do nieudanego pleneru w Niepołomicach jeszcze dojdziemy, a na razie jeszcze życzenia i kolejne "wpadki" przy czym tych bym nie zmieniała, bo było strasznie wesoło
po super zdjęciu grupowym przyszedł czas na życzenia, najpierw rodzice (zaraz potem czmychnęli na salę przygotować powitanie dla nas
)
a potem jak się ustawili tak składali
największe kwiaty jakie dostaliśmy były od mojej psiapsiółki Agatki
3 gigantyczne słoneczniki
jeden z bukietów, ten akurat od mojej kuzynki
a tu "wpadka" z ogólnie czwartym słonecznikiem
kuzynka Marina zakupiła nam jednego ślicznego z cudowną zieloną koronką- wstążką
kwiat od razu oddałam świadkowej, żeby schowała do bagażnika, chowa kwiat, a za kwiatem moja głowa z welonem i cała ja
szybko skapnęłyśmy się obie co się dzieje i zaczęłyśmy odczepiać wstążkę od welonu
im bardziej odczepiałyśmy, tym bardziej się zahaczał
w pewnym momencie siostra straciła cierpliwość i wzięła do jednej ręki welon, do drugiej wstążkę i szarpnęła
w welonie zrobiła się mała dziura
ale goście mogli nam dalej składać życzenia
tu śpiewa nam 100 lat chór, w którym od czasu do czasu śpiewamy
ze świadkową - siostrą
i już nasz domek weselny
w całej okazałości
nasz chlebuś
i zajeżdżamy
i wysiadka, ale.........
............... gdzie się wszyscy podziali?
??
uciekli do środka i to My musieliśmy do nich przyjść
stwierdzili, że na polu nadal mokro i wszystko odbędzie się na sali
przez to wszystko Marcin nie przeniósł mnie przez próg
ale i tak jesteśmy super, bo ja się nie potknęłam (a o to właśnie chodzi z przenoszeniem) a goście się nie zorientowali
