20 sierpnia 2011 roku zostaliśmy na zawsze połączeni przed Bogiem. Od tego momentu idziemy przez życie jedną ścieżką...

Uploaded with ImageShack.us


Dzisiaj mija nam dokładnie miesiąc od naszego ślubu, więc myślę, że to idealny moment by założyć relację.

Od razu ostrzegam - będzie dużo CZYTANIA (nie wiem jak Wy, ale ja lubię jak jest wszystko opisywane  zresztą, gdzieś muszę z siebie wyrzucić te emocje  ) i OGLĄDANIA (jak już będę mięć wszystkie zdjęcia postaram się ich wrzucić naprawdę dużo  ). Zatem, czy jesteście na to gotowe? 

Noooooooooooooooo nareszcie
Pierwsza :helo:
I już  o więcej 

[mkarolinka]

Druga

 

[Natysa]

Jestem ja!

Dużo opisywania i dużo zdjęć.... BOOSKO

[wMychSnach]

jestem smoczyco:* to juz miesiąc!! jak szybko minęło!!

[Anjuszka]

I ja 

[misia241]

jestem i ja

masz rację, że szybko minęło i mnie nie może tutaj zabraknąć! 
mam też nadzieję, że wkrótce znajdę czas na założenie swojej relacji

[sophisticated]

I ja się przyłącze Luuuubię czytać

[patrycja_4r]

Ja jestem już gotowa od dawna 

Ja też jestem !

[marcella]

Ja jestem gotowa... na to czytanie też!!!!!! A pierwsze zdjęcie już śliczne!

[shar3ware]

No pewnie ,że jestem gotowa!
Aż się nie mogę doczekać!

[basimir]

mnie też nie mogło zabraknąć
pierwsze zdjęcie śliczne... takie podsycające atmosferę co się będzie działo

[kacha8609]

Ja też jestem 

Jestem i ja!!!

i ja  

[center]kkotek, mkarolinka, Natysa , wMychSnach, Anjuszka , misia241 , Daisy87 , sophisticated , patrycja_4r, justys0101, marcella , shar3ware, basimir, kacha8609, krysiAK, Aneczq1987 witajcie!   jak się cieszę, że jest Was aż tyle!  

Może zacznę opisywać wszystko od panieńskiego. Dziewczyny, które, były ze mną w odliczanku wiedzą, że nie opisałam tego dnia, ani nie wkleiłam zdjęć, postanowiłam to nadrobić   Oczywiście skrócę to trochę, bo mogłabym o tym pisać i pisać, ale to to ma być relacja ze ślubu, a nie panieńskiego  

Panieński miałam dokładnie tydzień przed ślubem, bo tak chciałam. Nie wiedziałam, co dziewczyny szykują, wiedziałam tylko tyle, że mam się ubrać na biało i być na Starym Rynku o 21. Razem z siostrą A. , Agnieszką (zwaną przez wszystkich Guśką  ), która była zarazem jego świadkową, wyruszyłyśmy z domu już mocno spóźnione. Miałyśmy spotkać się na rynku z Eweliną (moją świadkową) i resztą dziewczyn.

czekając na tramwaj, jeszcze nie wiedząc co mnie czeka:  



Uploaded with ImageShack.us

Dziewczyny czekały pod tzw. pręgierzem. Wszystkie były ubrane na czarno. Wręczyły mi rogi, które niezwłocznie założyłam na głowę. Skierowałyśmy się do klubu i od razu poczułam się jak VIP - w bramce nikt nas o nic nie pytał i każda dostała drinka  

W środku  miałyśmy zamówiona lożę. Mogłam sobie zamówić jakiego tylko chciałam drinka - świadkowe płaciły   Każda dostała plakietkę z napisem "Wieczór panieński Pauliny" i słomką w kształcie penisa   Myślałam, że padnę jak to zobaczyłam  



Uploaded with ImageShack.us

Później miałam test zgodności z A. (a to szatan, nawet wcześniej nie pisnął ani słowem, że Ewelina do niego pisała   ). Później poszłyśmy potańczyć . Dziwne, bo nie lubuję się w muzyce typu "uba uba titi", a tam dużo takich hitów leciało. A, ja się przy nich bawiłam, ba, bawiłam się świetnie!   Obok był kawalerski, więc chłopacy trochę przyłączyli się do nas.

Nadszedł czas na tort, oczywiście w wiadomym kształcie



Uploaded with ImageShack.us

Dziewczyny, to był NAJLEPSZY tort, jaki jadłam w życiu!   Ogólnie nie znoszę tortów, ale tamten mogłabym jeść kilogramami!  

Świadkowe miały dla mnie zadania do wykonania. Oj tego się bałam najbardziej, bo uważam się raczej za nieśmiałą osobę   Ale jakoś przebrnęłam przez te zadania, zrobiłam parę głupich rzeczy, ale może nie będę ich tu opisywać  



Uploaded with ImageShack.us

Gdy przez moment większość z nas odpoczywała po tańcu, Ewelina wstała i powiedziała, że z powodu mojego ciągłego marudzenia, że odejmuję od wszystkich cierpienie a nikt mi, dostaję w prezencie wejście na masaż relaksacyjny (dla nie zorientowanych - studiuję fizjoterapię i nie raz marudziłam, że robię innym masaże, a mi też by się przydał   ) Normalnie mnie zamurowało!

Ok. 2 w nocy powiedziałam do Eweliny: "Czas na Minogę". Tu taka mała dygresja: WSZYSTKIE nasze imprezy studenckie kończyły się prędzej czy później w Minodze. Ogólnie w tym klubie jest tzw. "brud, syf i malaria", ale wg nas zawsze była tam najlepsza muzyka i najlepsza zabawa.
Przeniosłyśmy się więc do tego klubu i bawiłyśmy się tam świetnie do ok. 5. ten wieczór panieński to była jedna z najlepszych imprez na jakiej była, o ile nie najlepsza  

Na następny dzień, gdy W KOŃCU udało nam się z Guśką wstać opowiadałyśmy po raz kolejny A. co się działo i przeżywałyśmy wszystko od początku. Byłam w rewelacyjnym humorze! Niestety, dostałam złą wiadomość dotyczącą naszego ślubu...

A teraz pytanie do Was: czy taka forma opowiadania Was satysfakcjonuje?  [/center]

[ciriness]

Bardzo satysfakcjonująca uwielbiam takie relacje

Oczywiście muszę tu być

[wMychSnach]

satysakcjonuje
jaką złą wiadomość

Satysfakcjonuje!!!
Dalej, dalej...

[mkarolinka]

Opowiadaj dalej

Ja też tortów nie lubię, ale mój panieński był rewelacyjny

[Natysa]

Jak najbardziej odpowiada

Chcemy więcej, chcemy więcej

[kiniadg]

i ja się przyłączę piękny początek :]

[cherrypie]

Jestem i ja Superancko, że zaczęłaś od relacji z panieńskiego Już się nie mogę doczekać reszty no i oczywiście zdjęć

[anullali]

jestem i ja
super relacja
czekamy dalej

ciriness, kiniadg , cherrypie, anullali   - witam, moje nowe podczytywaczki  

Dostałam wiadomości od koleżanki, że nasz ksiądz, który był w naszej miejscowości od 25 lat, odchodzi z parafii i DZIEŃ PRZED NASZYM ŚLUBEM jest jego msza pożegnalna. Nie mogłam uwierzyć, siedziałam jak zahipnotyzowana. Było to dla mnie nierealne, a jednocześnie było chwytem poniżej pasa, szczytem pecha przed naszym dniem.

Ten ksiądz znał nasz od małego. Jest z gatunku tych ludzi, o których myśli się, że zawsze byli i zawsze będą, bez względu na zmieniające się okoliczności. Był świadkiem naszego związku, rozstania i później narzeczeństwa. Nawet nam gratulował osobiście, gdy do siebie wróciliśmy. Byliśmy z A. pewni, że poprowadzi pięknie mszę ślubną i powie prawdziwe kazanie, bo zna dobrze nas i nasze rodziny. Poczułam się tam jakby, ktoś mi dał cios prosto w serce... Byłam zła, zawiedziona i rozgoryczona...

Całą drogę z Poznania do domu płakałam. W domu mama powiedziała, że też wiedzieli wcześniej o tym odejściu, ale nie chcieli nas denerwować przez telefon, tylko powiedzieć osobiście. I że ksiądz na nas dzisiaj czeka, bez względu na to o której byśmy przyjechali. Było już dosyć późno, ale mimo to wybraliśmy się na plebanię.

Ksiądz powiedział, że nie może nic zrobić, dostał decyzję o przeniesieniu z góry i musi się do niej ustosunkować. I że gdyby to zależałoby od niego, to na pewno zjawiłby się na ślubie, jednak w tym samym czasie, gdy my mamy mszę, on ma powitanie w nowej parafii. Ja się u niego popłakałam, on patrzył na nas i też miał łzy w oczach...

Postaram się naskrobać dalszą część wieczorem  

[sophisticated]

Faktycznie Was los lekko nie potraktował... tym bardziej, że była ta osoba tak bliska Waszym serduchom...Bardzo mi przykro, mam nadzieję, że mimo to nowy ksiądz też spisał się na medal!

[basimir]

forma przekazu jak najbardziej pasuje
przykro, że tak wyszło z księdzem... wiem jak to jest...
ale z pewnością był z Wami całym serduchem w tym dniu...