Plany były takie, że najpierw ja schodzą na dół do dużego pokoju, gdzie miało być błogosławieństwo, a potem przychodzi Marcin. Ok, jak chcą, tak będzie.
Ja na dole, czekam z butonierką w dłoni:
Wchodzi Marcin ze swoim świadkiem (widzicie ten uśmiech?):
Powiedział, że pięknie wyglądam i dał mi bukiecik:
Nasi świadkowie:
Tu patrzę, czy dobrze przypięłam butonierkę:
I błogosławieństwo:
Siostrzenica Marcina najpierw powiedziała piękny wiersz, na którym wszyscy się popłakaliśmy i dostaliśmy od niej bukiecik, który potem został złożony pod kościołem w kapliczce.
Wychodzimy z domku do autka:
I wsiadamy. Najpierw Marcin, potem moja suknia, a potem ja...
Ciąg dalszy nastąpi...
