu: Kubatki (moje nowe nazwisko to Kubat )

Leżały w domu czekając na przymocowanie, ale jak wychodziliśmy to o nich zapomniałam. Dopiero mama z ciocią dogoniły nas samochodem i szwagier mocował je przed naszym wjazdem na plac kościelny

Władowanie się do samochodu w sukni z trenem, długim welonem i halką z kołem to jednak nie jest takie proste zadanie jak mi się wcześniej wydawało

Mieliście pięknie przystrojony samochod! Bardzo mi sie podoba!

[agatonek]

Dekoracja samochodu też mi się bardzo podobała, muszę przyznać, że nigdzie takiej wcześniej nie widziałam 

Powoli zbliżamy się do momentu relacjonowania najważniejszej chwili tego dnia 

Na początek zdjęcie kościoła:



Widać z boku te kupy piachu, o których wcześniej pisałam - od miesiąca kładą tam kostkę brukową. Ale nie ma tego złego - piaskowe wzniesie ładnie posłużyło fotografowi, kiedy cykał grupową fotkę

I podjeżdżamy:



Jakoś się wygramoliłam...



Do ołtarza odprowadzał mnie Tata, na zdjęciu powyżej widać jak Przemek maszeruje już na swoje miejsce  Stoję z tatą w przedsionku i czekam aż organista zacznie grać: to znak, że mamy ruszać:







Większość gości już czekała w kościele, ale co i rusz jakiś zapomniany się przemykał i robił nam zdjęcia, w tym nasze forumki: kobietka i kkotek 

[anulka_211]

brak mi słów, poprostu pięknie. Ślicznie wyglądasz no i auto ma oryginalne ozdobienie. Bardzo mi się podoba.

Jeszcze, jeszcze....

Nic nowego nie wymyslę 

Już to pisałam i powtorze jeszcze raz- wyglądaliście pięknie 
Kiedy ujrzałam Agatę w kościele i kiedy msza sobie tak trwała to uświadomiłam sobie, że za niedługo ja bedę stała przed ołtarzem i ślubowała Ukochanemu

Jeśli chodzi o cykanie fotek, to my z sis normlanie non stop atakowałyśmy Młodych 
Chciałyśmy zrobić jak najwięcej by inne foremki mogły podziwiać Państwa Młodych 


Agatko z niecierpliwością czekam na resztę fotek

Ja też się muszę powtorzyc Przeslicznie!

[vonka]

Nie uczestniczyłam w odliczaniu ale mam nadzieje, że będę mogła Ci towarzyszyć podczas relacji

pozdrawiam i przesyłam buziaki dla pięknej panny młodej 

[Natienka]

Wow dekoracja faktycznie bardzo oryginalna! 

Ale uroczo wyglądałaś 

[agatonek]

anulka_211, kkotku, Morgan, vonko, Natienko  strasznie się cieszę, że do mnie zaglądacie. Dziękuję za wszystkie miłe słowa 


Organista zaczyna grać, ruszamy:



Czuję przyspieszone bicie serca, idziemy powoli, bardzo powoli. Widzę tyle życzliwych twarzy i czuję się strasznie szczęśliwa, łzy same mi się cisną do oczu, ale ogromnym wysiłkiem woli wciskam je z powrotem..



Mój Przemek czeka:



Patrzymy sobie w oczy i znowu chce mi się płakać ze szczęścia...

Symboliczne przekazanie córki:



I można się już usadowić Pomoc świadkowej była nieoceniona:



Wiele osób mówiło nam po swoim ślubie, że z samej mszy niewiele pamiętali. Nie wiem czy to dlatego, ale starałam się chłonąć i zapamiętać każdą chwilę ceremonii.

Na samym początku trochę rozśmieszył nas fakt, że ksiądz wystąpił w glanach:) Piękne, czarne ładnie prezentowały się na tle liturgicznej szaty 

Kazanie bardzo mi się podobało. Było o przeznaczeniu, o tym że jesteśmy dla siebie stworzeni, że taki był Boży plan. Na kilka chwil znowu mi oczy zwilgotniały. Ksiądz wspomniał też o 33 rocznicy ślubu,  którą moi rodzice obchodzili dokładnie w tym dniu. Wszystko zostało tak ładnie ubrane w słowa.

I znowu przeżywam tą uroczystość raz jeszcze 


Ksiądz w ogóle był udnay
Tak szybko mówił a jeszcze głos w kociele rozchodził się i ja tak bardzo starałam się skupić o czym on mówi, że całego kazania nie pamiętam 

[agatonek]

No właśnie moja siostra twierdzi, że gadał jak nakręcony (że niby tak szybko ) Osobiście mi się podobało, bo nie lubię jak niektórzy tak się rozwlekają i robią 5-sekundowe pauzy co każdy wyraz   Ale rzeczywiście w dalszych partiach kościoła mogło się to troszkę zlewać w jedną całość.

No i nadeszła ta chwila na którą tyle czekaliśmy.. Chyba mogę powiedzieć, że czekałam na nią całe życie..

Wstaliśmy, podeszliśmy troszkę bliżej ołtarza. Nie patrzyłam ani na księdza, ani na fotografa, ani na kamerzystę. Patrzyłam na najdroższą mojemu sercu osobę, która przysięga mi miłość. Nie da się opisać tego uczucia słowami. A może się da? Jednym: szczęście.

Teraz przyszła kolej na mnie. Drżą mi kolana, ewidentnie trzęsą mi się nogi, serce wali mi tak głośno, że mam wrażenie, że słyszy je każdy w kościele. Marzyłam, że powiem słowa przysięgi pewnym, głośnym głosem, z uśmiechem na ustach. Ale nie wychodzi.. głos mi się łamie po pierwszych słowach, łzy cisną się do oczu, gardło ściska. Wiem, że jak tego nie powstrzymam, to łzy pociekną całym strumieniem. Mój Przemek się uśmiecha, głęboki oddech, raz dwa trzy. Udało się, powiedziałam



Mam ochotę przytulić się do męża i ponieść emocjom, ale czas na obrączki

zdjecie usunięte ze względu na nieregulaminowe rozmiary

Weszły bez problemu

Śmieją się ze mnie, bo zakładałam obrączkę w jakiejś nienaturalnej pozycji: w prawej ręce ją trzymałam, a lewa zwisała na baczność z boku Jakbym lewą chwyciła dłoń męża, to może byłoby mi łatwiej Nie wiem czemu tak się stało, nie zastanawiałam się nad tym, ale wyglądało to dość dziwnie. Przemek myślał, że jeszcze coś chowam w zanadrzu

Achhhhhhhhh pamiętam TO 

[agatonek]

No i nadzedł kolejny ważny punkt mszy: obchód ołtarza. W moim kościele jest taki zwyczaj, że Pani Młoda idzie pierwsza z zapaloną świecą. Kościelny się w pewnym momencie wychylił z zakrystii i daje znak, że mam ruszać. No to ja łap za świecę i idę. A on mi daje nerwowe znaki, że idę nie w tą stronę  No to ja w tył zwrot...

Świeca paliła się przez całą mszę i u góry przy knocie nazbierało się mnóstwo stopionego wosku. Kupiłam sobie dzień wcześniej taką osłonkę na wosk, ale okazała się g... warta. Szłam i czułam jak mi ten stopiony wosk rozlewa się po dłoni  Całe szczęście, nie jest taki bardzo gorący. Za ołtarzem gorączkowo zaczęłam się naradzać z mężem co z tym zrobić, ale czasu dużo nie było, pomysłów też nie, więc godnie wróciłam na swoje miejsce niosąc świecę pół metra przed sobą tak co by mi wosk sukni nie ochlapał.



Odstawiłam ją na świecznik, zeskrobałam wosk z ręki i usiadłam na swoje miejsce 

Po skończonej mszy poszliśmy podpisać dokumenty do zakrystii. W tym czasie starsze pokolenie utworzyło szpaler wzdłuż ławek, a młodzi wyszli powitać nas na placu kościelnym

[Natienka]

Przeeeeeeeeepięknie!
Wszystko takie oryginalne (dla mnie) - szpaler, obejście ołtarza, ksiądz w glanach (choć takich to sporo znam!) no i Twoja biżuteria 

ps. Właśnie się zorientowałam że to co masz w tytule, my mamy na obrączkach - tylko po łacinie Ubi Tu, ibi ego. 

[agatonek]

Natienko, my to mamy na obrączkach, ale po naszemu 

[czarodziejka_]

Jeszcze nie składałam wam chyba życzeń, ale...

Wszystkiego najlepszego na nowej drodze życia!!!!!!


Przepięknie wyglądałaś- cudooowenie!!!

[KashDar]

Pięknie to wszystko opisałaś, wzruszająca relacja, śliczne zdjęcia 

[Natienka]

agatonek - wy też  no to czadowo 

Pięknie.. bardzo wzruszająco. A welon jest cudowny!!!!!!!

[agatonek]

Czarodziejko_ bardzo dziękujemy za życzenia 

KashDar dziękuję, troszkę się starałam przy opisywaniu 

Natienko - tak, bardzo nam się spodobała ta sentencja.

Gabiś dziękuję. Welon chyba rzeczywiście zrobił furorę 

[agatonek]

Po wyjściu z kościoła posypały się grosiki i płatki róż:





Niestety nie udało nam się uniknąć towarzystwa okolicznych dzieciaków, tzw. wycirusów.. Moje osiedle jest dość duże i główną rozrywką tych dzieciaków w sobotnie popołudnie jest czatowanie na śluby   Jak tylko grosiki poszybowały w powietrze - oni już byli. Na szczęście moja siostra świetnie się spisała i za drobnym przekupstwem odstąpiły od zbierania naszych pieniążków.

Zbieramy, zbieramy:



zdjęcie usunięte ze względu na nieregulaminowe wymiary





I czas na życzenia:







I jeszcze na koniec: zdjęcie z kobietką i kkotkiem, było co prawda w gratulacjach, ale tutaj chyba więcej osób zagląda:



Przy wyjeździe  z placu kościelnego nie obyło się niestety bez zastawiania. Niestety nie był to nikt znajomy, a raczej okoliczne mendy i dzieciaki z zaciętą minę. Nasz świadek co i rusz wręczał wódkę i czekolady, ale dla ostatniego dziecka nam zabrakło. Brat Przemka nie stracił jednak zimnej krwi, podszedł do młodego, podniósł go, przestawił o metr w bok i dał nam znać, że możemy jechać  

sliczne zdjateczka ) piekna pogoda!!!

piękne zdjęcia !!!!! 

[hany81]

super!

[Natienka]

Oj biedactwa z tymi dziećmi na około - ale widzę że mieliście odpowiednią ekipę - i damską i męską - do załatwiania takich spraw!

Pełen profesionalizm 

Prześlicznie wyglądaliście!

[anulka_211]

Mnie również welon i bukiecik rzucił się w oczy jak tylko zobaczyłam fotki. Ślicznie !!!!!

Przepiekne zdjecia, wspaniala ceremonia, wygladaliscie cudnie, czekamy na dalsza czesc

Agatko - cudnie

Agatko z jakiej dzielnicy Bytomia jestes? bo ja skads kojarze Twojego tate :/ jest albo kolejarzem albo policjantem? kurcze...

[agatonek]

Morgan, Gabiś, hany81, Natienka, anulka_211, izulek, Edzia  bardzo wam dziękuję 

Morgan, obecnie mieszkam w Gliwicach, ale do niedawna były to Miechowice. Mój tata nie jest ani policjantem, ani kolejarzem  (mój dziadek był  )