[BETI]

Czy ktoś z Was to przechodził? Miał kontakt z tym świństwem? Da się to wyleczyć?

Mnie dopadło prawie 2 miesiące temu. Sytuacją stresogenną,która to wywołała było to,jak rozcięłam sobie żelazkiem głowę. I do tej pory nie mogę się pozbyć tych stanów lękowych, które trwają u mnie 24/24. Ciągle boje się o swoje zdrowie,jak tylko otworzę oczy to myślę o swoim stanie zdrowia,o tym,że znowu będę się źle czuła, że będzie mnie bolała głowa,że będę czuła ten wewnętrzny okropny lęk i niepokój, że nie uda mi się z tego wyjść i będzie ze mną coraz gorzej.Jak myślę o dzieciach to pogłębia mi się ten stan beznadziejności. Chciałabym być dla nich radosną mamą,cieszyć się nimi,ale idzie mi to z trudem. Owszem robię wszystko w domu,sprzątam,piorę,zajmuję się dziećmi,ale robię to jak robot.Nic mnie nie cieszy,nie mam tej radości z robienia czegokolwiek bo ciągle myślę o moim złym samopoczuciu.O tym,że znowu mi się kręci w głowie,że znowu mnie ona boli,wmawaim sobie,że tomografia nic nie wykazała,bo zrobiłam ją za wcześnie,bo może dopiero po kilku dnaich coś mi się w tej głowie zrobiło,a tomografię robiłam 2 dni po wypadku.Ehmm,ale ja nawet nie miałam złamanej czaszki,a rozcięcie niewielkie,bo ok 1 cm i bardzo płytkie - 1 szew.Niby to wszystko wiem,a się nakręcam.Ni moge się pozbyć tych natrętnych myśli i to mnie tak najbardziej dołuje.Kurcze,mam 28 lat, całe życie przede mną,kochane,zdrowe dzieci,a ja biedna nie umiem sobie z tym poradzić.Jakby można było zapomnieć i wyjąć te myśli z tego pustego łba. Jutro mam zgłosić się do psychiatry ale wizyta stoi pod wielkim znakiem zapytania,bo nie wiem czy mnie przyjmie. A to,że będe musiała brać leki to tez mnie wkurza. A co jak się uzależnię? Nie mam już siły na nic,wierzcie mi....czy z tego się wychodzi?Boję się,że zwariuję,tak strasznie się boję.......................nawet nie wiecie
Nie chcę by dzieci zostały beze mnie,one tak mnie potrzebują...........

BETI, wiem, że szukasz pilnie pomocy, ale tu tylko i wyłącznie lekarz jest Ci w stanie pomóc. Chyba, że Cię pocieszy, że nie jesteś sama ze swoim problemem. Z tego na pewno się wychodzi, wystarczy odpowiednio dobrana terapia i leki. Możesz się uzależnić, ale nie musisz. Na pewno lekarz o wszystkim Cię poinformuje.
Trzymaj się i powodzenia!!

[carollaa]

Przed lekarzem (rozumiem, że psychiatrą, skoro mowa o lekach), proponowałabym kontakt z psychologiem/ psychoterapeutą. Szkoda faszerować się prochami na dzień dobry. Lepiej spróbować terapii indywidualnej, a w razie konieczności włączyć farmakoterapię.
Trzymam za Ciebie kciuki.
Acha, da się wyleczyć, jeśli pytasz ogólnie

[Sarna]

BETI,

Tez mam czasem straszne mysli i sie martwie wszystkim i czasem mnie wszystko przeraza.. Wazne jest, zeby nie przeoczyc tego momentu, kiedy martwimy sie za duzo.
Nie rezygnowalabym z wizyty u psychiatry, na pewno nie bedzie Cie faszerowal prochami bez wlasciwej diagnozy i mozliwe, ze sam zasugeruje psychoterapie. Znajdziesz w koncu powod , ktory u Ciebie te leki powoduje i bedziesz mogla sie z tym rozprawic. Moze to zajac jakis czas, w miedzyczasie lekarz moze przepisze jakies leki uspokajajace, zebys sie nie nakrecala niepotrzebnie i mogla spojrzec na swoje problemy ze spokojem. Daj sobie pomoc i zaufaj.
Zycze Ci z calego serca spokoju ducha. Na pewno sie wszystko wyjasni.

[liliann]

Psycholog psychologiem...ale myślę, że akurat Tobie w tej chwili potrzebna jest farmakoterapia...
Bo nie daj Boże wyskoczysz przez okno...
A z tego co piszesz, to wcale Ci do tego nie daleko.


BETI...mam ochotę Ci wlać...
piszesz o sowim stanie od dawna, a mam wrażenie, że nic nie robisz.
Recepta przynajmniej na początek jest prosta - lekarz psychiatra. Od leków przeciwdepresyjnych się nie uzależnisz.
A wg mnie masz klasyczne objawy depresji...stany lękowe to też objaw dla niej charakterystyczny.
Jak boisz się iść do lekarza, to poproś męża, przyjaciółkę niech Cię do niego zaprowadzi, posadzi przed biurkiem....zawsze jakiś początek...



A co do psychoterapii ...fakt jest najlepsza, ale ma mankament .....kosztuje....drogo...
Nie sądzę, że przy dwójce dzieci i jednej pensji będzie Cię na nią stać, ale pomyśleć warto. 

 

[carollaa]

Od leków przeciwdepresyjnych się nie uzależnisz.

Zależy od jakich lilian... A tutaj raczej powinny być włączone przeciwlękowe.

A wg mnie masz klasyczne objawy depresji...stany lękowe to też objaw dla niej charakterystyczny.

"Stany lękowe" to odmienna kategoria diagnostyczna i w tzw. klasycznej depresji nie są podstawowym objawem. Mogą współwystępować, ale nie świadczą o depresji...

A co do psychoterapii ...fakt jest najlepsza, ale ma mankament .....kosztuje....drogo...
Nie sądzę, że przy dwójce dzieci i jednej pensji będzie Cię na nią stać, ale pomyśleć warto.

Poradnie zdrowia psychicznego świadczą usługi z zakresu psychiatrii i psychologii, dlatego warto tam iść, bo w jednym miejscu są obaj specjaliści. I przede wszystkim działają w ramach NFZ a więc za darmo, a tam też pracują dobrzy w swoim fachu, trzeba się tylko zorientować. Kwestia też czasu oczekiwania na wizytę - im szybciej zareagujesz i się zapiszesz, tym lepiej. Szczególnie, że po pierwszej wizycie, jeśli podejmujesz leczenie czy psychologiczne czy psychiatryczne czy oba, zapisujesz się od razu na następne spotkanie i to już jest systematyczne leczenie. Psychiatra pewnie będzie chciał Cię widzieć w zależności od zastosowanej farmakoterapii.

BETI, są różne możliwości, od Ciebie zależy z czego skorzystasz.

[asia]

Nie znam Cię Beti ale z tego co piszesz to najlepszą dla Ciebie drogą jest droga do psychiatry i leki. Jak najszybciej powinnaś odczuć ich działanie a to działanie zaczyna być odczuwalne po około 1,5 tygodnia od zaczęcia brania.
Są różne stany ... ale czytając Ciebie widzę, że sobie nie radzisz i myślę, że samo "gadanie" psychiatry czy psychologa nie pomoże Tobie w tej chwili...
Powinnaś wspomóc się farmakologią aby zacząć inaczej mysleć i czuć...
Trzymam kciuki i naprawdę radzę Tobie iść jak najszybciej do psychiatry!!!

[BETI]

Idę,na 17. Trzymajcie kciuki. Strasznie się denerwuję. Dzięki za każde Wasze słowa,bardzo mnie umacniają.

Trzymam kciuki i daj znać!

[carollaa]

Trzymam mocno kciuki

[Sarna]

Bedzie dobrze, na pewno!

[liliann]

Zależy od jakich lilian

no właśnie od jakich? 
bo to co piszesz kłóci się z moją wiedzą o antydepresantach...


BETI i jak??? byłaś???

[asia]

Beti, daj znać czy byłaś u lekarza.

[BETI]

Hej,byłam. Stwierdziła zaburzenia nerwicowo-depresyjne.Przepisała Fluoksatynę i pramolan. Za miesiąc na wizytę kontrolna w celu skontrolowania jak działają na mnie te leki.A ja po przeczytaniu w necie opinii i Prozacu nie bardzo jestem zachwycona.

Beti, nie czytaj na necie, tylko zacznij brać.

[liliann]

dokładnie....

BETI...widzisz...nawet tabletki się boisz...
Proszę weź....po dwóch tygodniach powinnaś zacząć odczuwać poprawę...

[asia]

Tak jak mówią dziewczyny - nie czytaj w necie tylko zaufaj lekarzowi. Silne zaburzenia nerwicowo-depresyjne to nie jest mały problem. Musisz sobie pomóc. Korzyści wynikające z brania tych leków będą większe niż jakiekolwiek skutki uboczne.

[Sarna]

BETI,

najgorsze nie jest to, ze "jest tak zle", ze az musisz brac tabletki, jest zle jesli wiesz w jakiej jestes sytuacji a nie chcesz nic zmienic i dac sobie pomoc.
Te leki sa dla ludzi. Nawet pewne dzialania uboczne sa lepsze niz trwanie w stanie w jakim jestes.
Choroby sie zdarzaja i to nie jest koniec swiata. Glowa do gory, nadejda jeszcze sloneczne dni dla Ciebie.
Masz dla kogo zyc.

[BETI]

No właśnie "aż tak źle" - dołuje mnie to,że dałam się włapać w ten stan!!!!!!!!!!
Brać będę brałą,już wykupiłam.Ale strasznie się boję tych skutków ubocznych i tego,że nawet jak je zacznę łykać i podziałają,to jak je odstawię to wszystko powróci.
Tak...grunt to wybiegać w przyszłość i się na samym początku nastawiać negatywnie.......
Dziś zmagam się z moim zamroczeniem. Nie jestem w stanie jasno i rzeczowo myśleć, wszystko co widzę mi się rozmazuje.

[Sarna]

To wybieganie w przyszlosc i martwienie sie na zapas to ja dobrze znam   
Skup sie na celu, a nie na wszystkim co mialaoby Ci ewentualnie ten cel uniemozliwic.
Bedzie dobrze, zobaczysz. Nie jestes sama.

[carollaa]

BETI, w necie znajdziesz wszystko i że leki są wspaniałe i że są do bani, ale najważniejsze, jak będą działały na Ciebie. Potrzeba około 2 tyg, by organizm się odpowiednio wysycił substancją aktywną, dlatego nie denerwuj się, że nic się nie zmienia znacząco od razu. A co do skutków ubocznych, to dopóki nie zaczniesz regularnie przyjmować, nie będziesz mogła tego stwierdzić, bo czasem początkowe objawy są związane ze źle dobraną dawką, co lekarz zawsze może skorygować.
A co do uzależniania, lilian wybacz mój skrót myślowy, chodziło mi o możliwy efekt odstawienny, nieraz mylony z uzależnieniem, kiedy zbyt szybkie wyjście z leczenia antydepresantami powoduje czasowy nawrót początkowych objawów.
Życzę Ci BETI, by wszystko dobrze się ułożyło 

[BETI]

Dzięki dziewczyny,czasami samo "weź się w garść" nie wystarczy. I ja muszę się z tym pogodzić. Choć jest bardzo ciężko.

[liliann]

BETI powiem więcej...w Twojej sytuacji "weź się w garść" może dobić...

Trzymaj się Kochana...i raportuj za jakie dwa tygodnie czy jest lepiej czy nie...

BETI a jak się na cała sytuację zapatruje Twój mąż?

Beti, wiem doskonale, że te słowa czasami jeszcze bardziej dołują, ale zacznij się leczyć, a nie tylko rozmyślać i jeszcze bardziej się załamywać. Dostałaś leki i powinnaś zacząć je brać. To nie minie samo, musisz się wspomóc i myśleć pozytywnie. Bądź cierpliwa, aż leki zaczną działać.

[BETI]

Od rana totalny dół. Wczoraj było tak dobrze,wzięłam się w końcu za dokańczanie albumu,aż tu nagle przypętał się ten stan beznadziejności,strach  przed śmiercią,przed tym,że jednak tego się nie da wyleczyć. Dziś od rana tragedia. Mateusz się chce przytulać, dać całuska a to mnie jeszcze bardziej dobija. Dobija mnie,że nie mogę być normalna!!!!Taka jak kiedyś!!!!

Dziś pierwszy dzień brania tabletki,a tu jeszcze dwa tygodnie...........

Beti, bądź cierpliwa, nic nie dzieje się od razu, a zamiast siedzieć na forum poświęć ten czas Mateuszowi jeśli go tak bardzo potrzebuję.
I powielam pytanie Lili, jak na to wszystko reaguje Twój mąż? Masz kogoś na co dzień do pomocy?

[BETI]

Mąż mnie bardzo wspiera,choć chyba nie zdaje sobie do końca sprawy,że jest aż tak źle.Nie wprowadzam, go w szczegóły mojego stanu. Mam też wsparcie rodziców moich,wyręczają mnie bardzo.Byłam 2 tyg u mamy i tam czułam się o niebo lepiej.A jak wracam do domu to łapię doła.Sama jak jestem też.No ale nie zawsze może ktoś być ze mną bo wszyscy pracują.

Robisz błąd, że nie wtajemniczasz go w Twój stan. Powinien wiedzieć. Myślę, że mógłby Ci pomóc. Kiedyś na innym forum był taki przypadek, że kobieta po porodzie dostała silnej depresji, długo ukrywała swoje cierpienia, tylko wiedziały laski z forum. Mąż jak się zorientował co się dzieje, zapisał ją na terapię, ale było za późno. Dzień przed wizytą u specjalisty, dziewczyna popełniła samobójstwo, osieracając 9 m-czną córkę.

[BETI]

Dziewczyny,potrzebuję Waszej pomocy. Jest coraz gorzej.Totalny dół!!!!!!!!!!!!!Mam zmienione leki bo przy tamtych miałam dużo skutków ubocznych.
Ale chcę iść na psychoterapię.Pieniądze nie są ważne. Poszukuję jakiegoś bardzo dobrego lekarza w Warszawie,może ktoś z Was coś wie na ten temat,który najlepszy.Poza tym to muszę sobie znowu zrobić tomografię,bo ta głowa ciągle nie daje mi spokoju.Może się wycisze na trochę jak zrobie jeszcze raz

PROSZĘ POMÓŻCIE MI!!!!!!!!!

Beti, czy Twój mąż wie CO SIĘ Z TOBĄ DZIEJE???