Ach....ten plener
No dobra, wracam na ziemie i kontynuuje relacyjke
Mam też filmik z pierwszego tańca także musze nadrobić zaległosci żebyście mogły go zobaczyć
Na czym skończyłam?... acha,już wiem
Tak jak pisałam w połowie drogi zapomniałam o dowodzie
a K. sie mnie pytał czy wszystko zabrałam,pytał też o dowód
nie wiem jak mogłam o nim zapomnieć
Zrobiliśmy nawrotke i chwile później znaleźliśmy sie pod domem. K.wybiegł z auta,nie było go całe wieki a czas gonił strasznie więc na pomoc poszedł mój tata
a ja ze świadkami siedzieliśmy w samochodzie i czekaliśmy,czekaliśmy i czekaliśmy... a ich dalej nie było. Nie ukrywam że wkurzyłam sie strasznie
więc wysłałam po nich świadka,powiedziałam mu że ma ich zgarnać i nie szukać dowodu bo nie zdarzymy!!! Po kilkunastu minutach patrze i widze jak idą,wolnym krokiem bo po co się śpieszyć
Eh...to tylko faceci
więc co ja sie dziwie
Misiek później mi powiedział że latali po całym domu bo nie mogli znaleźć mojej torebki
Masakra...
Ważne że dowód ma
więc lecimy do kościoła
Droga Nam strasznie szybko zleciała,sluchaliśmy muzyki i tańczyliśmy wymachując rekoma
musiało to komicznie wyglądać
Podjezdzamy przed kościół i oczom nie wierzę
ile gości dla Nas przyszło
byłam w szoku i nie ukrywam łezka mi sie w oku zakręciła
bardzo ale to bardzo miłe uczucie
przywitaliśmy sie z gośćmi i idziemy na zachrystie
a tam,mamy chwile dla siebie
chwila odpoczynku,tylko wtedy mogliśmy na spokojnie porozmawiać
o swoich dotychczasowych przeżyciach
mówiłam Miśkowi jak bardzo go kocham a On, że nie wyobraża sobie życia beze mnie, że jestem najpiękniejszą kobieta na świecie
wtedy wiedziałam że chce z Nim spędzić resztę swojego życia
Przyszedł czas na podpisanie dokumentów
Sądziłam że na zachrystii podpiszemy część razem ze świadkami a na ołtarzu, po mszy resztę ale niestety sie zdziwiłam i rozczarowałam
Kiedy czekaliśmy na Naszego księdza podchodzi do nas jakiś inny i prosi o dowody bo przyszedł czas na autograf. Myśle ok,nie ma problemu
ale zapowiedzialam mu że ślubu udzielać bedzie Nam ks. Wojciech a On sie tylko uśmiechnął. Po jego minie wiedzialam że cos jest nie tak ale postanowiłam sie tym nie przejmować
zapomniałam tylko wspomieć o podpisach na ołtarzu
szybko poszło...
Wracamy z powrotem przed kościół a tam podchodzi do Nas jakiś śmierdzący biedak,uklęknął i prosi o pieniądze
Najpierw go wyśmiałam a później kazałam sobie iść. Tak mnie rozwścieczył że o mały włos a bym w tej białej sukni rzuciła sie na niego i go pobija
Byłam w szoku!!Kompletnie brak jakiegokolwiek wyczucia i taktu
Kiedy weszłam z tata na przedsionek kościoła,ten dalej tam klęczy
Wtedy moja mama sie wkurzyła, podeszła do niego,dała mu 10 zł i kazała iść,wstał i odszedł,uff....
Jeszcze przed wejściem fotograf zrobił zdjęcie synkowi jak trzyma poduszkę z obrączkami
Mój maluszek,widać po oczach jak sie stresował
Jak stałam z tatą w przedsionku spojrzałam na niego
i aż mnie ciary przeszły
Jego szklane oczy do tego slyszymy skrzypce w tle...coś cudownego
Mówię do taty:
- No to co idziemy?
Tata wziął głęboki oddech i sie uśmiechnął
ruszamy...
Pędził do ołtarza jak oszalały
powiedziałam mu żeby zwolnił
a On, nie przewróć sie córcia
chyba był bardzo zestresowany bo nie ogarniał i nie pamieta do tej pory tej sytuacji
Szkoda tylko że fotograf nie zrobił zdjęcia mojemu synkowi który niósł obrączki,może bedzie go widać na filmie
Podeszliśmy do ołtarza, tato wziął moją dłoń,podał K. i powiedział żeby o mnie dbał
a My sie uśmiechneliśmy
wtedy spojrzałam kontem oka,a ksiądz już na Nas czekał
K. odprowadził mnie na moje miejsce i czekaliśmy aż dziewczyny skończą grać
