[demka]

On chyba ma rację  

każdy ma w sobie choc iskierkę romantyzmu i może nawet nie zdawać sobie z tego sprawy...
przykładem może być sam ślub: każda z nas chce by był on perfekcyjny, udany, niezapomniany...dogrywamy najdrobniejsze szczegóły, dopatrujemy się najdrobnijeszych zgrzytów...a to bądź co bądź objaw romantyzmu...ślub jak z bajki a Para Młoda jak para królewska: KRÓL i KROLOWA

czasami w żartach mówi na mnie Gbur

sama piszesz, że w żartach...

no ja zdecydowanie bardziej utożsamiam się z reumatyzmem

z reumatyzmem mogą utożasamiać się "samotni jeźdźcy" Ty do nich nie należysz Uszy do góry: może tak zamiast reumatyzmu- realizm, tradycje i choć szczypta romantyzmu

Myślę, że romantyzm zaczyna mijać tak trochę po dwudziestce, w okolicach trzydziestki są go już tylko śladowe ilości ale za to jakie cholernie praktyczne i myślące się wtedy stajemy, ho ho

[pioteras]

No to można zaobserwować rozłam mały wśród forumowiczek
1. "Niepoprawne" romantyczki, księżniczki szukające rycerza na białym rumaku.
2. Praktyczki które swoje już przeżyły i wiedzą "co i jak"

Myślę, że romantyzm zaczyna mijać tak trochę po dwudziestce, w okolicach trzydziestki są go już tylko śladowe ilości ale za to jakie cholernie praktyczne i myślące się wtedy stajemy, ho ho

Hm, moze i racja, ale mnie osobiscie jakos trudno sie z tym zgodzic. Wydaje mi sie, ze to zalezy od roznych rzeczy np. charakteru (lub charakterow), priorytetow itd. My jestesmy ze soba 5 lat, od 3 mieszkamy razem i jakos nadal jest romantycznie. Oboje staramy sie, aby w naszym zwiazku nie bylo nudno, aby romantyzm nie odszedl gdzies donikad, bo dla nas jest on wazny i nie wstydzimy sie tego. Szara codziennosc robi swoje. Ludzie czesto zapominaja, ze dbanie, staranie sie i pielegnowanie zwiazku to zajecie, ktore nie powinno miec konca, ze powinno sie zyc ze soba, a nie obok siebie goniac za praca, pieniadzem itd. To strasznie wazne aby dbac o uczucia i zwiazek sam w sobie, nawet gdy na swiecie pojawia sie juz dzieci, a szalenie pomocny w tym jest romantyzm i juz

[pioteras]

Tylko ciągle będę sie upierał że do romantyzmu nie potrzeba wcale ślubu
A często wręcz ślub zabija romantyzm bo pojawiają się konkretne zobowiązania i zadania do wypełnienia.

Tylko ciągle będę sie upierał że do romantyzmu nie potrzeba wcale ślubu .

Z tym sie calkowicie zgodze

A często wręcz ślub zabija romantyzm bo pojawiają się konkretne zobowiązania i zadania do wypełnienia.

A z tym nie bo to sami ludzie zabijaja romantyzm, a nie slub. Kazdy z nas jest istota rozumna i powienien sam wiedziec jak ma postepowac i o co dbac, a obowiazki i zadania nie sa tu usprawieliwieniem, bo byly one tak samo przed slubem jaki i po slubie. Byc moze po troche moga sie zmienic, moze wzrosnac, ale nie znaczy to, ze mamy zapominac o sobie i szukac wiecznie wytlumaczenia w obowiazkach zycia codziennego.

[pioteras]

No zgadza się, wszystko jest w naszych głowach..., przedewszystkim trzeba chcieć

[demka]

przedewszystkim trzeba chcieć

oj zagadzam się, zgadzam...cały problem polega na tym, żeby CHCIEĆ...

No, to fakt

[okruszek]

Mieszkamy ze swoimi partnerami przed slubem, a po slubie nic sie nie zmienia tylko papierek dochodzi. Czy nie lepsze jest zycie na kocią łapke ?    (czyli mieszkać razem, zachowywać się jak małżeństwo, ale bez ślubu)

[Aniołek]

czyli mieszkać razem, zachowywać się jak małżeństwo, ale bez ślubu)

Okruszku, co za pytanie? i to na tym forum? gdzie wszyscy albo sie przygotowują do ślubu, albo już sa po ślubie! Odpowiedź jest tu chyba jasna, co o tym myślimy  

[pioteras]

To ja proponuję połączyc te dwa tematy i będzie gites

https://e-wesele.pl/forum/viewtopic.php?t=667&highlight=komu

[Agutka]

No to niech moderatorzy je polacza a ja napisze cosik tutaj Zaczne od tego,ze u mnie tylko z pozoru po slubie sie nic nie zmienilo.Mieszkalismy ze soba przed slubem i  owszem teoretycznie doszedl papierek, obraczka na paluszku, moje nowe nazwisko-to te mniej wazne sprawy teraz to co najwazniejsze- doszlo poczucie bezpieczenstwa, swiadomosc moznosci powiedzenia "to jest moj maz" i przedewszystkim: Zmiana uczuc mojego meza...Nie wiem jak to sie stalo i dlaczego-zreszta Andreas sam nie potrafi tego wytlumaczyc,ale po slubie pokochal on mnie ze zdwojona jeszcze moca i sila. Przed slubem kochal mnie bardzo mocno i wydawalo mi sie,ze mocniej juz nie mozna(inaczej bym za niego nie wyszla )ale to bylo nic w porownaniu do tego co sie dzieje od momentu slubu. Dla mnie to wrecz czyste szalenstwo ,ale z kazdym dniem jego Milosc rosnie i naprawde widza to wszyscy . Andreas tez twierdzil,ze po slubie nic sie nie zmieni-teraz mowi juz inaczej....
I zycze tego z calego serca kazdemu! Wiec dla mnie bez dwoch zdan konkubinat odpada