[annymarii]

Witajcie! 
Wiem, wiem, miałam poczekać do 100 dni , ale jak tak sobie czytałam wasze wątki to już nie mogłam wytrzymać ,
a więc równo 150 dni   przed Wielkim Dniem
- rozpoczynam moje Final Countdown !

       Zapraszam wszystkich, postaram się pisać w miarę regularnie, ale mam sporo spraw na głowie- koncze dzienne studia, pracuje na pełen    etat , a moja magisterka leży . Zobaczymy co z tego wyjdzie

[pamela]

jestem pierwsza!!! witam witam, czekamy na opowiesci

[wiśniowa]

to i ja się melduję

Trzecia 

[agairish]

Czwarta

[Madziulka83]

To ja piąta

[marta86star]

To ja będę szósta

[anulla_p]

szczęśliwa 7 

[Castia]

ósma!

[annymarii]

pamela
wiśniowa
alikaj
agairish
Madziulka83
marta86star
anulla_p
Castia
Witajcie

Oj, późno się już strasznie zrobiło, siedziałam ponad 3 godziny czasu nad tłumaczeniem pewnego tekstu. Mam nadzieję że da mi to zwolnienie z jednego wrednego egzaminku:). Wiem, wiem, czekacie na opowieści, ale chyba będziecie musiały poczekac i to do następnego wieczora... Bo jutro ostry dyzur mam. Jestem  . Wrócę po 20.00 i zacznę działać. Będą też fotki:)

A dziś... mogę tylko powiedzieć, że ja i mój M. jeteśmy przykładem na istnienie tak zwanej (przed)szkolnej miłości. Znamy się od dziecka,a suwaczek w moim podpisie pokazuje datę od kiedy mój M,. "oficjalnie" się zapytał, czy chcę z nim " chodzić".... Takie to były czasy:)
Pozdrawiam i miłej nocki życzę !

[pamela]

ooo jak fajnie. jak to jest byc pielegniarka??? czekamy niecierpliwie na relacje z waszego przedszkolnego zwiazku, no i na zdjecia oczywiscie
dobranoc buziaki

[agairish]

A w którym szpitalu pracujesz?
Spokojnego dyżuru życzę 

[wiśniowa]

  zostawiam i czekam na opowieść

[mikoala]

można jeszcze?

 

[annymarii]

Olka1983  
mikoala jasne że można  

Wróciłam niedawno do domku, dyżurek taki sobie, bywaly znacznie gorsze:) Pracuję na Pomorzanach, na jednym z oddziałów intensywnej terapii. Lubię to co robię- barrrrdzooo!!! Jak to jest być pielęgniarką?- to fantastyczny zawód, ale trzeba być przekonanym że właśnie to się chce w życiu robić. Ze mną było tak, że zrezygnowałam z jednych studiów na rzecz pielęgniarstwa zupełnie świadomi i bardzo się z tego cieszę! Istnieje takie powiedzenie- że na satysfakcję z pracy składa się : w 80 %- podejście do pracy( czyli to czy się ją lubi czy nie) i tylko w 20 % wynagrodzenie. I ja się z tym zgadzam, chociaż na zarobki też nie mogę narzekać

Oki, dość już o mnie. Teraz czas na Historię Pewnej Znajomości

Ta historia ma naprawdę taką nazwę, wymyśliłam ją ja w 1. rocznicę naszego związku, gdy tworzyłam coś na kształt książeczki z różnymi wklejanymi rzeczami upamiętniającymi wszystkie fajne wspólne chwile z tego roku. Obecnie to dzieło ma już 6 "tomów"

Ale od początku! Z moim M. znamy się odkąd tylko pamiętam... Chodzilismy razem do tego samego przedszkola( tylko do innych grup), potem do podstawówki(ale do innych klas), aż wreszcie w Liceum los nas wrzucił do tej samej I d. I tak to się zaczęło. Mariusz zawsze zwracał moją uwagę, był taki troszkę inny od pozostałych chłopców ze szkoły. Trzymał się z nimi, ale nie "rozrabiał" aż tak bardzo. Miał czas i na imprezy i na naukę. I nigdy nie wyśmiewał się z dziewczyn z klasy. W stosunku do nich zawsze był dżentelmenem. Później, gdy go bliżej poznałam okazało się że tak właśnie został wychowany. Już od początku pierwszej klas LO sporo o nim myślałam, jego imię przewinęło się kilka razy przez mój pamiętnik... ( jeszcze wtedy go pisałam). Ale traktowałam go jako dobrego kumpla, kolegę do żartów,wspólnego spedzania przerw itd. Tak minęły 3 lata, aż do początku 4 klasy. Coś do mnie wtedy dotarło... Po pierwsze zdałam sobie sprawę, że to z nim spędzam najwięcej czasu i że bardzo mi to odpowiada, a po drugie- że został tylko rok , a potem nasze drogi mogą się rozejść... Jakiś dziwny lęk mnie wtedy ogarnąl i uświadomiłam sobie, że M. znaczy dla mnie więcej niż inni koledzy... Nie potrafiłam mu tego jednak powiedzieć wprost... Nie wiem czego się bałam... chyba odrzucenia. Na szczęście nasza wspólna kumpela zorientowała się że coś jest na rzeczy i zabawiła się w najprawdziwszą "swatkę". Pośredniczyła w wymianie wiadomości między nami, relacjonowała mi na bieżąco wszystko to co M o mne mówił:) Kaśka- dzięki!

Zbliżały się święta Bożego Narodzenia,  ja nadal nie byłam pewna co z tego wszystkiego wyjdzie:). I nagle- między świętami a sylwestrem w moim nowym domku, (do którego się niedawno wprowadziłam)- pojawił się M. Zupełnie niezapowiedzianie...
Serducho zabijo mi mocniej na jego widok... Nie miałam pojęcia po co przyjechał... C.D.N.

[marta86star]

No to czekamy na dalszą część. Rozpoczyna się ciekawie

Pozdrawiam

[anulla_p]

podziwiam twoje powołanie do tej pracy, bo nie jest lekka i naprawdę szanuję ludzi z pasją 

[annymarii]

Dziś tylko jedna część historii  się jeszcze pojawi, bo się zasiedziałam. Moje Kochanie już biwakuje nad jeziorkiem z naszą paczką, a ja niestety siedzę dalej w Sz-nie, ale jeszcze tylko jutro nocny dyżur i do nich dołączam:)

Ciąg dalszy był bardzo zaskakujący... M. zapytał czy może wejść, bo ma ważną sprawę. Poszliśmy do mojego( nie wykończonego wtedy jeszcze) pokoju, usiadliśmy na kanapie( to był jedyny mebel jaki się  tam wtedy znajdowal) i przegadaliśmy ponad godzinę... o wszystkim i o niczym. wiedziałam, że nie po to przyjechał, ale czekałam na rozwój akcji. Temat zszedł na studniówkę i tak od słowa do słowa M. w koncu wykrztusił, że chciałby pojść na nią ze mną. Oczywiście zgodziłam się od razu:) I dopiero potem okazało się,że on specjalnie tego dnia przyjechał, bo dzień wcześniej odmówił takiej jednej naszej koleżance( która się w nim kochała-bez wzajemności), i na dodatek powiedział Jej że idzie ze mną:) Oczywiście ja jeszcze wtedy nic o tym nie wiedziałam , więc przyjechał mnie , jak to On mówi: "uświadomić". Musiałam byc przygotowana na rozmowę z tamtą dziewczyną:) Dopiero po dłuższym czasie M. się przyznal, że bał się wtedy że mu odmówię:). Miałby chłop problem:) Gdy już obgadaliśmy wszelkie szczegóły dot. Studniówki, M. postanowił kuć żelazo póki gorące i zaprosił mnie na Sylwestra:). Najlepsze było to, że nie bylismy wtedy "oficjalnie" razem, więc tego Sylwka spędziłam jako jego "koleżanka"- tak mnie przedstawiał rodzince i znajomym:) . Ale to własnie na tej imprezie pierwszy raz zatańczyliśmy do "When I need You..."Roda Stewarta. I to jest od tej pory "nasza piosenka"   . Nie wyobrażam sobie pierwszego tańca do innego utworu:) . To koniec na dziś, ciąg dalszy po majówce:)

A to MY:) Zdjęcie z "oficjalnych" zaręczyn! O nich tez będzie tu mowa:)


I MY na wakacjach

ja też się dołączam do Twojego odliczanka 
wasza historia poznania bardzo mnie zainteresowała i czekam na ciąg dalszy 

[pamela]

baaaardzo sympatyczna z was parka

no to ciekawie .....
tak patrzac na was sprawiacie wrazenie szalonej parki..... tak mi sie wydaje :D:D

[carollaa]

Melduję się i ja, bo w końcu ślubujemy tego samwego dnia

Ja też sobie obiecałam, że będę odliczać na 100 dni przed, ale jak czytam wszystkie relacje, to też mnie kusi, żeby szybciej.
Zostawiam majowe buziaki

[wiśniowa]

świetna ta druga fotka... bardzo fajna z Was para

[anulla_p]

mam wrażenie, że na drugim zdjęciu pewien przystojniaczek złapał muzułmankę 

[annymarii]

Historia Pewnej Znajomości- c.d.

Witajcie pomajówkowo:) Nawet i ja się załapałam na krótki weekendzik -a dokładniej: kajkowo-łódkowy biwak:) Było super!

Czas na dalsze części historyjki...
Od pamiętnego Sylwestra spędzonego z "kolegą Mariuszem" nie mogłam po nocach spać. Nie wiedziałam jakie zamiary ma M. , a że chciałam wiedziec, na czym stoję- przyszpiliłam moją "swatkę", by się dowiedziała co i jak. Ona przyparła do muru mojego M i tak oto, dnia 7 stycznia 2003 roku, gdy tak jak "zwykle" ( od jakiegoś miesiąca) M. odwoził mnie autem swojego taty( niezły szpan wtedy:) po szkole do domku- przystanął na moment kilkaset metrów przed nim i zapytał, czy go lubie i czy chcę być jego "dziewczyną". Zabrzmiało to strasznie szczeniacko, ale dla mnie to było najpiękniejsze wyznanie ( i najwazniejsze ). Od tego momentu minęło już ponad 6 lat, a my nadal ( pomijając kilka  gorszych okresów) - jestesmy razem.

Studniówkaaaa.... była piękna. W szkole większość ludzi się domyślała że cos między nami "zaiskrzyło",ale zarówno ja jak i M  na wszytkie pytania odpowiadaliśmy " nie wiem". Tak się umówiliśmy. Aż do studniówki"ukrywaliśmy" nasz związek. Dlatego zrobiliśmy na niej "wielkie wejście". Biedna koleżanka , która wcześniej chciała  zaprosic M na tę imprezę- próbowała do samego konca się dowiedziec co i jak będzie z nami- ale gdy zobaczyła na własne oczy z kim tańczę poloneza( drugi raz, bo pierwszy musialam z Dyrektorem)- to zrozumiała, że nie ma szans... Szkoda mi jej było:)

Wiele było fajnych wspólnych chwil, były też gorsze momenty( ja dwukrotnie zrywałam  nasz związek   ), ale dzielny M przetrwał to wszystko. Walczył o mnie...

Zaręczyny...- w następnym odcinku:)

Pozdrowionka!

[carollaa]

Już nie mogę się doczekać historii zaręczynowej
pozdrowienia wtorkowe

[marta86star]

Będziemy czekać z niecierpliwością na dalszą część historii.

Pozdrawiam

[wiśniowa]

no to czekamy na dalszy ciąg 

[anulla_p]